Uslu: 'Cultuur geeft leven aan onze levens'
Staatssecretaris Uslu (Cultuur en Media) wil af van de soms moeizame verhouding die Nederland lijkt te hebben met cultuur. In de Pieterskerk in Leiden sprak zij de 51e Huizingalezing uit. Daarin riep zij op tot een herwaardering van de belangrijke rol die kunst en cultuur spelen in ieders leven: “Erfgoed, kunst en cultuur: zij vormen wie we zijn. Maar dat lijken we niet altijd te beseffen. Pas zodra mensen een stuk van hun erfgoed, kunst, gebruik, of traditie dreigen te verliezen, wordt het belang ervan gezien en gevoeld.”
Uslu benadrukte het grote belang van kunst en cultuur: “Het geeft leven aan onze levens. Het heeft impact op wat we voelen, denken en waar we met elkaar over praten. Pas wanneer we vaker stilstaan bij wat cultuur met ons doet en hoe het onze levens verrijkt, krijgt zij de waardering die haar toekomt. Als we vooruit willen als mens, en als samenleving, dan is cultuur onmisbaar.”
Uslu ging in de lezing nader in op het Nederlandse cultuurbeleid van de afgelopen 150 jaar. Ook scheen zij haar licht op de huidige positie van cultuur in de maatschappij en binnen de overheid: “Het blijft vreemd dat wij elkaar in dit land moeten overtuigen van het feit dat het goed is dat we geld uitgeven aan kunst en cultuur. Permanente reflectie op de rol van de overheid in kunst en cultuur is leerzaam. Maar laten we stoppen met een permanente reflectie op het nut van investeren in cultuur. Dat belang zou toch echt buiten kijf moeten staan – en buiten schot moeten blijven.”
Huizingalezing
Sinds 1972 wordt jaarlijks de Huizingalezing georganiseerd in de Pieterskerk te Leiden door de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit Leiden, de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde en opinieweekblad EW. De naam van de lezing is een eerbetoon aan de historicus en cultuurfilosoof Johan Huizinga (1872-1945). De lezingen hebben een cultuurhistorisch dan wel een cultuur- of maatschappijkritisch karakter. Eerdere sprekers zijn onder meer filosoof Susan Sontag, beeldend kunstenaar Marlene Dumas en schrijver David van Reybrouck.
