Werkloos en dan? 2

Tussen hemel en aarde. 18 December 2012. Toen ik vanochtend op de zaak was voor een incident, begreep ik dat ik nog niet van mijn oude baan los was. Ik had het zo afgesproken: de  laatste twee weken studieverlof, tenzij er incidenten zouden zijn. Ik had het zo afgesproken: de  laatste twee weken studieverlof, tenzij er incidenten zouden zijn. Het was een vreemde ontmoeting met collega’s waar ik eigenlijk al afscheid van had genomen. Van de dames kreeg ik ook nog knuffels omdat ik jarig was deze dag en daar heb ik eerlijk gezegd nooit moeite mee. 

Maar moet je wel afscheid nemen? Is het niet handig bepaalde collega’s te blijven zien of mailen? Een goed onderhouden netwerk hebben, is een van de voorwaarden lijkt mij als je een eigen zaak wilt beginnen. Daarover later meer. Ik studeer nu bij de Coaching Academy in Naarden. ‘O ja, coaches die hebben we nog niet genoeg!’ hoor ik u denken. Klopt, duizenden. En waarom denk ik dat dan? Omdat ik het voel. En ondanks het feit dat ik van alle kanten gewaarschuwd word, wil ik die ervaring van ‘ondernemer-zijn’ toch hebben. Buiten dat geloof ik heilig in de methodiek van Loek Oudeman met betrekking tot het coachen. Het is een zeer effectieve methode voor de klant. Ik ben nu al hard aan het oefenen met mensen uit mijn omgeving. Deze methodiek echt onder de knie krijgen, betekent echt wel maanden werken, reflectieverslagen schrijven enzovoort. Daarnaast wil ik nu eindelijk de boeken die ik al geschreven heb en die uitgegeven zijn beter begeleiden. Ik doe vrijwel niets aan pr. En nieuwe boeken schrijven natuurlijk. En ja, ik weet dat er erg moeilijk een inkomen dat ertoe zou doen, mee te verdienen is. Maar laat mij maar gaan. Ik spreek jullie over een jaar.

‘Omdat ik het voel’, wat is dat eigenlijk? Waar komt dat vandaan? Waar gevoel vandaan komt, weet ik niet. Je hebt volgens mij gevoel dat vanuit indrukken ontstaat en gevoel dat gevoed wordt door onderbewuste stromingen. En dan, tot slot heb je het spirituele gevoel. Dat is voor de meesten van ons dus echt een brug te ver. Begrijpelijk maar niet verklaarbaar. Dat spirituele gevoel, daar geloof ik heilig in, mede omdat ik er een paar keer in mijn leven keihard mee geconfronteerd ben. Sommige dingen doe ik gewoon zonder er goed en wel bij na te denken. Is dat gevaarlijk? Zeker. Je kunt ook afwachten of je het wetenschappelijk bewijs kan vinden van de te nemen stap. Je kunt ook zeggen: ‘Ik doe niets’. Dan weet je zeker dat er niets gebeurt. De kans dat niets zonder durf ooit iets zal worden, is nihil.

Ik bedenk ineens dat ik niet weg hoefde bij mijn werkgever, waar ik een goed salaris had. Soms schiet het door mijn harses: ‘Wat bezielde je?’ Ik weet dat sommige belangrijke gebeurtenissen in je leven bij elkaar kunnen komen op een bepaald moment. In dat moment worden belangrijke beslissingen genomen. Of niet natuurlijk.

Netwerken.

Hoe belangrijk is dat eigenlijk? Geloof mij, het kan van levensbelang zijn. Ik heb het de laatste jaren dat ik bij deze baas was - 2011 en 2012 dus - geleerd nooit schepen achter je te verbranden. Ook al lijkt die persoon waar je niet mee door één deur kunt er niet toe te doen. Ik heb geleerd het compromis te zoeken of een win-winsituatie. Maar nooit de keiharde confrontatie. Het is gewoon not done. Er zijn talloze manieren je netwerk uit te breiden, dan wel te onderhouden. Het kan een levensdraad zijn naar nieuw werk of het behoud ervan. Ik denk ook dat je je uiterste best moet doen te leren glimlachen. Ik heb daar best veel moeite mee, maar met het constante besef van de belangrijkheid van een lach, doe ik het vaak. Niet altijd; van nature ben ik een brompot. Niet dat ik het niet naar mijn zin heb, maar de vertaling van vreugde naar mijn gezichtsspieren verloopt gewoon moeizaam. En een lach op het juiste moment doet wonderen, echt. Daarnaast is het aandachtig luisteren naar die anderen die een aanvulling kunnen zijn op jouw belangen. Dus laten merken dat zijn of haar zaken net zo belangrijk zijn als die van jou. Dan is er nog het noteren van de juiste gegevens van iemand, ook niet onbelangrijk, om te voorkomen dat je hem met Hans aanspreekt terwijl hij Dick heet. En dan tot slot - maar dat is er eigenlijk niet omdat je over het effectief netwerken boeken kunt schrijven - de sociale media. Een breed scala van mogelijkheden. Een tip: hang niet de lul uit op Hyves en op Facebook de verstandige man. Als ik zaken met iemand doe, dan gaat hij of zij eerst door www.voelspriet.nl. Je krijgt dan een aardig beeld van iemand. Dus denk aan je totale presentatie op internet.

21-12-2012. De wereld vergaat zo, maar de Eerste Kamer heeft op 18 december nog even een wetje goedgekeurd dat het voor starters van eigen bedrijfjes lastiger maakt dit te doen in combinatie met hun uitkering van het UWV. In dit domme wetje staat dat starters van bedrijfjes geen 70 procent, maar 49,7 procent van hun laatst verdiende bruto salaris krijgen uitgekeerd tijdens de startersperiode. Dat betekent voor mij bijvoorbeeld dat ik vanaf 1 januari 2013 zes weken mag doen over het schrijven van een bedrijfsplan en zes maanden mag proberen een eigen zaak van de grond te krijgen. Al die tijd, zeveneneenhalve maand, zonder sollicitatieplicht. Even rekenen: ik stop met deze startersregeling en wil gewoon mijn 70 procent hebben en start alsnog een bedrijf. Verdienen komt pas na een maand of vijf en dat ga ik netjes opgeven. Ik heb dan wel sollicitatieplicht, maar hé, welke kans maak ik? Niet te hoog opgeleid en zesenvijftig jaar? Tell me, regering! Jullie werken het wel in de hand: creatief denken en handelen.

Ik vind het wel leuk jullie op de hoogte te houden, maar ga dat niet iedere week doen. Zo boeiend is het nu ook weer niet, althans nog niet. Eind december, begin januari krijg ik pas echt met het UWV te maken. Wordt vervolgd.