Zuid-Korea in pornogevecht

Moon Tae-Hwa kijkt naar zijn computerscherm, licht in het hoofd en een beetje misselijk van de uren aan porno die hij op internet heeft bekeken. Vrouw en kinderen liggen al te slapen. Moon voelt zich niet beschaamd. Hij vindt dat hij een missie te voltooien heeft. "Het voelt alsof ik smerige dingen opruim", zegt de vrome christen en gezinstherapeut.

Moon is een van de succesvolste Nuri Cops, vrij vertaald: internetagenten. Hij maakt deel uit van een team van achthonderd vrijwilligers die de censors van de Zuid-Koreaanse regering helpen door op het internet op zoek te gaan naar pornografisch materiaal, zodat dit kan worden geblokkeerd.

In tegenstelling tot de meeste ontwikkelde landen is porno illegaal in Zuid-Korea. Toch is het voor mensen die een beetje technisch onderlegd zijn makkelijk te vinden. Internettoegang is goed geregeld in Zuid-Korea; meer dan negentig procent van de huishoudens heeft een breedbandinternetverbinding en meer dan dertig miljoen van de vijftig miljoen inwoners hebben een smartphone.

"Het is dweilen met de kraan open", verzucht Moon. Hoewel het uitbannen van porno een verloren zaak lijkt te zijn, is de regering niet van plan de strijd tegen porno te staken. De regering heeft zelfs een nieuw offensief ingezet.

Meer dan 6400 mensen die worden verdacht van het produceren, verkopen en op internet plaatsen van porno zijn de afgelopen zes maanden opgepakt. "Obsceen materiaal en schadelijke informatie waar via internet makkelijk toegang toe is, worden gezien als de belangrijkste oorzaak van zedenmisdrijven", zei de Zuid-Koreaanse president Lee Myung-bak in september in een radiotoespraak.

Voorvechters van de vrijheid van meningsuiting zijn het niet eens met de starre houding van de regering. "Het is een terreurregime tegen seks", zegt Ma Kwang Soo, hoogleraar literatuur aan de Yonsei-universiteit in Seoul. "Geen enkel land ter wereld heeft ooit gemeld dat het verbieden van porno heeft geresulteerd in een daling van het aantal zedendelicten."

De afgelopen tien jaar is het aantal zedenmisdrijven in Zuid-Korea scherp gestegen. Onderzoekers van het Koreaanse Instituut voor Criminologie denken dat de stijging vooral kan worden verklaard door het feit dat slachtoffers meer bereid zijn aangifte te doen. In 2010 werden achttienduizend mensen gearresteerd wegens verkrachting. In 2000 lag dat aantal met zevenduizend een stuk lager. Kindermisbruik is meer dan verviervoudigd: in 2000 werd er honderdtachtig keer aangifte gedaan, tegenover duizend keer in 2010, blijkt uit cijfers van de autoriteiten. Critici van de Zuid-Koreaanse regering merken op dat als het aankomt op kinderporno, dat bijna overal ter wereld verboden is, de wet in Zuid-Korea relatief soepel is. Op het bezit van kinderporno staat maximaal een jaar celstraf en tot voor kort kon er alleen een boete worden uitgedeeld.

Censuur is diepgeworteld in Zuid-Korea. Tientallen jaren is het land bestuurd door het leger. Pas aan het eind van de jaren tachtig kwam daar een einde aan en werd democratie ingevoerd. Tegelijkertijd is het land zeer vooruitstrevend op technologisch gebied. Hoewel de regering films, muziek en het nieuws steeds minder streng censureert, blijft ze vasthouden aan het blokkeren van porno en het afsluiten van websites die porno aanbieden.

Er lijkt geen einde te komen aan het werk, dus heeft de politie de Nuri Cops in het leven geroepen. Het gaat om studenten, IT-personeel, professoren, huisvrouwen en alles er tussenin. "Politieagenten kunnen niet al het obscene materiaal op internet bekijken, dus hun rol - het melden van illegale websites die geblokkeerd moeten worden - is erg belangrijk", zegt agent Lee Byeong-gui. De Nuri Cops hebben in augustus, tijdens een speciale wedstrijd, meer dan 8200 meldingen gedaan. De politie heeft kortgeleden 37 websites uit de lucht gehaald en 134 websites worden aan een onderzoek onderworpen. Ook werd veel pornografisch materiaal van het internet verwijderd. Veel materiaal was echter korte tijd later, in iets gewijzigde vorm, weer online.

Sommige Nuri Cops erkennen dat de strijd die ze voeren een moeilijke is. Ze hebben soms te maken met opmerkingen van stomverbaasde echtgenotes en vrienden of worden op internet met de nek aangekeken door liefhebbers van porno. "Ze hebben me wel eens de vijand van de Zuid-Koreaanse man genoemd", zegt Bae Young Ho, een Nuri Cop die in het dagelijks leven vastgoedhandelaar is. Hij heeft zo'n vijfduizend berichten gekregen waarin hij wordt aangevallen op zijn vrijwilligerswerk. Maar dat is niet het enige waar de Nuri Cops tegenaan lopen. Ook het werk zelf stuit de internetagenten soms tegen de borst.

"Het is makkelijk om rotzooi op het internet te vinden, maar het valt me zwaar om er naar te kijken", zegt Moon. "Het is walgelijk en het is lastig, want de beelden die ik zie blijven lang in mijn hoofd hangen." Toch gaat hij door, naar eigen zeggen omdat de maatschappij baat heeft bij zijn werk. Naast de Nuri Cops zet Zuid-Korea ook andere middelen in om de bevolking te 'behoeden' voor porno. De Zuid-Koreaanse premier is van plan om alle downloadsites en smartphones die gebruikt worden door minderjarigen uit te rusten met een pornofilter.

Sommige Zuid-Koreanen vinden dat de aanpak van de regering nuance behoeft. Lee Bong Han, een voormalige agent die nu doceert aan de Daejon-universiteit, vindt dat het tijd wordt dat de regering porno waarin geen geweld wordt gebruikt legaliseert. Volgens hem kan dergelijk materiaal ook worden gebruikt in klinieken waar mensen met seksuele problemen worden behandeld.

Ma, de hoogleraar die strijdt voor legalisering, betwijfelt of de situatie snel zal veranderen. Hij publiceerde in de jaren negentig het boek Happy Sara, over een studente die haar seksuele vrijheid ontdekt. Ma werd opgepakt. "Het is twintig jaar geleden dat ik werd opgepakt, maar de Zuid-Koreaanse cultuur is nog niet gedemocratiseerd", zegt Ma. En Happy Sara is nog steeds verboden.


Zuid-Korea vecht tegen porno: dweilen met de kraan open (Foto: Novum)