"Nu is Piet er niet meer en dat doet oprecht pijn"

Afgelopen zaterdag overleed Piet Keizer op 73-jarige leeftijd aan de gevolgen van longkanker. Een harde klap voor Willem van Hanegem.

"Tijdens het WK van 1974 lagen we zes weken lang bij elkaar op de kamer", schrijft Van Hanegem in zijn column in het Algemeen Dagblad. "Toen ik op een avond naar de badkamer liep, kwam Piet achter mij aan gerend en gilde 'Willem, laat dat licht uit hoor'. Ik zei dat ik mij wilde scheren. Volgens Piet kon ik dat toch echt beter bij Pleun Strik of Ruud Geels op de kamer gaan doen."

"Piet bleek de badkuip vol aarde en maden te hebben gestort. De volgende dag kregen we van bondscoach Rinus Michels namelijk een paar uurtjes vrij en Piet wilde eens even lekker gaan vissen. 'Als je dat licht aan doet, worden die maden onrustig en gaan ze kruipen', zei Piet bloedserieus. 'Ga maar naar Geels.'"

"In Duitsland zaten we dagelijks te kaarten. Pleun Strik en Piet tegen Cruijff en mijn persoontje. En we tennisten veel. Als alle spelers op alfabetische volgorde op gesprek moesten komen bij ­Michels, namen wij een racket mee en vroegen we of wij eerder mochten. Michels zei dan: 'Het is al duidelijk jongens, gaan jullie maar tennissen.'"

"In de rust van de finale tegen de Duitsers moest Rob Rensenbrink er met een spierblessure uit. Cruijff en Michels spraken even met elkaar, René van de Kerkhof moest invallen. Ik besefte pas later dat Keizer daar de kans was ontnomen om een finale te spelen. Van de Kerkhof, geen kwaad woord over hem trouwens, had vooral pure snelheid. ­Keizer had in de kleine ruimte bij een 2-1 achterstand tegen die Duitsers nog iets met zijn ongelooflijke creativiteit kunnen doen."

"Nu is Piet er niet meer en dat doet oprecht pijn. Ik heb hetzelfde gevoel als toen Coen Moulijn er opeens niet meer was. En Johan Cruijff. En laatst nog Tonnie Pronk."

"Piet Keizer was een geweldige voetballer, maar wat mij vooral in hem aansprak, was zijn totale geestelijke onafhankelijkheid. Hij was wars van gezag, zei wat hij dacht, wie er ook voor zijn neus stond. Hij was kritisch op Ajax, puur omdat hij hoopte dat het dan beter zou gaan. En als hij ergens geen zin in had, deed hij het niet."