Witte onschuld

Maurits (Tocqueville)

Laatst las ik een bericht van Sylvana Simons op Facebook. Nadat Giel Beelen een matig grapje had gemaakt over Sylvana en apengeluiden, zei zij dat hij nog geloofde in de “mythe van de witte onschuld”. Deze term circuleert al jaren onder de antiracistische kringen. Deze term is racistisch en schadelijk.

Het zou een filmpje van Dominee Gremdaat kunnen zijn: ‘Witte onschuld. Kent u die uitdrukking?’ Echter moet deze uitdrukking veel serieuzer genomen worden dan het tot nu toe gedaan is. Maar wat houdt het eigenlijk in?

Witte onschuld is een overkoepelende term, waarbij blanken de schuldige zijn van alles wat racistisch opgevat kan worden door minderheden. Het gaat van het officieel excuses aanbieden voor ons zogenaamde slavernijverleden, tot minderheden bevoordelen op alle gebieden. Witte onschuld zou de reden zijn waarom Arabisch uitziende mensen grondiger gecontroleerd worden op luchthavens, Marokkanen minder snel een stageplaats krijgen, etnisch profileren en de reden waarom minderheden niet onder hun boete uit kunnen komen door vriendelijk te lachen.

Het zal vast heel goed klinken bij mensen die denken dat zij de schuldigen zijn van deze dingen, maar voor mij is dit ordinair, vuig racisme. Blanken zijn schuldig omdat ze blank zijn. De enige manier om onder de grote, grote schuld vandaan te komen, is door minderheden overal voorrang te verlenen en vooral te zeggen dat jij de schuldige bent voor hun situatie. Als je hier de ironie niet van inziet, dan heb je professionele hulp nodig.

Het enge hiervan is niet dat mensen deze mening hebben, dat is hun goed recht. Het meest schadelijke zijn de gevolgen in de politiek en de maatschappij. Een jongeman met een dure auto kan niet zonder meer aan de kant gezet worden om te controleren of die auto rechtmatig van hem is, eerst moet gecontroleerd worden of hij wel blank is. Als hij dat namelijk niet is, is er ineens sprake van etnisch profileren en dat is echt typisch een gevolg van blanke onschuld.

Bedrijven moeten een diversiteitsbeleid volgen, want anders zou er sprake kunnen zijn van discriminatie bij het werven van personeel. Dat het dwangmatig doorvoeren van zo’n beleid bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet en juist de verschillen tussen “rassen” vergroot, komt niet bij de voorstanders van dit beleid op.

Bovendien geef je mensen de kans om overal de racismekaart te kunnen trekken. Het benoemen van de achtergrond van de criminelen die je winkel leegroven is al racisme. Zwarte Piet is racisme. Een mislukte sollicitatie is racisme. En blanke mensen zijn hier de oorzaak van, want zij hebben white privilege. En deze mensen worden nog doodleuk serieus genomen, zonder enkele hoor en wederhoor.

Vervolgens krijg je de uitspattingen. Zoals de protesten 3 weken geleden op de University of California, die als doel hadden een Safe Space te maken voor minderheden. Een nieuw soort Apartheid. Een wit jongetje dat de klas weggepest wordt omdat hij blank is. Een voorstel voor een racismepolitie die alles wat je zegt onder een loop legt.

En dan komt de terugslag. Hebben we Trump als President Elect in de Verenigde Staten, wint de PVV veel zetels in de verkiezingen en worden partijen als Front National steeds populairder. Zij worden beschuldigd van de tweedeling in de samenleving, maar het front voor “diversiteit”, met hun opgestoken vingertje, wordt niks verweten. Dit draait uit op een confrontatie en beide kanten komen op deze manier nooit nader tot elkaar. Het is heel makkelijk om te wijzen naar de boze blanke man, maar dat maakt de diversiteitsmens niet onschuldig. Zeker niet als iedereen met een blanke huidskleur eerst schuldbelijdenis moet hebben gedaan, voordat er naar hem geluisterd wordt.