Baldur's Gate 3 (early access)

Het verhaal achter de ontwikkeling van Baldur’s Gate 3 klinkt bijna als een quest in Dungeons and Dragons: Wizards of the Coast ging zeer voorzichtig om met de IP en sloeg een aanbod van grote namen zoals Brian Fargo en Obsidian Entertainment af, wachtend op de ware uitverkorene. Na eerst een aanbod van Larian te hebben afgeslagen is de Belgische ontwikkelaar de spreekwoordelijke held die de IP mag gebruiken, na het enorme succes van Divinity: Original Sin 2. De game is nu in early access en is nu officieel aan een avontuur begonnen voor de ultieme prijs: een waardige opvolger worden van een van de beste isometrische RPG’s aller tijden.

Baldursgate1

Het voelt nog als het absolute begin waar Baldur’s Gate toe in staat is, maar alsnog is de hoeveelheid content waarmee je aan de slag kan niet mis: het grootste gedeelte van de eerste arc zit in de game (waar ik ongeveer dertig uur mee bezig was), zes classes van de uiteindelijke twaalf, acht races, meer dan 600 NPCs en vijf companions. De regels zijn die van Dungeons and Dragons 5th edition, en iedereen die recentelijk D&D gespeeld heeft zal de regels en dingen zoals saving throws, perception checks en profiency herkennen. Voor degenen die compleet nieuw zijn in de wereld van tabletop wordt Baldur’s Gate 3 verrassend makkelijk gehouden: dingen zoals perception checks in de wildernis gebeuren automatisch en checks binnen gesprekken worden versimpeld tot een target en de bekende twintigzijdige dice.

Desondanks is Baldur’s Gate 3 early access, en dat wordt al snel duidelijk tijdens de eerste minuten spelen van de game. Lijken van NPCs glitchen door de muur of door de vloer heen, sommige voice-over gesprekken hebben geen geluid, en soms verschijnt er een compleet zwarte muur recht door een kerker door een grafische bug. Het is niet onspeelbaar, maar wanneer dit soort dingen je makkelijk frustreren is het beter om Baldur’s Gate 3 voorlopig links te laten liggen. Er is echt nog heel veel werk aan de winkel voor alles soepel loopt, maar Larian weet de hotfixes er in een hoog tempo uit te pompen.

En ondanks die bugs ligt er al een verdomd goed verhaal. Het begint met een sterke “hook” waarin je een gevangene bent op een vliegend Nautiloid-schip, waar je moet ontsnappen uit de klauwen van de mindflayers. Dat gaat niet zonder slag of stoot: wezens uit de demonische Nine Hells vallen het schip aan en tussen de chaos moet je je uitweg zien te vinden.

En daarna word je in de wereld van Faerûn gedropt waar je een geneesmiddel moet zien te vinden voor de parasiet in je brein die je langzaam in een mindflayer verandert. En hier is waar de storytelling van Larian echt tot zijn recht komt: er staan standbeelden en ruines doorspekt met de lore van het belangrijkste continent van de Forgotten realms, en de artstijl past goed bij een game die zijn grootste inspiratie haalt uit Dungeons and Dragons.

Baldursgate2

Dan zijn er de companions. Een grotere verbetering ten opzichte van Divinity 2 is dat de achtergrond van de companions niet gelijk duidelijk wordt wanneer je ze ontmoet: bij de Red Prince kon je al redelijk goed voorspellen wat zijn doel was, maar bij companions (vooral Shadowheart) word je met argusogen bekeken en zul je het zelf moeten uitvogelen. Dat mysterie maakt ze interessant, alhoewel sommigen zoals Lae’zel wat oppervlakkig kunnen overkomen met hun constante focus op vechten. Ander groot pluspunt is dat Baldur’s Gate 3 durft af te wijken van companions à la Bioware: je kunt niet specifiek een strategie uitstippelen zodat iedereen je fantastisch vindt. Zelfs als een companion niet mee is krijgt hij of zij mee wat je gedaan hebt en past zijn gedrag daarop aan. En mocht je voor de liefde willen gaan, dan zal je toch een keuze moeten maken: characters kunnen jaloers worden wanneer je er met iemands anders vandoor gaat, maar sommigen zijn ook polyamoreus.

