The Legend of Zelda: Breath of the Wild

Ik mik mijn eerste pijl op mijn nog nietsvermoedende vijand. Het beeld trilt verschrikkelijk. De aim is niet stabiel te houden. Oh, wacht, het zijn de gyroscopen in de Wii U gamepad en ik ben trillend van enthousiasme aan het gamen. Ik vraag me dan ook af: wat wil ik gaan doen in mijn demo-sessie van The Legend of Zelda: Breath of the Wild? Het gebied dat beschikbaar is, is enorm groot en er is zo veel uit te proberen.

Een probleem: ik mag twee demo’s met tijdslimiet spelen. In de eerste demo van een half uur mag ik vrij rond rennen in de enorme omgeving, de tweede demo is welgeteld twintig minuten om het verhaal vanaf het begin te starten. Hmmm, dat is wel erg weinig tijd om de eerste vrije wereld van The Legend of Zelda te betreden. Mensen die me een beetje kennen weten wel zo brutaal ben om drie demosessies te gaan spelen. Tja, dan had de rest van de aanwezigen maar die vrijgekomen plaats moeten reserveren. Voordeel: ik heb wat meer tijd om meerdere stukken van de regio uit te proberen en allerlei experimenten te doen met de nieuwe mogelijkheden in The Legend of Zelda: Breath of the Wild.

Veel van het verhaal krijg je nog niet mee, maar iets is er al snel duidelijk: Hyrule is kapot. Link wordt wakker in een Tron-aandoende kamer. Hij is naakt en ligt in een bad dat langzaam leeg loopt. Een stem vertelt dat aan Link dat hij het Licht van Hyrule is. En dat hij het zichzelf moet herinneren. Oke, prima, maar ik heb geen idee. Niet veel later verschijnt er een cut-scène waarin Calamity Ganon wordt geïntroduceerd terwijl hij nog gebonden in een magische dome rondom Hyrule Castle rond vliegt als een soort geest. Een ‘old man’ vertelt Link dat de tijd begint te dringen, want de bescherming houdt het niet veel langer meer en dan is Hyrule echt verloren. Door mijn acties in de eerste twintig minuten in het verhaal komen er torens over heel Hyrule naar boven en verschijnen er Shrines. Dit zijn hele kleine dungeons waar altijd wel wat te halen valt. Is het niet een stuk verhaal, dan is het wel een item, vaardigheid of een andere schat.

Die Shrines hebben nog een voordeel: producer Eiji Aonuma kan, zoals hij eerder al aangaf, eens echt met de klassieke ingrediënten van The Legend of Zelda breken. Normaal moest je in een bepaalde volgorde de grote dungeons af, maar in The Legend of Zelda: Breath of the Wild is er geen volgorde meer. Link kan nu allerlei items en vaardigheden vinden in die shrines, waardoor dungeons geen voorgekauwde volgorde meer hebben. Maar er is nog veel meer vrijheid te vinden in de nieuwe game.

Link is namelijk niet alleen veel vrijer in zijn avontuur, maar ook in zijn bewegingen. Hij kan eindelijk springen en echt zo goed als overal klimmen. Alleen in de Shrines zijn er blokken waar dat niet toegestaan wordt, maar dat is te begrijpen. The Legend of Zelda gaat altijd nog om puzzelen en als Link over alle puzzels over, op of langs zou klimmen is er geen puzzelelement meer. In de Shrine waar ik ben geweest staan er grote kanonnen die stenen wegschieten naar de overkant van een hoge muur. Bij de ene kanon gebruik ik Link als levende kanonskogel om bij een schatkistje te komen. Bij de ander moet ik een bom met juiste timing tegen opblaasbare muren laten komen zodat de doodlopende ladder opeens mijn doorgang wordt.

Zwemmen, klimmen en rennen kost stamina, dus het blijft opletten. Zwem je een groot meer over en is de stamina op, dan verdrinkt Link. Je raadt al wat er gebeurt als Link een flinke bergwand beklimt en zijn stamina op raakt. Je kunt dashen, dus even een versneld zwemmen of klimmen, maar dat kost nog meer kracht dan normaal, dus geniet, maar gebruik met mate. Link kan ook stealth sluipen, zodat vijanden hem niet horen. Je ziet namelijk een kleine geluidsmeter in het scherm, zodat je weet hoe gehorig je bezig bent voor de omgeving.

Maar er is zoveel meer te proberen dan alleen springen, klimmen en sluipen in The Legend of Zelda: Breath of the Wild. Zo heb ik Link aan shield-surfing laten doen: je pakt het schild vast, springt, drukt op nog een knop en Link staat op het schild terwijl hij een heuvel of berg af zoeft. Met wat timing kun je nog ronddraaien en zo vijanden neer te krijgen. Hartstikke leuk en nog nuttig ook. Ook kan Link zijn omgeving gebruiken om verder te geraken. Zo staat hij aan een snelstromende rivier met een kapotte brug. Aan de oever staan wat bomen die hij omhakt. De boomstammen drijven snel naar de nog staande brugpalen. Je moet ze wel wat richting geven om ze zo te draaien dat ze dwars tegen brugpalen komen, maar zo maak je wel een nieuwe brug. Een vlot kun je laten bewegen door met een blad te wapperen in het zeil. De paraglider laat je sneller door de omgeving gaan. En het is ook te combineren: shield-surf een berg af en bij de afgrond aangekomen klap je de paraglider open om verder te zweven. Reizen gaat zo een stuk sneller en je hebt er nog een mooi uitzicht bij ook.

Dan is er nog de magneet, waarmee je weer allerlei experimenten gaat doen. Alles wat van ijzer is kun je optillen, draaien en verplaatsen. Die brug die kapot was? Er ligt ook een ijzeren plaat in de buurt. Die kun je optillen en gebruiken als stuk brug om zo aan de overkant te komen. Een ander voorbeeld is een ijzeren plank precies in het midden op een kistje leggen zodat je een wipwap hebt. Ga op een kant staan en til dan een zwaar ijzeren voorwerp op. Als je die laat vallen op de andere kant van de wip zorgt die actie ervoor dat je veel hoger komt dan springen alleen. Elke sessie weer nam ik me voor om een specifieke plek te bereiken en elke keer weer was ik onderweg bezig met het uitproberen van alles en nog wat, waardoor ik weer in tijdnood kwam om mijn eigen gezette doel te halen.