Kutkramp

Mijn poesje is geil. Ik bedoel dit in de meest letterlijke zin. In mijn appartement is een poes aanwezig en dat beest wenst gedekt te worden. Gezond verstand, goede smaak, biologie en de leer van alle monistische godsdiensten culmineren tot de simpele conclusie dat ik daar persoonlijk niks aan ga veranderen. Ik heb er wel persoonlijk heel veel last van!

“Steriliseren!” Dat is het eerste wat bij velen naar boven komt. Dan roep ik: “Ga u schamen!” 

Dat beest van mij komt nooit buiten en geen kater zal ooit de kans krijgen om zijn smerige fantasieën op mijn poesje bot te vieren. Die krolsheid van mijn poes zal nooit een nest kittens voortbrengen. Er zal nooit de noodzaak zijn om twaalf kittens te verzuipen, vergassen of aan medische experimenten bloot te stellen. Nooit zal ik een zak piepende poesjes over het hek van een dierenasiel flikkeren. Voorlopig zie ik dus niet de noodzaak om middels stanleymes en soldeerbout Moeder Natuur voor het lapje te houden.   

Slechts twee weken per jaar heb ik even last van mijn poes. Er zijn mensen die ik middels sociale media, televisie en radio dagelijks door de strot krijg geduwd, van wie ik aanzienlijk meer en langer last ondervind. Geen haar op mijn hoofd overweegt om daar een medische ingreep op los te laten. En dan suggereert u hier even om naar aanleiding van twee weekjes beroerde nachtrust maar even het mes in mijn poes te zetten? Schande! 

Volgens de heren geleerden is het hinderlijke gemauw van mijn poes hoofdzakelijk een roep om aandacht van katers. Dit neemt niet weg dat wij mensen dit wel degelijk ervaren alsof de poes kramp aan haar kut heeft. Oké. We projecteren ook wel heel graag menselijk gedrag op onze huisdieren en we kennen allemaal het gezeik, gezeur en gezever van onze eigen menstruerende soortgenoten.

Over overlast gesproken! Wij mannen kiezen er dus vrijwillig voor om MAANDELIJKS een achtbaan aan emoties te ondergaan! Of we knappen er zo vreselijk op af dat we voor het celibaat of homofilie kiezen. Toegegeven: in tegenstelling tot de gemiddelde kater hebben wij dus wél opties. Maar die poes van mij interesseert het geen ruk of ik haar wel of niet te dik vind. Ik kan zelfs zwijgend de woning verlaten, zonder aanvullend gezeur naar mijn kop geslingerd te krijgen.

Wel typisch. Een  snelle gang naar de gynaecoloog zou een prima oplossing voor veel gemauw, gezeur, gemekker, hoofdpijnen en buikkrampjes van onze vrouwelijke soortgenoten kunnen zijn. Daarentegen kiest de mens er sneller voor om de 'katers' te laten steriliseren. Omdat het voor ons nu eenmaal maar een 'kleine ingreep' is.   

Zelf heb ik er ook ooit een knoop in laten leggen en echt: ik was voor, tijdens en na de ingreep gewoon de gezelligheid zelve! Die 'knip' heeft daar geen reet aan veranderd!

Wij mannen zijn zoveel gemakkelijker.