Tong's voetbalverhalen #90

Redactie

Het ondankbare einde van Hans van Breukelen als international had beter verdiend. Het EK-92 werd een triest einde van een mooie internationale carrière. Samen met superster Marco van Basten nam ie ongewild afscheid in mineur.

Het Nederlands elftal speelde in 1992 op het EK beter dan op het EK-88 in Duitsland. Het geluk ontbrak echter. Doelman Hans Van Breukelen zorgde mede door zijn gestopte strafschoppen in de EC-1 finale 1988 tegen Benfica en de gestopte strafschop van de Rus Belanov in hetzelfde jaar in de Europese finale van Oranje voor een jubelstemming.

Van Basten en van Breukelen waren de helden in 1988. De pechvogels of schlemielen in 1992. Van Breukelen kreeg maar 3 doelpunten tegen in het hele toernooi. Zelfs niet één doelpunt tegen in de eerste ronde. Van Basten was in een bloedvorm. De ballen gingen op paal en lat. Het zat niet mee. Geen Kieft, die zoals tegen Ierland op het EK-88, een balletje lullig kopt en via een polletje in het doel ziet gaan in de 89ste minuut.

Er moesten in de halve finale tegen de Denen strafschoppen worden genomen. Van alle strafschoppen werd er één gemist. Uitgerekend door van Basten. Hans van Breukelen stopte er niet één. Misschien een voorbode. 25 jaar later is Marco inmiddels mislukt als coach en een pannenkoek genoemd. Omdat doelmannen nooit slagen als coach werd van Breukelen amateurpsycholoog en bestuurder. Hij had geen idee dat doelmannen gewoon een sigarenzaak moeten beginnen. Nu staat de KNVB nog steeds in brand.