Peter R. de Vries zoekt moordenaar Rosleny Magdalena

Het is drie jaar geleden dat de 28-jarige Rosleny Magdalena is vermoord. Op klaarlichte dag, midden op straat in Amsterdam Holendrecht. Ze laat een dochtertje van zes jaar na. Nu ook misdaadjournalist Peter R. de Vries in de zaak is gedoken, hoopt haar nicht Shulesca de la Croes eindelijk op antwoorden: 'Mijn nicht verdient gerechtigheid.'

Verdriet overheerst bij de familie tijdens een bezoek aan het graf van Rosleny Magdalena, maar ook de boosheid onder de nabestaanden is groot. 'Drie jaar lang he, nog steeds niks', zegt Shulesca de la Croes, een nicht van Magdalena. 'Dat maakt me zo boos. Ze verdiende deze gruwelijke dood niet. En dat er nog steeds geen gerechtigheid is, maakt het nog veel erger.' Hoewel het drie jaar geleden is, gaat er geen dag voorbij dat ze er niet aan denkt. 'Als ik opsta, als ik slaap, tijdens mijn werk. Gewoon 24/7.'

Geen opheldering
De nog onbekende dader lost de fatale schoten nadat Magdalena haar dan 6-jarige dochter met de fiets naar school heeft gebracht. Ze bezwijkt aan haar verwondingen op een brug aan de straat Maldenhof. De politie laat snel daarop weten dat Magdalena geen bekende is van de politie. Er worden beelden vrijgegeven van een fietser, gehuld in regenpak en rijdend op een damesfiets, die haar mogelijk zou hebben opgewacht. Ook looft de politie 15.000 euro uit voor de tip die leidt naar de oplossing van de zaak.

Er komen tientallen tips binnen, maar geen enkele zorgt voor opheldering en antwoorden. De familie leeft daarom nog elke dag met de moord en alle vragen die daar nog omheen hangen. De la Croes denkt dat het pakken van de dader haar rust zou geven: 'Ik krijg mijn nicht daar niet mee terug, dat weet ik, nooit meer. Maar het geeft mij rust. En dat heb ik echt nodig in mijn leven.'

Het onderzoek van de politie loopt nog steeds. Nadat de familie contact zocht met misdaadjournalist Peter R. de Vries is ook hij bezig met de zaak, die hem erg aangrijpt. 'Een moeder die even haar kind naar school brengt en dan zomaar wordt doodgeknald, dat tart toch je werkelijkheidsbesef? Je gaat 's ochtends weg en zegt je kind bij school gedag, 'tot straks lieverd', en dat straks komt helemaal niet.'

Hij denkt dat er ondanks de lange periode na de moord toch nog antwoorden kunnen komen. 'Daarom wil ik er ook alles aan doen om iedereen te stimuleren om nog een tandje bij te zetten en meer moeite te doen waardoor de zaak opgelost kan worden. Mijn overtuiging is dat het kan. En dan moet het ook.' De la Croes is blij met de steun. Nog steeds is zij ervan overtuigd dat er mensen zijn die meer weten en doet hen nogmaals een oproep: 'Alsjeblieft, praat. Mijn nicht verdient gerechtigheid.'