RPG Zomer: Terranigma

Ook mij werd gevraagd om mee te doen met de RPG Zomer op FOK!games en voordat ik wist welke game ik zou gaan spelen had ik al ja gezegd. Het enige dat ik wist was dat het een Super Nintendo RPG zou gaan worden, want uit die periode komen gewoonweg de beste RPG's.

Als je tegenwoordig een SNES-game wilt gaan spelen heb je verschillende opties. De gemakkelijkste is natuurlijk om via je Wii en de Virtual Console-service een game te downloaden. De keuze is hier echter beperkt, het kost geld en ik wacht ook liever op Wii U zodat die games op de controller te spelen zijn. De tweede optie is om via emulators te gaan gamen. Voordeel is dan dat je alle games die ooit voor Super Nintendo gemaakt zijn beschikbaar zijn, maar het is wat illegaal en ik heb geen controller voor mijn pc. Uiteindelijk heb ik er dus gewoon voor gekozen om mijn SNES weer aan te sluiten. De, inmiddels ietwat vergeelde, console staat nu trots bij mijn tv en ik voel me spontaan weer twaalf jaar oud.

Mijn geheugen heeft Terranigma op een top 5-positie staan in het lijstje beste RPG's aller tijden en dat komt vooral door het meeslepende verhaal met schokkende plottwists en het feit dat je de wereld helpt herbouwen. Alles wat er in de game gebeurt raakt je en het was één van de weinige games waarbij je zo nu en dan een brok in de keel krijgt.

Nu ik de game weer opstartte zag ik dat mijn savegame nog aanwezig was met 27 uur op de teller. Niet al te lang dus gelukkig omdat deze blog voor 21 september online moet staan. Na het kiezen van New Game en mijn naam (gewoon Ark dit keer, geen Roy) werd ik wakker gemaakt door Elle en kon de game beginnen. Al snel blijkt dat Ark een ontzettende eikel is die veel kattekwaad uithaalt. Terranigma is ook één van de weinige games waar er iets gezegd wordt over het gooien met kannen en kruiken zoals je in alle RPG's altijd doet. Het toppunt is het openen van een deur die ervoor zorgt dat alle inwoners van je dorp in de under world bevriezen. Door de dorpsoudste, die niet bevriest, word je op pad gestuurd om de vijf torens te bezoeken. Het doorspelen van een toren zorgt voor het herstellen van een continent op de surface world. Heb je dit eenmaal gedaan dan word je weggestuurd uit je dorp naar de surface world waar de game echt gaat beginnen.

Uiteindelijk moet jij ervoor zorgen dat de gehele wereld weer opbloeit en kun je van steden hele metropolen maken. De game voelt hierdoor enorm groots en episch aan en het was daarmee een mooie afsluiter voor Super Nintendo na Final Fantasy III (VI) en Chrono Trigger. Het enige minpuntje dat me nu opvalt is dat het zowel grafisch als geluidstechnisch een flinke stap terug is in vergelijking met de klassiekers van Squaresoft. De game is niet lelijk en ik speel het op een 40" HDTV, maar moet het vooral hebben van sfeer en setting. 

Dat de graphics minder zijn dan je tegenwoordig gewend bent of kan herinneren uit de jaren 90 is logisch. Belangrijker is dat de gameplay zich staande houdt. Gelukkig zit dat wel goed. Aan het einde van het SNES-tijdperk kwamen een aantal van de beste 2D-games aller tijden uit en die zijn twintig jaar later nog steeds goed te spelen. De controls zijn strak, er is genoeg variatie in vijanden en omgevingen en er is ontzettend veel te doen. Terranigma heeft de afgelopen weken bewezen werkelijk tijdloos te zijn.

Een terugblik is niets zonder leuke feitjes en bij Terranigma is het meest frappante dat de game niet in Amerika is verschenen. In een tijd waar wij Europeanen verschillende grootse games moesten missen (Final Fantasy III/VI, Chrono Trigger en Super Mario RPG om er een paar te noemen) kregen we wel Terranigma zonder dat deze de overstap naar Amerika heeft gemaakt. De game is daarom ook zeer gewild bij verzamelaars en zonder moeite zou je zo 100 dollar kunnen vangen voor jouw exemplaar.

Voor iedereen die de game nog niet gespeeld heeft maar wel fan is van het RPG-genre hoop ik dat Nintendo de game ooit in de Virtual Console gaat zetten. De game is de 800 Wii Points zeker waard het vergroot de naamsbekendheid van deze minder bekende klassieker.

Ikzelf krijg na het spelen op mijn SNES steeds meer nostalgische gevoelens en ik zie mezelf ooit mijn rug toekeren aan de next gen-consoles om volledig retro-gamer te worden. Games als Secret of Evermore, Earthbound, Treasure Hunter G en Illusion of Gaia wil ik namelijk allemaal nog spelen.