Ook onder Obama blijft oorlog Afghanistan taai
Is het een andere oorlog dan die van George Bush? Ja en nee. Obama probeert duidelijk de fouten te vermijden die zijn voorganger maakte, in Irak en in Afghanistan.
Ten eerste probeert hij een duidelijk antwoord te geven op de 'simpele vragen' die hij gisteren namens de Amerikanen stelde: "Wat is ons doel in Afghanistan? Waarom vechten en sneuvelen onze mannen en vrouwen daar nog steeds?'
Het antwoord is een harde waarschuwing dat Al Qaida in het grensgebied met Pakistan nieuwe aanslagen op de Verenigde Staten voorbereidt. Daarin wijkt Obama niet veel af van wat Bush ook altijd aanvoerde als rechtvaardiging van zijn oorlog.
Maar tegelijkertijd omlijnt hij het doel van Amerika's interventie veel duidelijker: Al Qaida zijn schuilplaatsen en basis voor operatie afpakken. De Bush-dromen van grote democratisering zijn door de nieuwe regering verlaten.
Een tweede verschil is dat Obama militair optreden vergezeld laat gaan van een brede, internationale strategie: hij benoemt het Pakistaanse grensgebied openlijk als de bron van het kwaad, en spreekt scherpere taal tegen Islamabad. Ook probeert hij de wereldgemeenschap medeverantwoordelijk te maken voor de oplossing van het conflict. Onorthodox is daarbij de nieuwe contactgroep met opponenten als Iran, Rusland en China.
Een derde verschil is dat Obama meteen aan het begin de nadruk legt op opbouw van Afghaanse eenheden en op economische ontwikkeling. Hij wil nu al de voortgangscriteria opleggen die in Irak pas na jaren kwamen. Bij hem geen 'blind volhouden', en geen 'blanco cheques', bezweert Obama.
Ontegenzeggelijk is dit de nieuwe concentratie op wat Obama in de campagne al Amerika's ware front in de strijd tegen het terrorisme noemde. De generaals en beleidsmakers hebben bovendien conclusies getrokken uit fouten en successen van de afgelopen jaren.
Waarom lijkt Obama's oorlog dan toch nog enigszins op die van Bush? Omdat het einde ervan niet in zicht is. De reacties waren positief, want de betrokken regeringen zien in dat er iets moet gebeuren. Maar Obama's strategie is tevens een erkenning dat de geallieerden nog lange, moeizame jaren voor de boeg hebben in Afghanistan en Pakistan.
Van de exit-strategie waar Obama eerder deze week over sprak, is vooralsnog weinig te bespeuren. Het terrorisme is nu eenmaal een taaie vijand, of de president in het Witte Huis nu Bush heet of Obama. Blind of niet, volhouden is het enige dat er voor Washington op zit.
Ook onder Obama blijft oorlog Afghanistan taai (foto: DAG)
