Misschien komt er nog oorlog van

Ruud (Fredje483)

De klok slaat half elf, het is één oktober, twintig tweeëntwintig, zaterdagavond. Een Duveltje prikkelt bitter achter in de keel… bitter was het woord naar waar ik zocht. Want bitter daar smaakt alles de laatste tijd naar. Naar en bitter. Een mening hebben heeft geen zin meer, tevens richting verloren. Wat ga ik vertellen als op maar een paar duizend kilometer van hier raketten en kogels in mensen worden geschoten en steden tot puin worden herleid. Stoppen gaat het niet doen en het wordt zeker nog even erger. Rusland die mogelijks tactische kernwapens gaat gebruiken om hun geannexeerde stukken Oekraïne te verdedigen... Naar waar het daarna gaat escaleren? Toch maar eens aan mijn schuilkeldertje beginnen?

Veel tromgeroffel op de achtergrond, verlichte geesten mogen soms een keertje spreken en ruimere gedachten komen aan bod. Andere vormen van politiek moet gezocht worden, een nieuw systeem dient ingeleid te worden. De wereld is op zoek naar een paar vooraanstaande knappe koppen die de wereld nodig heeft. Putin grijpt er sowieso naast want zieke geesten of psychoten heeft de wereld niet nodig. Biden valt binnenkort ergens van een podium. Musken, Zuckerbergs en andere rijke tisten met veel nullen kunnen alleen maar rijk zijn. De wereld is toe aan een nieuwe orde. En ik weet het zeker, de nieuwe orde is er reeds en is reeds diep doorgedrongen tot waar ze uiteindelijk moeten komen. Want het leven wordt duurder en de koopkracht daalt, begrotingen geraken niet meer rond en economieën stagneren, allemaal of grotendeels ten gevolge van deze nieuwe orde? Omdat het misschien gedaan mag zijn met zorgeloos alle gas en olie op te branden en dat het liefst zo goedkoop mogelijk?

De touwtjestrekkers die niemand kent, die heel de wereld als een soort schaakspel kunnen bespelen, weten heel goed wat er aan de hand is. Hun hebben de laatste twee decennia het speelveld aangepast en herverdeeld in die mate dat het beter wordt voor iedereen. Waarom? Omdat het niet anders kan en de bazen van de wereld weten dit maar al te goed. De regels van het speelveld zijn door het spel zelf gecreëerd en bijgeschaafd. Het spel, het leven en heel het systeem errond zal voortaan eerlijk gespeeld moeten worden en de wandeling ernaar is nog maar net van start. Er staat ons nog een hele weg voor de boeg, met allereerst een Putin die behoorlijk in de weg staat.

Als het kapitalistisch systeem blijft verder bestaan, moeten we aanvaarden dat deze jawel, kapitalisten hun kapitaal kost wat kost zullen beschermen. En hoe beschermen ze hun kapitaal het best? Niet door dwars te gaan liggen, maar door het spel mee te spelen. De nieuwe orde bepaald en de elite moet volgen. Mensen willen meer luxe? Mensen willen meer tijd? Laten we het de mensen geven. Mensen zijn niet dom, maar je kunt ze wel bespelen. Als je ze slimmer maakt door hun in een wereld vol technologie en vooruitgang te steken, moet iedereen er voordeel uit halen. Dat is wat er volgens mij op deze moment in de wereld gebeurd, voorafgegaan door een crisis. Er wordt minder onder stoelen en banken gestoken. De rijken moeten eerlijker zijn en kunnen niet meer alles verstoppen. We gaan stilletjes naar een systeem, waar iedereen gelijk is en waar niemand nog tekorten zou moeten hebben. Maar of ik gelijk heb weet ik niet, het voelt zo aan. Er bestaat plots een mogelijkheid dat het zou kunnen verwezenlijkt worden, een eerlijk systeem. Zolang je momenteel je niet ergens tussen Oekraïne en Rusland woont en je leest dit stukje tekst kom je eigenlijk weinig tekort.

Ik heb het gevoel dat de elite schrik heeft haar macht kwijt te spelen. De elite heeft schrik hun rekeningentjes vol nummertjes naar nulletjes te zien veranderen en als ze niet snel, maar heel snel een deel van hun immens groot kapitaal investeren, de kans bestaat dat ze alles kwijt spelen, in een nieuwe wereldoorlog bijvoorbeeld. Want een wereldoorlog is voor de rijke burger, kapitalist, alleen maar catastrofaal te noemen.

De Oorlog in Oekraine ontneemt de blik vanwaar het over zou moeten gaan, de klimaatcrisis, overstromingen, mensen die noodgedwongen overal ter wereld moeten verhuizen om wille van de gevolgen van de klimaatcrisis. Misschien is de oorlog wel deels een antwoord, een logische stap in een onevenwichtige wereld. Misschien is heel deze crisis een zet in de goede richting, naar een tijd van minder consumptie waar toekomen met minder en blij zijn met wat je hebt de norm wordt in plaats van altijd meer te willen, want daar komt misschien nog oorlog van.