Ik ben zelf D&D-speler, en de 5th edition lijkt ook de ideale fit te zijn voor Baldur’s Gate 3: de regels zijn simpel en duidelijk, maar bieden ook voldoende creativiteit die goed past bij de ontwikkelfilosofie die Larian lijkt te hebben voor Baldur’s Gate 3. Als je een creatieve strategie bedenkt, dan kan het meestal: zo wist ik bijvoorbeeld een gevaarlijke boss te doden door middel van een duw in een nabije afgrond, in plaats van normale combat. Er zijn een hoop keuzes om te maken binnen gesprekken en al in de eerste paar uur krijg ik de indruk dat voor elk pad dat ik kies er minstens vier alternatieven zijn om te nemen. Dat is deels ook de magie van Dungeons and Dragons – keuzes maken en leven met de gevolgen – maar ik kon het niet laten om meerdere characters te maken, elk met een andere speelstijl, om te zien wat ik heb gemist. (En ja, ik heb mezelf ook een aantal keren schuldig gemaakt aan savescumming om te zien wat er zou gebeuren als ik wel een check had gehaald).

Baldursgate3

Maar de eerder genoemde regels zijn zowel een zegen als een vloek: het nodigt uit tot creativiteit, maar kan het ook onnodig beperken. De game is hier je dungeon master, en die is behoorlijk strikt: wanneer er een TPK (total party kill) dreigt kan de AI de moeilijkheidsgraad van de gevechten niet aanpassen, en wanneer je dan het gevecht opnieuw moet doen weet je al wat er gaat komen. Hierdoor voelt het meer alsof je een heel voorspelbare, oneerlijke DM verslaat in zijn eigen spel. Voor mij is de rol van de DM de spelers een uitdaging te geven, wetende dat je uiteindelijk moet verliezen, en daar dan je sessie op aanpassen. Een game zoals Baldur’s Gate 3 kan die beslissing niet maken.

Maar Larian Studios doet in ieder geval goed z’n best om je zoveel mogelijk opties te geven om een obstakel of vijand aan te pakken. Ik noemde al eerder het duwen van een boss, maar ook zijn er een hoop skill checks die je kan maken tijdens gesprekken, kun je tijdelijke bondgenoten voor jezelf winnen, en omdat vrijwel alle spells uit de fifth edition in Baldur’s Gate 3 zitten kun je ook voor “klassieke” opties gaan zoals charm person en animal friendship. Ook kan je class en ras een rol spelen: als je een drow hebt gekozen, kan je zonder enige problemen door een goblin camp lopen omdat de rassen een gezamelijke geschiedenis hebben in de Underdark. Ik had  gehoopt dat je wat meer van je omgeving gebruik kon maken zoals in Divinity: Original Sin, maar hopelijk komt dat nog in een latere build.

 Er is veel om enthousiast over te worden in Baldur’s Gate 3, maar ik denk dat de game nog wat meer ontwikkeltijd nodig heeft voor de game echt goed tot zijn recht kan komen. De eerste indrukken van het verhaal zijn er, maar een RPG moet voor mij tijdens de hele game door interessant zijn. Ook ben ik benieuwd naar de opties die in het verschiet liggen, zoals multiclassen en subclasses zoals assassin voor rogue en de archfey patron voor warlock. Stiekem hoop ik ook dat Baldur’s Gate inhaakt op de modulaire aard van Dungeons and Dragons fifth edition en met mods homebrews zoals de blood hunter en artificer mogelijk maakt. Ik wil graag nog meer zien voor ik mijn definitieve oordeel vel, maar de eerste indrukken zijn positief. En gezien de eerdere successen van Larian Studios heb ik er het volle vertrouwen in dat het ook wel goed gaat komen met Baldur’s Gate 3.