Een zooi, dat is het

Je bent echt de klos dit jaar, wanneer je alles interessant vindt en toch maar een schamele zes weekjes vakantie hebt. En het aantal uren in een dag blijft ook maar 24. Veel te kort, zo’n dag. Maar nog minder slaap, dat pikt de body van Gramps niet. Dus maken we er maar wat van. Er zijn een aantal dingen die echt moeten, geld of geen geld, tijd of geen tijd. En de Spelen die er tussendoor komen maken het extra lastig. Je wilt een aantal dingen toch graag zien, en eigenlijk zijn dat toch best veel dingen. Bij dochterlief moest ik ergens een wandje maken met een deur erin. Het tweede kind moet ook een eigen kamer, en de mogelijkheid daarvoor is al aanwezig. Een schoonzoon stak even een handig handje toe, zodat het heel rap klaar was en nog binnen het budget ook.

Alleen, opa kreeg schrikbeelden, want in die flat loopt een buitengewoon levenslustig, klein manneke rond en deuren, met name de scharnierkant ervan zijn beruchte bronnen van vreselijke pijn en zelfs verminking. Vertel mij wat. Ik heb maanden besteed aan het uitvinden van een ding waarmee het onmogelijk wordt dat kinderen hun tengeltjes tussen de deur krijgen. Uiteindelijk vond ik de oplossing, maar uitvoering ervan bleek nogal wat voeten in de aarde te hebben. Het was een jaar of twintig geleden nauwelijks een issue, kindveiligheid. Naar artikelen op dat gebied moest je echt zoeken. Inmiddels is dat beter en de deurbeveiliging is er ook. Onze oudste zoon had er zelfs nog een paar in zijn garage liggen, zodat ik die binnenkort kan gaan monteren. Een zorg minder.

Als het een poos heeft geregend loopt de afvoer heel slecht door, en na een vaatwasbeurt is de plavuizen vloer in de keuken nat. Meestal is dat een kwestie van lucht in de afvoer die er niet uit of in kan. In dat geval haal je een paartrucjes uit, in dit geval het emmertje in het putje net buiten de deur. Als ik dat verwijderde was het probleem grotendeels verholpen. Alleen rezen er toen en hele rij nieuwe vragen, want dat putje kan helemaal niet doen wat het doet, nl. lucht toelaten of laten ontsnappen. Handige schoonzoon vond het ook een leuk probleem. Echter het gevolg is nu wel dat de bestrating in onze tuin op vijf plekken open ligt, met bergen grond naast de gaten en stapels straatklinkers alom. Dat moet dus zaterdagavond allemaal weer dicht zijn. Uitgebreid met een extra afvoerputje, want dat kan er nu mooi meteen bij. En een dikke rioolbuis moet wel bijna dicht zitten, dus die moet ook effe opengemaakt worden. Druk dagje morgen, ik hoop op droog weer. Motor rijden? Even niet, jammer.

Maar tussendoor zijn we toch nog een paar dagen naar Brugge geweest. We keilen de Kampioen al tientallen jaren ongelezen bij het oud papier, maar nu wees een dochter op een hotelaanbieding in Brugge. Ha, dat kunnen we wel een keertje doen, we zijn daar 25 jaar geleden eens een dag met de kinderen heen geweest.

Oei, het is inmiddels zaterdagmiddag tien over vijf, en over drie kwartier moet het stuk op FOK! staan. Het liep nogal uit, het werk buiten, maar het is allemaal gelukt. Gauw even in de douche en dan schrijven.

Brugge was tof. We zaten in een hotel dat is gevestigd in een oud klooster bij Het Zand, het mooiste plein van Brugge. Een beetje als het Vrijthof, met heel veel horeca in mooie oude gebouwen. Onder het plein is een grote parkeergarage waar we de auto meteen hebben neergezet. Twee dagen later haalde ik hem weer op. 50 Euro, Gramps? Neu, 17. Een halve liter Jupiler voor 4,50, middenin het toeristenseizoen op een toplocatie, kom daar eens om in Mokum. Iets heel geks is dat je zowat overal contant moet betalen, pin is nog nauwelijks bekend, zelfs in een internationaal hotel. En Brugge ligt 20 kilometer van Nederland. Raar.

Maar mooi is het, en schoon. Niks op straat om vieze schoenen van te krijgen. En de mensen zijn vriendelijk. We hadden allerlei plannen: een rit langs de kust, rondkijken in Blankenberge, Oostende en Nieuwpoort, het frietmuseum en het diamantmuseum bezoeken. Nou, prop dat maar eens in een enkele dag. Het kwam neer op rondzwerven door de stad, een vaartochtje, overal foto’s maken, zitten met een biertje en een hapje. Zelfs een kerk zijn we niet ingekomen. Trouwens, 9 grote kerken op een bevolking in de oude stad van 22000 zielen, dat is naar onze begrippen vrij pittig. Dinsdagavond hadden ze een of ander klokkenluidfeest, het was ruim een halfuur een teringherrie. We hoopten dat dit niet iedere avond werd herhaald en dat bleek gelukkig ook het geval.

Donderdag gingen we op de jaren-vijftigmanier terug: zo mogelijk alleen over tweebaanswegen. Het klopte natuurlijk van geen kant, want je rijdt nu niet meer over klinkerwegen maar over asfalt. Bovendien zijn de auto’s ook nogal wat comfortabeler geworden. Te beginnen met een automaat, airco, bluetooth, noem maar op. Vroeger zou zo’n reis, van Brugge naar Amersfoort een wereldreis zijn geweest, nu is het een mooi ritje. Mijn vrouw wil geen koffie met een slap sauzijzenbroodje in tankstations, ze zoekt liever een bakker met stoeltjes voor de deur. Ja, als je dat wilt moet je geregeld een dorp in. Op de heenweg in Krabbendijke, op de terugweg in Vrouwenpolder, Numansdorp en Schoonhoven. In alle gevallen heel wat beter dan een Esso- of Shellstation. Pas bij IJsselstein zagen we de snelweg weer. Dus alleen de laatste dertig kilometer snelweg, dat is heel wat beter dan 250 of zo.

Het was dus kort maar erg de moeite waard. Een volgende keer moeten we gewoon een paar dagen langer gaan. Brugge zit zo stampvol bezienswaardigheden en ontzettend mooie dingen dat je er eigenlijk ieder jaar wat tijd zou moeten doorbrengen. Bij voorkeur buiten het seizoen.