HZO - (Op)genaaid door je baas

Iedere zondagmorgen deel ik als Het Zondags Orakel mijn gedachtekronkels over een column of columns van de afgelopen week. Voor de goede orde: ik heb niet altijd gelijk. Ik heb wel altijd een mening.

Vandaag over de kunst van het motiveren.

De lachcoach – Rick Evers Workshops
Peptalks. Teamdagen. Themadagen. Saamhorigheidsdagen. Paintballen. Of gewoon bedrijfsfeestjes in het algemeen. Ik heb er in mijn werkzame leven honderden meegemaakt. Alles in het kader van een prettige samenwerking een betere werksfeer. De ene poging wat succesvoller dan de andere. En dat succes hing meestal af van de mate van ambitie die men ermee voor ogen had.

De simpelste ambities scoren altijd het beste. Eén keer per jaar gezellig vreten en zuipen op kosten van de baas, zijn vrijwel altijd leuk. Je moet al een verdomde klotesfeer in je bedrijf hebben, wil dat mislukken. Die enkele collega waar je een pesthekel aan hebt ga je gewoon uit de weg. Je partner of een goede collega kunnen er eventueel voor zorgen dat je met je zatte kloten uit zijn buurt blijft. En verder is het gewoon twee of drie uurtjes jezelf volgooien. Als het een beetje meezit, heb je weer voor een maand of drie aan anekdotes voor in de kantine. Op z'n ergst heb je de schoonmaakster plat op haar bek genomen.

Paintballen, karten en boerengolf reken ik een beetje onder de personeelsfeestjes. Soms worden er door een overijverige personeelsmuts dan wel thema's aangehangen, maar die vergeet iedereen meteen als ze een wapen in de hand of een kart onder hun reet hebben. Vanaf dat moment zijn er alleen nog vijanden en die moeten allemaal dood!

Het verplichte stukje teambuilding heb ik al vaker mis zien gaan. Uitstapjes waar je op allerlei manieren wordt verplicht om het met zo veel mogelijk collega's 'leuk te hebben' en je amper tijd krijgt om alleen te pissen. Ik vraag me dan altijd weer af wat er in je bedrijf fout is gegaan, als je personeel niet met die collega's omgaan, waar ze het in hun werk mee moeten doen. Maar nog belangrijker: gaan we dat in een dagje oplossen? Die ene kerel stinkt maandag gewoon nog steeds uit zijn bek en die lul van een chef is maandag nog steeds dezelfde lul.

Workshops! Daar deel ik meteen het door Rick in zijn column beschreven enorme afgrijzen! Er zullen best goede workshops zijn hoor. Een dagje gezamenlijke instructie kan nuttig zijn. De introductie van een nieuw product of dienst. Instructies over nieuwe software. Alleen noem ik dat dan eerder cursusdagen. Iets wat workshops vaak wel pretenderen, maar het zelden zijn.

Steeds weer weten ze me te verrassen met de enorme afstand die zo'n lesdagje met de dagelijkse praktijk te maken hebben. Ex-voetballers, ex-hockeyspelers, ex-zwemmers en ex-boksers die jou wel even komen vertellen hoe je succesvol moet zijn! Allemaal exen! Mensen die maar een beperkte periode succesvol waren en geen flauw idee hebben hoe je een baan dertig jaar vol moet zien te houden! Lui die dan maar een beetje hun eigen vergane glorie uit moeten wringen!

Daar omheen natuurlijk die randdebielen die je therapeutisch willen laten lachen, huilen, schreeuwen, kleien, vallen, vingerverven, koeienknuffelen of – nog erger – survivallen. Er zullen best wat nuttige dingen in te leren zijn, maar ik heb dan de lastige eigenschap dat ik alles meteen ga bagatelliseren en juist zo veel mogelijk los wil zien van het werk. Als ik in het dagelijks leven en in mijn dagelijks werk mijn zaken niet op orde heb, gaat zo'n kloterige spelleider mijn leven niet in een dagje veranderen!

Gratis dagjes uit zijn prima. Ik ken alleen geen enkel probleem op de werkvloer, dat niet met een goed gesprek kan worden opgelost. Verplicht lachen? Wat denk je van af en toe eens verplicht keihard godveren en schelden? Daarna weer gewoon werken, stelletje krengen.