7sloten and a funeral

"Frits is dood", vertelt mijn moeder mij aan de telefoon, "Kom jij ook op zijn begrafenis?" Frits is een vroegere buurman van mij. Op de kop af heb ik achttien jaar lang naast hem gewoond. Dat is een behoorlijk deel van mijn leven. Dus ja, ik kom. Mijn moeder is dan zo'n iemand die meteen daarop met 'inside information' komt: "Frits is onderverzekerd." "Dus we moeten zelf een thermos koffie meenemen?", reageer ik. "En zorg jij dan voor de cake?", vervolg ik. Ik denk vaak gelijk in oplossingen. De term 'American funeral' schiet meteen door mijn hoofd. Ja, soms draaf ik een beetje door.

Als je op deze pagina met je muis naar beneden scrolt, zie je onder de blauwe balk vast en zeker één of andere reclameboodschap. Als schrijver heb ik daar niet om gevraagd, al weet ik dat hij er staat. Als lezer zit je er misschien helemaal niet op te wachten. Toch kunnen we maar beter blij zijn dat die boodschappen er zijn, want zo'n website in de lucht houden, kost immers geld. Zelf stoor ik mij doorgaans niet aan zulke boodschappen. Sterker nog, ik ben eigenlijk wel een fan van reclame. Wanneer commercials smaakvol en het liefst met een overdosis humor ten tonele worden gebracht, kan ik er wel uren naar kijken. "We onderbreken dit reclameblok voor een film", klinkt mij dan ook helemaal niet vreemd in de oren. Ik herinner mij zelfs nog dat er vroeger een heel uur lang de nieuwste reclames één voor één op mijn 'tv-zonder-afstandsbediening' verschenen en daar keek ik toen al met veel plezier naar.

Hoe ver kun je gaan met het maken van reclame? Wat zijn de grenzen? Die vragen komen in mij op terwijl ik samen met één van mijn broers naar een mooi stuk muziek zit te luisteren tijdens de uitvaart van Frits. Zo'n uitvaart kost een hoop geld, net als het in de lucht houden van een website. Hoeveel geld daar mee gemoeid gaat, is meestal een kwestie van het bedrag waarvoor de overledene verzekerd is. Eigenlijk vind ik het gek om je eigen uitvaart te verzekeren, want je nabestaanden draaien wettelijk op voor die kosten. Is het niet logischer dat zíj zich verzekeren, en niet jij? Zo zit ik - op momenten dat er geen stilte van ons wordt gevraagd - met mijn broer te brainstormen tijdens de plechtigheid.

Hoe is dat allemaal zo gekomen? Daar kan ik zelf niks aan doen, het zit in mijn genen. In de familie 7sloten voert humor namelijk altijd de boventoon tijdens bijvoorbeeld een uitvaart. Het mag dan DNA-technisch misschien niet bewezen zijn dat mijn zes broers ook allemaal daadwerkelijk raszuivere broers van mij zijn, we delen wel allemaal hetzelfde gevoel voor (galgen)humor. Het is dan ook meestal de aanhang die eraan moet wennen. Maar goed, dat wéét je als je met een 7sloten trouwt.

Pa 7sloten is in 1998 overleden aan de gevolgen van longkanker. Op de ochtend na zijn overlijden verschijnen er twee mensen van Jantje Beton aan de deur. Ze willen mijn vader een speldje overhandigen, omdat hij tien jaar lang collectant is geweest voor Jantje Beton. Ik laat ze binnen en zeg: "Daar ligt hij, je kunt het meteen opspelden." De mensen weten zich geen houding te geven. Ik weet zeker dat mijn vader erg trots zou zijn geweest op dat speldje. Wanneer we met de hele familie het ouderlijk huis verlaten op weg naar de uitvaart, zegt één van mijn broers tegen mijn zwager die op dat moment aan botkanker lijdt: "De volgende keer bij jou, Anne?" En zo geschiedde...

"Wat nou als we deze zaal volhangen met banners?", vraag ik mijn broer terwijl ik hem wijs op de enorm hoge muren die het uitvaartcentrum rijk is. "Ligt je moeder onder het gras, koop bloemen bij Bas" en "Kies ook een steen van firma Van der Veen", komen fluisterend ter sprake. Aan de koffietafel gaan we nog even door. Mijn broer doet lekker mee: "Deze cake wordt u aangeboden door..." Het lijkt mij - serieus - dé oplossing wanneer je bijvoorbeeld onderverzekerd bent, maar ook wanneer je als nabestaanden een uitgebreidere uitvaart wenst dan waar de overledene zich voor verzekerd heeft. Bij het afsluiten van een uitvaartverzekering kun je aangeven wat je allemaal wenst en wat niet. Zo'n uitvaart kan dan misschien zelfs wel helemaal gratis, volledig gesponsord. Op weg naar de parkeerplaats leg ik met mijn iPhone meteen twee domeinnamen vast die mijn ideeën ondersteunen. Hier laat ik natuurlijk geen gras over groeien. We lopen langs de uitvaartleider die bij het afscheid nemen een - mijns inziens - kapitale fout maakt. "Tot ziens", en hij steekt zijn hand op. "Zoiets zég je toch niet", stoot ik mijn broer aan. "Nee, zeg dan wel thuis of zo", antwoordt hij.

Ja, zelfs de familie 7sloten heeft zo zijn grenzen.

NB Uit respect voor de nabestaanden zijn de namen gefingeerd.