De echte klootzakken

(Bron: https://www.amsterdam.nl/wonen-leefomgeving/veiligheid/overlastgebieden/agressie-geweld/agressie-geweld/)

Agressie en geweld tegen overheidspersoneel is een groot aandachtspunt van de Driehoek en het College van B&W. Per jaar wordt 42 procent van de medewerkers met een publieke functie bij de gemeente Amsterdam met verbaal geweld geconfronteerd, tien procent krijgt te maken met serieuze bedreigingen en zes procent met fysiek geweld. Deze cijfers dwingen de gemeente om actief beleid te voeren om agressie en geweld tegen medewerkers te voorkomen en goed te begeleiden als er toch iets gebeurt. (Einde bron)

In Amsterdam werken zo'n 14.000 overheidsmedewerkers. Bijna 6000 van deze medewerkers krijgt dus te maken met verbaal geweld, 1400 medewerkers krijgen te maken met serieuze bedreigingen en zo'n 840 worden met fysiek geweld geconfronteerd. En wat gaat B&W hiertegen doen? Zij gaan een set huisregels ophangen in openbare ruimtes. Die huisregels worden natuurlijk grof gelezen. Het is ook best afschrikwekkend zo'n pamflet aan de muur met ongetwijfeld een paar mooi klinkende Nederlandse kwinkslagen zoals:"De overheid moet zijn werk in alle veiligheid kunnen doen!" of "Overheidsmedewerkers zijn ook mensen". Meer dan de helft van de Amsterdamse inwoners heeft een allochtone achtergrond. Lezen en spreken die wel Nederlands? Of ben ik te polariserend? Kunnen deze vragen simpelweg wel gesteld worden of zijn er dan weer socialistische huilebalken die mij aan de schandpaal willen nagelen? Ik walg van de mateloze slapheid van Nederlandse politici.

Ik ben opgegroeid in Leiden en ben daar ook een tijdje portier geweest bij een uitgaansgelegenheid. Ik werd regelmatig bedreigd en soms kwam ik die randdebielen op straat tegen en was het twee tegen een. Politie arriveerde en vroeg mij een aanklacht in te dienen tegen hen. Ik had geen schram en die twee lagen redelijk open. Ze werden meegenomen naar het bureau en ik hoorde ze tegen de politie tekeer gaan toen ze werden afgevoerd. Ik moest ook mee, maar mocht met mijn eigen auto komen. Ik moest aangifte doen, zei de politie. Op het bureau hoorde ik ze gillen in een afgesloten kamer, ze werden met de korte knuppel bewerkt. Er was er zelfs een die keihard om zijn moeder riep.
'Dank dat je die gasten hebt gepakt, we zochten ze al een tijdje', zei de agent op het bureau. Ik vond het best vreemd dat ze ervan uit gingen dat ik niet schuldig was. Dat was ik ook niet, maar toch.

Respect voor de politie werd er toen ingeslagen. Was ons land een bananenmonarchie rond de jaren tachtig van de vorige eeuw? Ik denk het niet. Nu hebben we superrode rechters die moraliserende werkstraffen opleggen. Die werkstraffen werken niet! We hebben ook advocaten die openlijk heulen met seriemoordenaars, het kan allemaal. De deken van advocaten grijpt alleen in als je als advocaat je cursussen niet op tijd doet.

Zure column? Best wel. Het is ook een zuur land aan het worden dat langzaam overgenomen gaat worden door vreselijk zure mensen met veel geweld in hun lijf. Mensen die net na hun geboorte al geleerd wordt hoe en waarom te haten. Mensen die niet willen integreren en dit land langzaam uithollen. Helaas, ik kan het weer niet mooier maken, laat staan makkelijker.