Meeste idioten in één boek

Frank (drulovic)

Op de basisschool verzamelde ik kaartjes waarop vreemde wereldrecords stonden vermeld. Volgens mij zaten ze bij een bepaald soort kauwgom, die uiteraard direct de prullenbak in werd gemieterd. Net als de Kinder Surprises die m’n neus uitkwamen in de speurtocht naar de verborgen Happy Hippos. Maar waar de vrolijke nijlpaarden spoedig hun cultstatus verloren, riepen de records bij mij een zekere bewondering op. Dat wilde ik ook!
Hoewel mijn ouders liever zagen dat ik verkeersvlieger, advocaat of chirurg zou worden, was het enige wat voor mij nog telde in het leven een kersenpit 28 meter ver kunnen spugen, een rubberlaars 67 meter werpen of 30 kilometer op een pogostick springen.

Records hebben altijd een zekere mythische status gehad. Vaak is dat terecht, want wie wil er nu niet 124 jaar oud worden? Honderd meter in minder dan 47 seconden zwemmen is evolutionair gezien een teken van fitheid. En als het klopt wat ze zeggen, dan is schoenmaat 66 een afrodisiacum voor vrouwen.

De zomer van 2013 is nog niet ten einde of er wordt alweer de laatste hand gelegd aan het Guiness Book of Records 2014, zo las ik gisteren. En dat betekent voor mensen die het niet gegeven is om 100 meter in 9.58 seconden te lopen hun two lines of fame. Want daar doen ze het allemaal voor. Ruim 400 kilo trekken met je oogleden lijkt me immers geen ontspanningsoefening. En de aardse winters zijn nou ook weer niet zo koud dat iemand voor het comfort 121 T-shirts over elkaar aantrekt. Om nog maar te zwijgen over nagels van 80 cm. Twee euro negentien voor een rugkrabber kan zelfs met een bijstandsuitkering toch geen onoverkomelijke kostenpost zijn. 

De 2013-editie van het walhalla der recordjagers is uiteraard hopeloos achterhaald, omdat het wereldrecord langste skateboardrit door een geit en de snelst koorddansende hond ontbreken. Ik had al het gevoel dat ik wat miste!
Het Guiness Book is dé manier om een befaamde recordhouder te worden als je helemaal niets kunt. Verzamel 322 stofzuigers en je bent in één klap beroemd. Eet 7 fietsen op en je zult na je dood voortleven als ijzervreter.
Hoe frustrerend is het derhalve als jouw zwaarbevochten record niet wordt opgenomen in het boek! Helemaal voor niets 23 wortels in je oren gestopt en daarbij drieënhalve kilometer over de spoorrails achteruit gehinkeld. Zo’n topprestatie en dan toch eeuwig voortleven in anonimiteit. Terwijl de man die binnen een minuut met zijn hoofd gehakt maakt van 46 toiletbrillen wel een heldenstatus wordt gegund.

Wellicht kun je tussen de regels door mijn frustratie voelen. Ook ik heb 78 paperclips aan mijn grote teen gehangen, 129 baseballpetten bepist met een ononderbroken straal en 5 deo-spuitbussen in mijn mond gespoten tijdens het verorberen van een dozijn knakworsten, zonder aan te mogen schuiven bij Matthijs, Jeroen en Paul.
Het leven is zwaar!
Maar nog net geen 635 kilo.
Speaking of which…

Ik durf te wedden dat 2015 mijn jaar wordt!