Mooie IndyCar-strijd op Texas Motor Speedway

Voor de IndyCar-liefhebbers keren we nog even terug naar het weekeinde, want er werd geracet op de Texas Motor Speedway nabij Fort Worth en daar gaat het hard. Zeshonderd kilometers stonden er op het programma, wat neerkomt op 248 ronden op de anderhalve mijl lange oval.

Met Takuma Sato op poleposition en Scott Dixon naast de Japanner werd het veld op gang gevlagd. De twee koplopers sloegen al vrij snel een gat naar de rest, maar na ruim veertig ronden werden die gaten kleiner en kroop Dixon ook weer dichter naar Sato. Na zo'n zestig ronden was het tijd voor de pitstops en daar ging het fout voor Sato: de Japanse veteraan remde veel te laat, schoffelde een monteur omver en kwam bij het team van Ryan Hunter-Reay terecht, alvorens hij naar zijn eigen plek geduwd werd.

Hunter-Reay had zijn stop al een ronde eerder gemaakt en hij nam zo de leiding over, want Dixon sloot achter hem aan. Op gepaste afstand vochten James Hinchcliffe en Alexander Rossi om plek drie, waar ook rookie Colton Herta aansloot alvorens hij Rossi en een ronde later ook Hinchcliffe op knappe wijze passeerde. Halverwege kwam het hele veld weer binnen, waarbij Hunter-Reay zijn leidende positie vast kon houden. Alleen Dixon bleef enigszins in het spoor, de rest reed op dik tien tellen, aangevoerd door Rossi, die Hinchcliffe gepasseerd was.

Sato schoffelt een monteur omver (Bron: YouTube)

Niet veel later spinde Zach Veach, die op een keurige zevende plek reed en zijn auto bij ruim 300 kilometer per uur nog wonderbaarlijk goed onder controle kreeg. Met een goede honderd ronden te gaan kon men verder, met Hunter-Reay, Dixon, Rossi, Herta en Hinchcliffe voorop, waarbij Dixon na ruim twintig ronden de leiding in handen pakte. Hunter-Reay had het even lastig en al snel werd hij ook gepasseerd door Rossi, die gelijk doorzette en Dixon verschalkte, hoewel het niet lang duurde voor Dixon zijn plek terugpakte.

De actie van Veach (Bron: YouTube)

Een kleine zestig ronden voor het einde begon de laatste serie pitstops, te beginnen met Hunter-Reay. Dixon en Rossi kwamen na hun pitstops achter hem terecht, maar wegens zijn alternatieve strategie die niet goed uitpakte moest Hunter-Reay nog naar binnen. Josef Newgarden maakte zijn stop als laatste van de toppers en kwam zowaar vóór Dixon en de rest terecht, waardoor zijn strategie uitstekend uit leek te pakken. Met dertig ronden te gaan ging het fout voor Hinchcliffe: hij probeerde Rossi buitenom te passeren, maar ging zo hard de bocht in dat hij de muur raakte en hard tegen de binnenmuur spinde.

Met dik twintig ronden te rijden werd het groen weer gezwaaid, met Newgarden die gelijk aangevallen werd door Dixon, zonder succes. Hunter-Reay had zijn pitstop gemaakt en reed achterin het veld, maar wel met hagelnieuwe banden. Herta probeerde de aanval te openen op Dixon en je zag het aankomen: dat ging fout. De jongeling tikte de vijfvoudig en regerend kampioen aan en gezamenlijk spinden ze de muur in. Als door een wonder vloog Rossi precies níet over de voorvleugel van Herta en dus kon hij de strijd aan met Newgarden.

Dixon en Herta in de clinch (Bron: YouTube)

Dit keer waren er nog twaalf ronden te rijden bij de herstart, waar Newgarden en Rossi voorop reden en gelijk een gat sloegen. Rossi trok werkelijk alles uit de kast om de leiding over te nemen, maar Newgarden verdedigde perfect en hield tot en met de finish stand om zo zijn derde zege van het jaar te pakken, voor Rossi en Graham Rahal. Hunter-Reay eindigde uiteindelijk achter Santino Ferrucci nog als vijfde.