Vader zet revalidatiecentrum op na ongeval zoon

Het Daan Theeuwes Centrum in Woerden opent morgenochtend voor het eerst haar deuren. Een speciaal moment voor Adriaan Theeuwes, die al een lange tijd alles op alles zet om het centrum van de grond te krijgen.

Zijn zoon, Daan (destijds 23), overleefde vijf jaar geleden nipt een scooterongeluk vlakbij de Rai. Hij verloor de controle over zijn scooter toen hij over een blikje bier reed. De gevolgen waren groot: Daan belandde met zijn hoofd, net onder zijn helm, op een betonnen paaltje. Nog geen half uur later lag hij op de operatietafel in het VUmc, waar zijn hart er tot drie keer aan toe mee stopte.

Adriaan werd meteen voorbereid op de slechtst mogelijke uitkomst: "De volgende dag kwam de professor naar ons toe en zei dat we er misschien over na moesten gaan denken om hem los te laten. De kans dat hij een kasplantje werd, en niet meer de oude zou worden, was groot."

Medisch traject
Maar dat was geen optie. Daan doorstond een lang traject: hij werd negen keer geopereerd, lag zo'n acht weken op de intensive care en moest maandenlang revalideren. Het begon er op te lijken dat het plaatsen in een verpleeghuis de enige vervolgstap zou zijn. Op de vraag of Daan zich daar op zijn gemak voelde en zich gemotiveerd voelde was hij duidelijk: "Nee, helemaal niet."

Een verpleeghuis was geen optie voor de familie Theeuwes. In plaats daarvan besloten zij meerdere revalidatiecentra te bezoeken in de hoop een nieuwe plek voor Daan te vinden. Met succes: de keuze viel op een revalidatiekliniek voor jongeren in Atlanta - in de Verenigde Staten. Daar kreeg de familie meteen goed nieuws te horen: "Ze waren het daar eigenlijk allemaal over één ding eens: er is nog heel veel mogelijk, maar dan moet Daan heel intensief gaan revalideren."

Verschil
Het grootste verschil tussen de Nederlandse centra en de Amerikaanse is de intensiteit. "We revalideren daar zo'n vijf uur per dag, ten opzichte van één à anderhalf uur in Nederland. Daarnaast ligt de focus enorm op de motivatie van zowel de patiënten als hun omgeving en familie."

Daan en zijn familie besloten te verhuizen en leefden negen maanden in de VS. Met succes: "Hij is gaan lopen, kon zijn arm weer gebruiken, leerde dingen snijden, praten en sprak zelfs weer Engels. Toen hadden we iets van: dit moet ook gewoon in Nederland komen."

En zo gezegd, zo gedaan. Adriaan richtte zijn eigen revalidatiecentrum op in Woerden. De filosofie van het centrum moet hetzelfde gaan worden als die in Atlanta. "Ons doel is om zoveel mogelijk jongeren met ernstige hersenletsel - dat zijn er 400 á 600 per jaar - weer de maximale zelfstandigheid terug te geven".

Ook Daan heeft doelen. "Ik wil m'n studie afmaken, hoop zonder brace te kunnen lopen en mijn arm weer te gebruiken." Maar het belangrijkste doel is misschien nog wel dat hij wil terugkeren naar de VS, maar dan níét om te revalideren: "Ik wil dan in 2022 de marathon van New York uitlopen."