pismondje

Als ik vroeger als Limburgse kleuter zeurde om limonade, zong mijn moeder altijd een versje: “Hedde gi-j-dôrs, dan göt mar noar Horst. Doar wônt en vrouw die het un heundje en den piest ow zoë in ut meundje.”

En dat is precies wat een beetje kerel van kunstenares Meike van Schijndel mag doen: in haar mondje plassen. Een sensuele mond, compleet met volle zoenlippen en tandjes. De keel zuigt alle urine gulzig weg. Van Schijndel deed onlangs in Australië stofwolken opwaaien met het door haar ontworpen urinoir in de vorm van een opengesperde vrouwenmond. De Australische dames vonden het onkies: de “kleine boodschap” down under laten uitdruppelen tussen felrode lipjes.

Mij doet het denken aan de rage van een paar jaar geleden. In pisbakken werd een fotosticker van een vlieg geplakt zodat de zwaaiende slurfjes niet “buiten het potje zouden pissen”. De bromvlieg was te saai. Omdat Adam en zijn nazaten al sinds hun schepping op toiletvloeren plassen maar ze niet dweilen, kwam de sticker van de dame in badpak. Als je goed richtte, verdween haar beschermlaagje. De bieromzet steeg explosief.

Waarom plassen mannen zwaaiend? Wat is de lol om bij de geringste aandrang, waar dan ook, de gulp open te ritsen en ter plekke de boel te besproeien? Joop Klepzeiker-Lucassen piest nog jolig door brievenbussen in de binnenstad en in menig studentensoos wordt tegen de bar gesast. Hele vergaderingen lang willen gemeenteraadsleden “een plasje doen” over schade door wilplassers in hun stad. Oude gebouwen binnen loopafstand van een openbaar toilet of café worden beschadigd. De Sint Jan in Den Bosch plaatste zelfs een hekwerk om haar kerk om alle Jan Lullen te weren. Hoe kan het dat anno 2012 volwassen kerels moeten worden verleid hun “geslachtsdeel in een vrouwenmond te stoppen,” alvorens zij in de bosjes hun periscoop richten?

En dat brengt mij bij de kern. De nobelheid van ons aller dames. Wij vrouwen kijken lijdzaam toe. Jarenlang hingen wij boven het stinkende gat van Zuid-Europese pissoirs. Vriend en vijand liet zijn kleine vriend lekker uit op het grasveldje naast de auto, terwijl vrouwlief haar slippertjes voorzichtig rond de gele poeltjes naast het hurktoilet drapeerde. Vrouwenurinoirs zijn zeldzaam. Om van het gezeur af te zijn, kwam de P-mate: een plastuit waarmee eega’s, oma’s en dochters zichzelf vol schaamte staand kunnen verlichten.

Vrouwen: verenigt u! Ik heb inmiddels mijn eerste stap genomen. Vanaf heden ben ik tot nader order kunstenares. Straffeloos leef ik mijzelf uit. Eerst heb ik een model van klei gemaakt, waar ik lege emmers onder heb gezet. Na vele flessen mineraalwater heb ik intussen de beginnersfouten opgelost. Ik heb een titanenstrijd geleverd tussen de keuze voor waarheidsgetrouw werken of esthetiek. Echte mannen hebben immers haren tussen hun billen. Maar nu is –ie klaar, mijn damespotje. Smakelijk mannenvlees van keramiek, voorover geknield en roze geschilderd. Een foto van George Clooney en een kerstkalkoen dienden als voorbeeld. Op de porseleinen billen lijmde ik links en rechts twee zachte kussentjes. De bilnaad maakte ik aflopend voor een goede doorstroming. De anus staat wijd open, zodat hij goed kan ontvangen. Ik zie een goede toekomst op festivalterreinen en evenementen. Rijen vol aardewerken onderdanigheid, de schenen in het gras of op de tegels. Op de geglazuurde enkels onderbroeken, gesponsord door Björn Borg, Popla of Libresse. Wie durft? Zijn we meteen van al het gezeik af.