Nieuwe Mauro heet Patricio

De 21-jarige Angolees Patricio Dos Santos die al tien jaar in Nederland verblijft, zoekt nu, aangemoedigd door de commotie rondom Mauro, ook de publiciteit op. Zijn advocaat Michael Yap vindt Dos Santos' situatie zelfs schrijnender dan die van Mauro.

Op zijn zesde was hij getuige van hoe mannen in uniform zijn vader meenamen, waarheen en waarom weet hij niet, het was de laatste keer voor hem dat hij zijn vader zag. Zijn biologische moeder overleed toen hij negen was, hij werd opgevangen door zijn tante tot zijn elfde jaar. Op een dag plukten onbekenden hem van school en zetten hem op het vliegtuig. Naar de reden van die actie kan hij alleen maar raden, misschien omdat de tante al heel veel kinderen had en de zorg voor Patricio er niet bij kon hebben.

Patricio heeft net als Mauro een accent met een zachte g, hij voetbalt, viert carnaval, heeft hier veel vrienden en woonde bij een pleeggezin. Eerst in Putten, en later, na verhuisd te zijn, in Roosendaal waar hij nu zelfstandig woont. Er waren plannen om hem te adopteren, maar die werden doorkruist door een scheiding van de pleegouders.

Patricio volgt een opleiding tot schilder en heeft, naar eigen zeggen, ook al aanbiedingen gehad voor werk; werk dat hij niet kan aannemen omdat zijn status als illegaal daarbij in de weg zit.

In 2004 kreeg Patricio te horen dat zijn verblijfsvergunning niet werd verlengd, na vijf jaar kwam de definitieve beslissing dat hij terug moest naar Angola. Minister Gerd Leers wil niet op het verhaal van Patricio ingaan.