Publiek geld

"Wie zal dat geweest kunnen zijn?", is mijn eerste reactie wanneer ik het afschrift van PostNL nader bestudeer. De postbode heeft een aangetekende zending proberen af te leveren. Ik woon hier nog maar net en ik heb nog niemand adreswijzigingen verstuurd. Wie heeft er nou mijn adres? Ik zal er vanzelf achterkomen, want de postbode zal de zending later nogmaals aanbieden. Spannend!

Op de website van de gemeente waar naartoe ik ben verhuisd, zoek ik informatie over het ophalen van het afval. Ik beschik namelijk niet over een grijze minicontainer. Her en der heb ik wel van die ondergrondse verzamelcontainers zien staan. Sommige afgesloten, andere schijnbaar openbaar. Maar ja, ik wil dat dan zeker weten en al gauw bevind ik mij met mijn muis op de website van mijn gemeente.

's Avonds op bed heeft het wit-oranje briefje mij nog niet losgelaten en kraken mijn hersenen nog een aantal minuten. Een verrassingspakket van mijn vriendin? De Belastingdienst? Die weet immers iederéén te vinden. Politie? Het zal toch niet? Of een brief van één of ander nutsbedrijf? Want die weten mij al wél te wonen. Ach nee, die komen gewoon aan de deur. En de meterstanden heb ik al lang en breed doorgegeven. Ik leg mijn overpeinzingen op het nachtkastje en besluit te gaan slapen. Ik kan er nu toch niks aan veranderen.

Op het moment dat ik door de website van mijn gemeente klik, vraag ik mij af waarom elke gemeente in Nederland niet gewoon dezelfde website heeft. Wanneer je als burger dan verhuist, weet je in je nieuwe gemeente meteen de weg en hoef je niet te zoeken. Bovendien zal het enorm in kosten schelen. Elke website moet nu apart gebouwd, ontwikkeld en onderhouden worden. Van óns belastinggeld. Enig idee hoeveel websites de publieke omroep in de lucht houdt? En die draaien echt niet allemaal op hetzelfde systeem, hoor.

De oranje postbezorgdienst stelt mijn geduld een dag later wederom op de proef wanneer ik opnieuw een afschrift op de mat aantref. Wéér was ik niet thuis. Het begint nu toch wel een beetje te kriebelen. Ah, het is een brief van 0-20 gram, lees ik. Dat verrassingspakket kan ik dus wel uitsluiten. Een echte brief. Aangetekend. Slecht nieuws?

Publiek geld. Er wordt nogal eens onbeholpen mee omgesprongen. Kijk alleen maar eens naar de publieke omroep. Nu willen ze weer een andere naam, wat inclusief het aanpassen van logo's zo'n 150.000 euro kost. Publiek geld. Terwijl wij daar niet om hebben gevraagd. En dan zwijg ik nog maar over het salaris van bijvoorbeeld een Pauw, een Witteman en een Van Nieuwkerk. Niet dat ik vind dat ze dat niet verdienen, hoor. Wat mij betreft mag de publieke omroep veel commerciëler omgaan met hun tak van sport. Want wie bepaalt er dat Van Nieuwkerk minder toegevoegde waarde heeft dan Mark Rutte en zijn gevolg?

De volgende werkdag kan ik de zending ophalen bij het postkantoor. 's Ochtends geef ik mijn afschrift aan de dienstdoende medewerker. Hij zoekt tussen de pakketjes en even later doorzoekt hij een doos met brieven. Gelukkig, geen blauw, geen zwaailichten. De spanning maakt plaats voor verrukking wanneer hij mij een enveloppe overhandigt met de letters 'KRO' erop. Snel zet ik mijn handtekening. Het kwartje valt. Een aantal weken geleden heeft de KRO mij gevraagd om mijn adresgegevens. Ze wilden mij 'als blijk van waardering' iets toesturen. Vanwege mijn bijdrage aan de 'verhalenbrigade', onderdeel van de website van 'KRO's Goudmijn'. Vanwege reorganisaties stoppen ze met de verhalenbrigade.

Wat zal erin zitten? Van de commerciële RTL kreeg ik vorig jaar een dvd, een pen en een kubus als dankjewel voor onze wekenlange inzet voor 'The Voice community'. Dus ja, wat kun je dan van een publieke omroep verwachten? Wat mág je van een publieke omroep verwachten?

Ik trek voorzichtig de enveloppe open en haal er een met de hand geschreven kaart uit. De kaart is ondertekend door het team van 'KRO's Goudmijn'. "Met dank en respect!" Mooi! Dan zie ik een zwart doosje in de enveloppe. Voorzichtig maak ik het doosje open. Er fonkelt mij een echt goudklompje op een 'bedje' van zwart schuim tegemoet. Een speldje. Een goudklompje. Uit de 'Goudmijn'. Aan de binnenkant staat 'KRO Goudmijn' te lezen. Wat leuk bedacht en wat een lief gebaar! KRO, hartelijk bedankt, ik had het voor geen 'goud' willen missen!

Oké, het is natuurlijk wel betaald van publiek geld. Dus eigenlijk moet ik jou als lezer ook bedanken. Nou, bij dezen dan. Bedankt!