Klaar met de verkiezingen

Zo, dat hebben we weer gehad. Het feest der democratie. Man, wat was het weer leuk. Geen tv-programma zonder politicus aan tafel, achter de desk, of waar dan ook. Dat de kranten en Knevel & Pauw & Van den Brink & Witteman het bijna over niets anders konden hebben: prima. Maar er is een grens. Zelfs Lingo en RTL Boulevard kon ik niet kijken zonder politiek geneuzel over me heen te krijgen. Aan de andere kant: weer een goede reden om voorbij RTL Boulevard te zappen. Want daar ben ik eigenlijk altijd wel klaar mee geweest.

Natuurlijk, vandaag begint het eigenlijk pas. We hebben gestemd, maar nu moeten daar nog concrete plannen uit voortkomen en die moeten worden uitgevoerd. Of ingevoerd. De verkiezingsprogramma’s kunnen de prullenbak in en de heren politici gaan onderling lekker kwartetten. “Mag ik van jou de weigerambtenaar?” En dan weigeren die te geven, want dat is een breekpunt. Vervolgens wordt dat kaartje er dan buiten gehouden, of zoekt de politicus zijn geluk bij een ander, die wat meer wil toegeven. Maar die wil daar dan ook weer meer voor terug, enzovoort, enzovoort. Een ergerlijk proces.

Over ergerlijk gesproken. (Excuus voor het matige bruggetje, maar dat leek me toepasselijk: zo matig als de brug tussen politiek en de maatschappij.) Wat heb ik me geërgerd aan de domheid en het zwart-wit-denken van mensen om me heen. Nee, niet zozeer PVV-stemmers, althans, voor zover ik weet, maar bij iedere partij zijn ze wel te vinden. De PvdA won de scholierenverkiezingen en daar reageerde een VVD-aanhanger als volgt op: “Het is duidelijk dat de hersenen op die leeftijd nog niet volgroeid zijn.” Is dat nu nodig? Of grappig? Wat mij betreft niet.

En het is allemaal de schuld van Wilders! Tuurlijk, ik roep het gewoon. Laat ik allereerst eerlijk toegeven dat ik fan ben van zijn manier van debatteren. Hij is fel en zijn grappen komen vrijwel allemaal aan. Maar de PvdA de Partij van de Arabieren noemen? Kom op, is dat nu nodig? Of grappig? Nee, absoluut niet, het is kinderachtig; misschien had hij het wel opgepikt bij het debat in het Jeugdjournaal. Alsof je een ‘voetbalfan’ over Ajakkes, Pisvee of Feyenooit hoort spreken. Verschrikkelijk.

Ik ben er dus wel klaar mee en merk vanzelf wel wat de politici de komende jaren gaan uitvoeren en invoeren. Maar hopelijk blijft er nu in ieder geval eindelijk weer eens een kabinet de volle vier jaar zitten. Niet eens voor de stabiliteit van ons ‘prachtige land’, maar meer nog om heel dit circus niet snel nog eens mee te maken. Ik ben er wel klaar mee. En ik ben niet de enige, want ik hoorde vandaag al vergelijkbare geluiden: “Hier zijn we mooi klaar mee.”