FOK!toen: Lionel Barrymore (1878-1954)

Het is vandaag alweer 136 jaar geleden dat de legendarische acteur Lionel Barrymore het levenslicht zag. Barrymore, die naast acteur ook regisseur, componist en kunstenaar was, werd vooral bekend door zijn rol in de Hollywoodklassieker It's a Wonderful Life van Frank Capra. In FOK!toen een terugblik op het leven van de succesvolle acteur.

Uit The Day van 16 november 1954

De jonge jaren
Lionel Barrymore werd op 28 april 1878 geboren als Lionel Herbert Blythe in Philadelphia. Lionels ouders waren Georgiana Drew Barrymore en Maurice Barrymore, een tweetal dat eveneens geen onbekenden in Hollywood zijn. Lionel was de oudere broer van Ethel en John Barrymore en was de oom van John Drew Barrymore, Diana Barrymore, Dolores Barrymore, Sam, Ethel en John Drew Colt en oudoom van Drew Barrymore.

Uit de Boston Evening Transcript van 5 september 1902

De Barrymores stonden al vanaf 1752 op het toneel en het was dan ook niet vreemd dat ook de jonge Lionel in 1893 op 14-jarige leeftijd zijn toneeldebuut maakt in het stuk The Rivals van Richard Sheridan. Daarna was Lionel op Broadway te aanschouwen in onder meer Cumberland 61 (1897), The Mummy and the Hummingbird (1902) en Pantaloon (1905).

Barrymore op het witte doek
Vanaf 1911 gaat Barrymore films maken met Hollywoodlegende D.W. Griffith in de Biograph Studios. Er gaan verhalen rond over de film The Paris Hat, die in 1908 zou zijn gemaakt, maar voor zover bekend is die film nooit gemaakt. Met Griffith maakte Barrymore stomme films zoals Fighting Blood (1911), The Chief's Blanket (1912), The New York Hat (1912), The Battle at Elderbush Gulch (1913) en Judith of Bethulia (1914).

Mary Pickford en Lionel Barrymore in The New York Hat (1912)

Tussen 1911 en 1929 zou Barrymore in bijna 100 stomme films te zien zijn. In 1929 laat Lionel Barrymore voor het eerst zijn stemgeluid horen in de film The Mysterious Island van Lucien Hubbard, Benjamin Christensen en Maurice Tourneur. De productie van de film, gebaseerd op het gelijknamige boek van Jules Verne, was in 1926 al begonnen maar kende de nodige strubbelingen toen de geluidsfilm zijn intrede deed in Hollywood. Barrymore ging zich vanaf 1929 ook richten op het regisseren van films en maakte naam met onder meer His Glorious Night met John Gilbert, Madame X met Ruth Chatterton en Rogue Song, de eerste kleurenfilm van Laurel en Hardy.

Uit de The Tuscaloosa News van 1 april 1934

It's a Wonderful Life
Vanaf 1931 stond Barrymore ook weer als akteur voor de camera en kreeg datzelfde jaar een Oscar voor zijn rol van een alcoholistische advocaat in de film A Free Soul. In het daaropvolgende jaar speelt Lionel samen met zijn broer John en zus Ethel in de huiveringwekkende film Rasputin and the Empress. In de jaren dertig en veertig wordt Lionel Barrymore vaak gecast in de rol van een norse maar vriendelijke oude man. Daarnaast is hij bij het grote publiek geliefd vanwege zijn rol van Dr. Gillespie in de reeks Dr. Kildare-films.

Rasputin and the Empress

Lionel's meest bekende rol volgde in 1946, als hij als de gemene bankier Mr. Potter te zien is in de film It's a Wonderful Life van Frank Capra. Vanaf 1948 speelde Barrymore zijn rollen noodgedwongen vanuit een rolstoel. De acteur leed aan artritis en had gedurende zijn filmloopbaan meerdere malen zijn been en heup gebroken en was zo uiteindelijk in een rolstoel terechtgekomen.

Down to the Sea in Ships

In 1948 speelt Barrymore zijn laatste hoofdrol in Down to the Sea in Ships. In 1953 was Lionel voor het laatst op het witte doek te zien, in de MGM-musical Main Street to Broadway.

Uit de Milwaukee Journal van 28 oktober 1948

Op 15 november 1954 overlijdt Lionel Barrymore op 76-jarige leeftijd aan de gevolgen van een hartaanval. De acteur zou voor zowel zijn film- als radiowerk een ster krijgen op de Hollywood Walk of Fame.

Uit The Day van 16 november 1954