'Nederlandse' van bijna dood tot olympiër? "Ik ga alles geven!"

In de aanloop naar de Olympische Spelen van Beijing was het vorig jaar een van de verhalen in de marge, naast de verhalen over de gouden medailles en teleurstellende wereldtoppers: de in Nederland woonachtige Braziliaanse langlaufster Bruna Moura en de tragische manier waarop de Spelen aan haar neus voorbij gingen. In plaats van obscure sportuitslagen of vreemde nieuwsberichten, dit keer een wat serieuzer verhaal van uw redacteur, met helemaal onderaan een zeldzame vraag om een klein beetje hulp, wat FOK! straks een erg mooie inkijk kan geven op de Olympische Spelen van 2026, inclusief het olympisch dorp

Van juichen tot bijna dood
Na jaren van vechten en opofferingen en een bijzonder stressvol seizoen, waarin ze in haar eentje van Oostenrijk naar Servië en door naar Zwitserland moest reizen om wedstrijden af te werken, lukte het de 27-jarige Moura vandaag precies een jaar geleden definitief: in het Zwitserse Sparenmoos finishte ze de laatste wedstrijd in de olympische kwalificatieperiode, belde ze direct naar de finish naar huis - uw redacteur, in dit geval - om te vragen wat het resultaat was en stortte ze huilend ter aarde toen bleek dat het éindelijk gelukt was, het olympisch ticket was van haar.

Nog diezelfde dag raapte ze haar spullen weer bij elkaar en trok ze, wederom moederziel alleen, naar Oostenrijk, om daar nog een laatste trainingskamp af te werken vóór de Spelen. Daar ging het de volgende dag echter fout: een positieve COVID-test, bíjna resulterend in een uit frustratie kapotgeslagen deur van de hotelkamer - gelukkig bleef die heel, en had de eigenaresse vooral niks anders dan heel veel medelijden.

Tien dagen lang zat Moura, woonachtig bij haar vriend in het Veluwse Nunspeet, in Oostenrijk in quarantaine, waarbij er zeker twintig stokjes de neus in gingen voor de zelftests. Die waren gelukkig op tijd negatief, en ze kon nog nét op tijd afreizen naar München, om daar - na een paar negatieve PCR-tests - alsnog het laatst mogelijke vliegtuig te pakken naar Beijing en daar haar olympische debuut te maken, ook al had ze inmiddels natuurlijk niet echt meer kunnen trainen.

Er werd een taxibusje gehuurd om haar van Oostenrijk naar München te brengen, maar daarbij ging het écht fout: om redenen die helaas altijd onbekend zullen blijven week het busje uit naar rechts, tegen de vangrail. De Mercedes stuiterde terug de weg op, werd frontaal aangereden door een vrachtwagen, stuiterde nog eens tegen de vangrail en kreeg daarna nog een tik van een achteropkomende auto. Moura liep zware verwondingen op en werd per traumahelikopter en in shock afgevoerd naar het ziekenhuis, waar haar - nadat ze eenmaal bij kennis was - na herhaaldelijk vragen eindelijk werd verteld wat er met de chauffeur gebeurd was: de Rus was op slag dood.

De plaats van het ongeluk (Foto: Brandweer Vadoies/Vintl)
De plaats van het ongeluk (Foto: Brandweer Vadoies/Vintl)

 
 
 
View this post on Instagram

A post shared by Bruna Moura (@brunamouraxcbt)

Knokken voor een comeback
De weken en maanden daarna waren een emotionele en fysieke achtbaan voor Moura: ze werd in Italië geopereerd, werd per taxi-ambulance terug naar Nunspeet gebracht en keek vanaf een bed in de woonkamer naar de Olympische Spelen, waarbij ze met name een traan liet bij de openingsceremonie, waar zij in had moeten lopen. Iets wat ze overigens pas na een maand of twee weer voorzichtig kon, lopen, en voorzichtig trainen duurde natuurlijk nog een tijd langer.

Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en traint Moura weer volop in en rond Nunspeet - ze maakt vele uren op de rollerski's, ze fietst veel, doet weer aan krachttraining, is dankzij een collega op kickboksen gegaan en kan ook eindelijk weer hardlopen. Tussendoor werkt ze bij de lokale fietsenmaker, waar men haar zo veel mogelijk steunt om haar carrière weer op te pakken. Het hoofddoel is natuurlijk duidelijk: de Olympische Spelen van 2026 in Italië, nog geen honderd kilometer van de plek waar ze bijna haar leven verloor.

 
 
 
View this post on Instagram

A post shared by Bruna Moura (@brunamouraxcbt)

Hulp gevraagd
Ze traint hard, waarbij ze net als richting de Spelen wordt gecoached door World Cup-biatlete Baiba Bendika uit Letland, en ze werkt ook hard om het te kunnen betalen, maar goedkoop is dat alles uiteraard niet. Daarom is haar collega Rogier van Milligen, die haar ook aan het kickboksen gebracht heeft, een crowdfundactie begonnen.

Het einddoel van die actie is enthousiast ingezet, maar alle beetjes helpen natuurlijk enorm - inmiddels is er al zoveel ingezameld dat het huidige winterseizoen bekostigd is en Moura de reis, het verblijf en een trainingskamp voor haar comeback kan betalen! Want die comeback komt er: op 22 februari wil ze haar eerste wedstrijd na het ongeluk afwerken, en niet zomaar iets, want dat is niks minder dan het wereldkampioenschap in het Sloveense Planica!

Zelf is Moura duidelijk: "Ik ben heel blij dat ik weer bijna volledig kan trainen, ook al heb ik nog steeds erg veel last van mijn voet", vertelt ze tegenover FOK!sport. De motivatie is er in elk geval honderd procent: "Ik ga alles geven! Als het niet lukt om de Spelen van 2026 te halen, weet ik in elk geval zeker dat het niet komt door een tekort aan inzet, want ik blijf hard werken. Ondertussen doe ik mijn best om zo snel mogelijk Nederlands te leren spreken, want ik merk hier in de omgeving vaak dat mensen mij aanspreken en nieuwsgierig zijn, wat natuurlijk erg leuk is!"

Het is wellicht een wat onorthodoxe vraag, maar elk klein beetje helpt enorm, zo is nu al te merken, en zelf blijft ze natuurlijk hard werken om haar steentje bij te dragen aan de Nederlandse maatschappij, haar eigen carrière én mensen die zelf met problemen kampen en iemand nodig hebben om mee te praten, zoals ze al regelmatig heeft ervaren!