Rock & Roll-icoon Jerry Lee Lewis (87) overleden

Het wereldberoemde rock-’n-rollicoon Jerry Lee Lewis is overleden. ‘The Killer’ stierf vanochtend thuis op 87-jarige leeftijd.

Jerry Lee Lewis, geboren op 29 september 1935,  was een Amerikaanse country- en rock-'n-rollzanger en pianist.

Hij was een van de pioniers van de rock-'n-roll, en kreeg daarom in 1986 als een van de allereerste artiesten een plaatsje in de Rock and Roll Hall of Fame.

Vanwege zijn pionierschap voor de rockabilly kreeg hij ook in die Hall of Fame een eervolle vermelding. Verder werd hij opgenomen in de Mississippi Musicians Hall of Fame en in de Memphis Music Hall of Fame.

Zijn stijl was uniek en onnavolgbaar. Toen hij 13 was, trad hij voor de eerste keer op bij een lokale Forddealer. Zijn vader Elmo ging rond met de hoed en haalde dertien dollar op, wat in 1948 veel geld voor het arme gezin was, dat intussen van Ferriday naar Black River was verhuisd. Met zijn vijven (pa, ma, Jerry, zus Frankie Jean en zus Linda Gail) woonden ze er in een erbarmelijke "schuur", een huisje dat niet groter was dan één kamer. Jerry Lee had trouwens nog een oudere broer, maar deze was op achtjarige leeftijd voor zijn ogen doodgereden door een dronken bestuurder. Naarmate Jerry Lee ouder werd (14-15 jaar), schuimde hij de Mississippidelta af om er in kroegen en ruige honky-tonky-bars op te treden.

In 1957 brak hij door bij het grote publiek met Whole Lotta Shakin' Goin' On. Andere hits van de Killer als High School Confidential, Great Balls of Fire, Breathless en You Win Again volgden in snel tempo.

Het turbulente privéleven van Lewis werd tot 1958 succesvol uit het licht van de schijnwerpers gehouden. In dat jaar kwam de Britse pers er tijdens een tournee achter dat de derde vrouw van de toen 22-jarige artiest, Myra Gale Brown, pas dertien jaar oud was, en ook nog eens een achternicht van Lewis. De publiciteit veroorzaakte veel tumult, en zijn Britse tournee werd al na drie optredens gestaakt. Het schandaal achtervolgde Lewis toen hij weer naar de Verenigde Staten terugkeerde, met als gevolg dat hij nagenoeg uit de muziekwereld verdween. De enige hit die hij in die periode had was een cover van het nummer What'd I Say van Ray Charles in 1961.

Zijn populariteit in Europa herstelde weer iets, met name in Groot-Brittannië en Duitsland midden jaren zestig. Op 5 april 1964 nam hij in Hamburg een live-album op samen met de Nashville Teens (overigens afkomstig uit Weybridge, Surrey, Engeland). Dit album, Live at the Star Club, Hamburg, wordt algemeen als een van de beste live rock-'n-rollalbums aller tijden beschouwd. Een Britse recensent zou jaren later zelfs zeggen dat de Stooges en de Sex Pistols er maar bleekjes bij afstaken.