Death end re;Quest
Idea Factory International kondigde in de zomer aan dat ze Death end re;Quest naar het westen zouden brengen. In Keulen mochten we hands-off een stuk van het spel zien terwijl er uitleg gegeven werd over de game. De reden waarom ik deze game wilde zien: het is van dezelfde makers als Mary Skelter: Nightmares, een PlayStation Vita-titel die ik erg creatief en goed vind.
In Death end re;Quest ben je Shiina Ninomiya. Ze is de game director van een VR-MMO genaamd World Odyssey en is vast komen te zitten in haar eigen spel. Dat zien we wel vaker in games: Sword Art Online gaat ook al over het vastzitten in een VR-MMO. Hoe anders eruit te komen dan door die eeuwige True Ending te vinden. Ondertussen is de MMO zelf compleet van het padje door Entoma, bugs. Het spel speelt zich vooral in de MMO af, maar je hebt hulp van buiten af. De keuzes die je die persoon in de echte wereld laat maken hebben gevolgen in de MMO. Sterker nog, ze hebben gevolgen voor de True Ending. Jij moet erachter zien te komen waarom mensen doodgaan als de ze MMO verlaten, en hoeveel mensen er eigenlijk vast zitten. De game is een stuk donkerder en dat komt door de schrijver van Corpse Party, ook al zo'n gezellig spel.
De gameplay van Death end re;Quest is waar het echt interessant wordt. Omdat de MMO van het padje is, kun je genre-modules misbruiken. Deze zet je als het ware op de MMO, waardoor het spelgenre verandert. Er zijn onder andere modules voor een 2D-vechtspel, shooter en een turnbased RPG, maar er zijn er nog veel meer. Je kunt dus je eigen gameplay maken door deze modules. Het is dus niet een typische JRPG, maar wil meer zijn. Helaas konden we de verschillende modules niet uitgebreid bekijken om te zien of de gameplay daarin gevarieerd en diep genoeg is.
De monsters in Death end re;Quest hebben ook last van deze Entoma, of beter gezegd: wij hebben last van die bugs die op monsters zijn losgelaten. Sommige monsters raken namelijk ernstig geïnfecteerd en worden Martyrs. Wanneer Martyrs nog verder geïnfecteerd raken, raken hun attributen in de war en worden ze supersterk. De verdere infectie wordt veroorzaakt door jouw aanvallen, dus naast zijn levensmeter en strategie moet je ook hun Infection-meter in de gaten houden voordat het uit de hand loopt. Het doet denken aan de Nightmares-vijanden in Mary Skelter, alleen is dit nog een graadje erger.
Maar net zoals in Mary Skelter heb je ook in Death end re;Quest een paar trucs achter de hand. Jij en je team hebben ook een Infection-meter. Raakt iemand geïnfecteerd, dan worden je stats even flink sterker. Versla je een monster, dan wordt de game een Pokémon-spel, want verslagen monsters kun je in een ander gevecht weer oproepen om voor jou te vechten.
De arena waarin gevechten plaatsvinden heeft ook last van bugs. Je ziet de vloer opgedeeld zijn als een grid. Sommige vakjes zijn geïnfecteerd. Stap je erop, dan is je levensmeter daar niet blij mee. Dat geldt echter ook voor de monsters en je kunt deze door middel van Knock-Bug systeem op zo'n vakje terecht laten komen. Het monster krijgt dan niet alleen schade te verduren, het vakje is ook weer normaal, zodat je dat weer kunt gebruiken als plek om te staan.
Grafisch ziet Death end re;Quest er prima uit. De gameplay lijkt uitgebreid te worden door de verschillende modules en hoe het bug-thema is uitgewerkt door het hele spel heen lijkt in ieder geval creatief. De arena is dit keer zelf ook een actief deel van de gameplay, en je moet meer strategie gebruiken om de echt sterke vijanden zoals Martyrs te verslaan. In Japan is deze game al uit, maar voor ons komt Death end re;Quest begin 2019 uit op PlayStation 4.
