Historisch: Lothar Matthäus

Matthäus werd geboren op 21 maart 1961 in Erlangen, Beieren. De jonge Duitser viel al snel op in zijn positie als middenvelder, daar waar hij ook in de verdediging uit de voeten kon. Borussia Mönchengladbach was de eerste professionele club die hem ontdekte. Op achttienjarige leeftijd begon de carrière van één van Duitslands beste en meest succesvolle spelers ooit. Ook het nationale elftal van West-Duitsland had inmiddels een beroep gedaan op de talentvolle middenvelder. In 1980 won hij met zijn land het Europees Kampioenschap, en in ’82 speelde hij twee wedstrijden bij het vice-wereldkampioenschap van de Duitsers.

Bij Bayern München

Vrijwel alle goede Duitse spelers werden toen nog opgekocht door Bayern München, dat een machtspositie had. Ook Matthäus verkast in 1984 naar Der Rekordmeister. De Beierse ploeg wist met zijn nieuwe spelmaker tweemaal kampioen te worden en een DFB-Pokal te winnen. De strijd om de Europacup I werd in 1987 pas in de finale gestaakt, toen FC Porto te sterk bleek. Het jaar daarvoor verloor Duitsland voor de tweede keer op rij een finale van het WK, ditmaal van Argentinië. In 1988 ging de Duitser op zoek naar avontuur, en vond dit bij het Italiaanse Internazionale. Samen met Andreas Brehme vertrok hij naar Italië, om daar in het eerste seizoen al de Scudetto te winnen.

Internationaal ging het Matthäus nog altijd voor de wind. Hij was inmiddels uitgegroeid tot de vedette van Die Mannschaft, maar pakte in 1988 opnieuw geen prijs. In de halve finale van het EK zette hij Duitsland nog wel op voorsprong tegen Oranje, maar uiteindelijk wist de ploeg van bondscoach Rinus Michels het toernooi op zijn naam te schrijven. In 1990 was het dan eindelijk raak. Nederland werd in de achtste finales uitgeschakeld, en achtereenvolgens Tsjecho-Slowakije, Engeland en Argentinië moesten het ontgelden. Matthäus werd als aanvoerder verkozen tot beste middenvelder, en maakte in het toernooi vier doelpunten. De middenvelder had de eer om als allerlaatste speler een prijs in ontvangst te mogen nemen namens West-Duitsland. In 1992 moest de Duitser het EK aan zich voorbij laten gaan. Door een blessure had hij geen aandeel in opnieuw een tweede plaats. Ditmaal was Denemarken de verrassende kampioen.

Het seizoen erop verkaste Lothar terug naar Bayern München. Inmiddels was de spelmaker al 31, maar nog altijd niet te stoppen. In het vervolg bij de succesvolle Duitse club won hij vier Bundesliga-titels en werd ook de Duitse beker nog eens tweemaal veroverd. Het WK van ’94 werd geen daverend succes voor de aanvoerder van die Mannschaft. In de kwartfinales wist Matthäus wel de score openen tegen Bulgarije, maar twee goals binnen drie minuten zorgden aanvankelijk voor het einde van Matthäus’ internationale carrière. Hij nam geen afscheid, maar werd niet opgeroepen voor het EK van 1996, waarin Duitsland als winnaar uit de bus kwam. In 1998 werd hij wel weer opgeroepen, toen Matthias Sammer geblesseerd moest afhaken. Hij speelde in Frankrijk vier duels, waardoor hij een record zette. Matthäus heeft de meeste wedstrijden op een wereldkampioenschap gespeeld: 25. Uiteindelijk bleek Kroatië in de kwartfinale te sterk, en zou later derde worden.

Bij Internazionale

Op 38-jarige leeftijd speelde Lothar opnieuw een finale in de Champions League. Nadat FC Porto in 1987 in de slotfase een 1-0 achterstand omboog naar 1-2 in de slotfase, overkwam Bayern ditmaal tegen Manchester United hetzelfde. Lange tijd leken de Duitsers naar Europees succes af te stevenen door een 1-0 voorsprong, maar doelpunten van Teddy Sheringham en Ole Gunnar Solskjaer beslisten het duel alsnog in Engels voordeel. Pikant detail was dat Matthäus in de 86e minuut gewisseld werd. Hij eindigde zijn carrière uiteindelijk bij het Amerikaanse Metro Stars uit New Jersey. Hij speelde daar in 2000 enkele maanden tot september, om vervolgens zijn kicksen aan de wilgen te hangen. Matthäus speelde op het EK in Nederland en België nog wel mee met de Duitsers, maar kon als 39-jarige weinig verandering brengen in het feit dat Duitsland er in de groepsfase uit vloog. Hij bracht wel zijn totaal aan internationale duels op 150, en is daarmee Duits recordhouder.

Na zijn carrière als speler vervolgde Lothar zijn loopbaan in de voetballerij als trainer. Het Oostenrijkse Rapid Wien werd zijn eerste job, maar behaalde in één seizoen geen successen. Het volgende seizoen coachte hij Partizan Belgrado vanaf december, en behaalde het Servische kampioenschap met de club. Ook haalde hij door Newcastle United te verslaan de Champions League, al werd deze in een groep met Real Madrid, later kampioen FC Porto en Olympique Marseille direct uitgeschakeld. De winterstop daarop werd Matthäus benoemd als bondscoach van Hongarije om te proberen kwalificatie voor het WK van 2006 af te dwingen. Hij faalde daarin, maar werd toch geroemd vanwege zijn sterke speelstijl. In 2006 ging hij in Brazilië Atlético Paranaense trainen, maar stapte al na zeven wedstrijden op. In mei van dat jaar kreeg de ex-international opnieuw een Oostenrijkse club onder zijn hoede. Red Bull Salzburg haalde hem als coach en Giovanni Trappatoni als technisch directeur om succes te behalen. Dat lijkt te gaan lukken, aangezien RBS op dit moment ver aan de leiding gaat in de Oostenrijkse Bundesliga.

Ondanks dat Lothar Matthäus nog maar 45 jaar is, is hij een legende in de voetballerij. Hij kon zich waarschijnlijk nooit meten met de echt legendarische spelers als Diego Maradona, Pelé, Johan Cruijff en Alfredo di Stéfano als het ging om prachtige bewegingen en ontelbaar vaak scoren, maar als middenvelder en verdediger hoefde dat ook niet. Samen met Franz Beckenbauer is hij de meest charismatische speler die Duitsland ooit gekend heeft. Afgezien van de Champions League heeft Matthäus alles gewonnen als speler. Wellicht dat hij als coach ook nog spectaculaire dingen kan laten zien.