The Division Bèta hands-on
De bèta van The Division was net zo exclusief als de discotheek Jimmy Woo in Amsterdam. Je kwam er alleen in als je de game al had gepreorderd, via een van de key-weggeefacties of als je een geheime handshake wist. Achteraf weet ik niet waarom, want de game komt al over iets meer dan een maand uit. Dus iedereen die wel een key kon bemachtigen, speelde al een deel van het spel dat straks in de winkels ligt. Ook door het logo werd je er continu aan herinnerd dat je V1.0 beta aan het spelen was.
Want zo voelde het wel een beetje. Het gebied waarin je mocht rondhobbelen was redelijk groot, maar voelde leeg aan. Dit kwam deels doordat er maar één missie in de demo zat en wat kleine zijmissies. Dat betekent dat je soms behoorlijk lang doelloos aan het rondlopen bent. En dan vallen een paar dingen op. Bijvoorbeeld dat vijanden wel heel erg vaak op precies dezelfde punten staan. Vervelend op zijn allerminst, maar je moet een beetje aan het déjà-vu-gevoel wennen.
Een ander punt dat een beetje gaar voelt is het schieten. De game straalt totaal niet uit dat het een dikke shooter is, maar om nou drie hele clips in iemand te moeten pompen voordat hij neervalt voelt raar, helemaal in zo’n non-fantasy setting die The Division probeert uit te stralen. Een headshot is geen headshot, maar doet wel even wat meer damage dan een normaal schot. Dit wordt waarschijnlijk meer een love-it-or-hate-it dingetje, want vergeet niet dat Ubisoft ook de Rainbow Six-serie gaat uitbrengen later dit jaar. En daar gaat realisme wel een grotere rol spelen.
Ook konden spelers nu naar The Dark Zone, de grootste Battle Royale die ik sinds tijden gezien heb. The Divison probeert hier het teamwork tot kunst te verheffen, want de vijanden zijn niet alleen de NPC’s, maar ook de spelers die daar rondlopen. Na zo’n 10 uur spelen is het enige wat overblijft een gemengd gevoel. Het is supertof om samen met anderen eerst een heleboel loot te verzamelen. Alleen mag je deze niet zomaar uit de Dark Zone transporteren. Nee, dat moet via een helikopter die je kunt oproepen. Alleen dat is waar de game zijn donkere kant laat zien. Je kunt op dat punt elkaar gigantisch naaien door je teammaten dood te schieten en dan met hun loot er vandoor te gaan.
Dus dan word je figuurlijk door je broek genaaid. En dan hebben spelers die een hogere rank hebben een flink voordeel. Zo ownde ik continu beginnelingen die hun spullen uit The Dark Zone wilden transporteren. Dat mag eigenlijk niet voorkomen. Gelukkig heeft Ubisoft wel ervoor gezorgd dat er een soort van ontmoedigingsbeleid is. Na het vermoorden van andere spelers krijg je de Rogue-status en dan ben je makkelijk vindbaar. Dus dan weet je dat je óf uit mijn buurt moet blijven óf waar je naar toe moet om mij af te straffen. Maar als je samen met een team van vier man besluit om een doodskader op te richten, dan ben je als alleenspelende speler echt fucked.
Na het spelen van de bèta hinkel ik continu op twee gedachten. Mijn linkerbeen vindt het nog steeds te veel lijken op de vorige games van Ubisoft. Ze proberen weer iets nieuws neer te zetten, maar willen iets te veel leunen op vorige concepten. Het neigt nu naar een covershooter uit de Tom Clancy-reeks (denk aan Las Vegas/de latere Splinter Cells/Ghost Recon) met een vleugje Watch_Dogs in combinatie met een beetje Borderlands, zonder dat de game ergens een geheel eigen smoelwerk krijgt. En dat is zonde.
Mijn rechterbeen vond de game hartstikke leuk. Je kunt je enorm vermaken als je een paar mensen kunt optrommelen die samen met je The Division willen spelen. Missietje doen, lootje meepakken, beetje rondhobbelen, het is allemaal best vermakelijk. Het lijkt wel op een ander spel, eentje niet van Ubisoft. Ow wacht, het is Destiny….
