DVD: Willard
Socrates brengt al snel een hoop vriendjes mee, waaronder Ben, een gigantische rat met jaloerse trekjes. Onder leiding van Socrates weet Willard deze bende ongedierte te trainen tot het doen kleine truukjes ("In! Out! Tear!"), wat hem uiteindelijk nog van pas gaat komen. Hij werkt namelijk nog op het bedrijf van zijn overleden vader, maar de sociopaat Willard wordt daar met name door de baas nogal afgezeken. Zijn wraak is zoet, hij laat de ratten de banden van de spiksplinternieuwe auto van de baas doorknagen. Dat is waarschijnlijk de enige dag dat Willard met een lach op zijn werk zit. Maar dan gaat het mis. Jaloerse Ben wil ook met Willard in bed slapen. Ook mee naar kantoor. Uiteindelijk is Ben de oorzaak van de dood van Willards moeder, de enige reden dat hij nog werk had. Hij wordt ontslagen en als dan ook nog Socrates door zijn baas op een gewelddadige manier naar de rattenhemel wordt geholpen, slaan zijn stoppen door. Hij laat zijn ratten los...
De film is een remake, maar deze keer duidelijk een verbeterde versie. Zijn films als Texas Chainsaw Massacre en Dawn of the Dead puur verrijkt met mooiere beelden van bruut geweld, hier is juist het verhaal beter uitgewerkt. De aandacht is verlegd van enge ratten naar de zieke geest van Willard. Dat is goed, want ratten komen tegenwoordig een stuk minder bedreigend over. Veel mensen zien ratten nog wel als vieze beesten, maar echt eng zijn ze gewoon niet meer. Gelukkig zijn niet alleen die beesten onderwerp van de film, maar ook de eenzame en nerdy Willard, gespeeld door Crispin Glover. Hij weet al verdacht snel medeleven voor dit sukkeltje te verkrijgen. Als Willard dan ineens wat morbide trekjes begint te vertonen, zorgt dat dan ook voor een dubbel gevoel. Gewoon geweldig acteerwerk van Glover, beter bekend als de sullige vader van Michael J. Fox in Back To The Future en als de Thin Man in Charlies Angels. Zonder hem zou deze film eigenlijk niet genaakt kunnen worden.
De film zelf is net iets meer dan gemiddeld, maar wel overduidelijk voor de liefhebber. Het is horror ja, maar echt eng? Eerder grappig. De cheesy muziekjes onder het beeld werken op zich al op de lachspieren. Natuurlijk ook het Jacksons nummer "Ben", wat ook bij het origineel erbij zat komt voorbij. Het geeft een heel ander licht op de tekst van het nummer met de beelden van een jaloerse wraakzuchtige rat genaamd Ben. Een soort zwarte comedy dus. Het doet gewoon plezier als de underdog zoete wraak op zijn baas neemt. Willard is niet de schurk, maar zijn baas en Big Ben. Dat is waar de film om draait, verraad. De baas die Willard in de steek laat, Willard die Ben weg wil hebben. Uiteindelijk neemt iedereen gewoon wraak op zijn manier.
De beelden in de film zijn geheel in Tim Burton stijl. Donker, erg artistiek, alsof het getekend is. Wat dat betreft zit het wel goed met de film. Het visuele aspect verveelt gewoon niet, al belooft de opening van de film meer. De intro is zo ontzettend mooi! Was daarmee doorgegaan, dan was het zowaar een sprookje geworden. Maar ach, met een budget van 20 miljoen kun je ook niet alles doen. En dan toch zo´n puik filmpje afleveren verdient een applaus. Het verhaal is redelijk voorspelbaar, dat is wel jammer, maar het is wel positief dat ervoor gekozen is de film niet te laten draaien op bloederige scènes met geflipte ratten met enorme tanden en rode ogen. Er zit één scène in waarin de ratten achter een kat aangaan, wat eigenlijk niet bij de rest van de film past. Leuk om te zien, dat wel, maar het is maar goed dat het hierbij is gebleven. De film op zich verdient toch wel een 7½ met de aantekening dat hij niet voor ieders smaak geschikt is.
