Kaal of kammen?

Met dit warme weer loopt menigeen er luchtig gekleed bij. In de coupé wisselen korte broeken, rokjes, jurkjes en mouwloze shirtjes met daarbij horende verbrande schouders elkaar af. Van bloemetjesmotief tot denim en van hoge hak tot sandalen met blauw geruite sokken. Buiten is het warm, binnen brult de airco. Gelukkig wel. Lekker fris!

Dat had ik niet moeten zeggen. Langs mij loopt zojuist een dame die nou niet meteen naar de bloemetjes op haar jurk ruikt. De zoete kleuren vloeken zelfs bij het zure aroma dat zich door de coupé verspreidt. Mijn zintuigen raken in verwarring. "Doorlopen", denk ik bij mezelf, maar de trein zit vol. Mevrouw moet blijven staan. Op één meter afstand van mij. Heb ik weer.

Goed, iedereen zweet wel eens, maar je maakt mij niet wijs dat deze lucht van vandaag is. Het kan niet anders of mevrouw moet dit hebben opgespaard. Een verse druppel zweet loopt van haar blote schouder richting haar elleboog. Ik volg het glimmende spoor en kom tot de volgende weerzinwekkende ontdekking. Waar de stof van het oranjegele jurkje ophoudt, begint een enorme bos zwart haar. Ze heeft een aardig oerwoud gekweekt. Daarachter zit vermoedelijk haar oksel. Nu hoeft niet iedere dame van mij zijdezachte 'Rexona-oksels' te hebben, maar je kunt het ook overdrijven. Tegenover mij is een andere dame juist met zo'n spuitbus in de weer. De witte dampen overstemmen de zurige lucht enigszins.

Met dit weer is tweemaal daags douchen echt geen overbodige luxe wanneer je zoveel zweet, vind ik. Natte warme oksels die weer opdrogen hebben namelijk nogal de neiging te gaan geuren. Ikzelf hou niet zo van dat broeierige en scheer daarom naast mijn gezicht ook mijn oksels. Als man, ja. Ik gebruik daarbij geen mesje of wax, maar meestal gewoon een tondeuse. Het hoeft voor mij dan ook niet per se zijdezacht te zijn. Bovendien steken zulke naakte oksels nogal af tegen mijn behaarde armen en dito schouders, om over mijn borsthaar maar te zwijgen.

Vorig weekend hebben mijn vriendin en ik op een tweeling van negen jaar oud gepast. Eén van de meisjes pakt met de ene hand mijn wijsvinger vast en met haar andere hand mijn ringvinger. Met haar neus bijna op mijn knokkels bestudeert ze minutieus de haartjes op mijn vingers. "Jij lijkt op een gorilla!", brult ze door de kamer.

En inderdaad. Mijn lichaam steekt niet onder stoelen of banken dat wij mensen van apen afstammen. Hoewel je je afkomst niet hoeft te verloochenen, zul je mij niet zo gauw in een mouwloos shirtje zien. Wanneer ik naar de sauna of het zwembad ga, werk ik mijn lichaamsbeharing netjes bij. Dat vind ik zelf gewoon prettiger. In de sauna smeert zo'n naakte huid ook nog eens beter dan mijn reguliere vacht. Bovendien loop ik dan niet zo voor aap.