Het Zondagse Orakel - Een weigerambtenaar met een zere bek

L van Lier - MediaMangel: De Stadsdokter
Luc schrijft met “Mediamangel” over televisieprogramma’s. Altijd lastig. Over smaak valt helaas niet te twisten. Sommige zenders – ik noem geen namen, maar het eindigt vaak op 6 – maken bagger en zouden verboden moeten worden. Maar zo’n zender is met genoeg kijkers nu eenmaal legitiem.

Met een recensie over een televisieprogramma kun je het dus eens zijn of niet. Weinig ruimte voor discussie. Als je het kut vindt kan niemand je overtuigen van een briljant plot of sublieme regie. En andersom overtuig je een ware fan nooit van wanprestaties van zijn of haar favoriete presentator, showmaster of regisseur. Fans van Linda de Mol blijven overtuigd van haar “spontane lach” en dat ze zo “gewoon is gebleven”.
Met een recensie kun je haast niet op je bek gaan. Je bent het er mee eens of niet.

Maar iets in deze column stak mij. Je kunt het niet eens zijn met een boodschap of je kunt het over de kwaliteit hebben. Maar waarom beoordeel je de kwaliteit van een programma op basis van de boodschap die je niet aanstaat? De EO maakt nu eenmaal christelijke programma’s en daar zit nu eenmaal een christelijke boodschap in. Als het nu slecht is opgenomen, gemonteerd of gefilmd, kun je daar een oordeel op los laten. Het is echter wat makkelijk om een programma slecht te noemen, enkel omdat er een dokter met gewetensbezwaren in zit.

Ik bedoel: is een programma van de VARA, waarin een huisarts aangeeft geen euthanasie toe te willen passen, ineens wel een goed programma?

Iedere zender en iedere omroep heeft zijn eigen kijkers. De motivatie voor de kijkers is deels kwaliteit, maar deels ook ideologie. Of het ontbreken van kwaliteit en ideologie. Er is niks op tegen om enkel met dom geneuzel geamuseerd te willen worden. Er is ook niks op tegen om vanuit een religie of politieke voorkeur een zender of programma te kiezen. En er blijft altijd nog de keuze om niet naar een zender of omroep te kijken.

Toch nog even inhoudelijk.
Weigerdoktoren? Weigerambtenaar? Wat is nu echt het probleem? Je kunt toch altijd een andere dokter of ambtenaar kiezen? Als projectleider bij een installateur, zou ik weigeren een clubhuis van de NSDAP van deugdelijke installaties te voorzien. Die zoeken dan ook vanzelf een andere installateur.

Zonnetje40 - Als patiënten konden kiezen
De zorg, de zorgpremies en de roep om acute hulp in de zorg. Altijd een lastig onderwerp.

Iedereen wil zo snel en zo goed mogelijk worden geholpen. En voor iedereen met pijn is zijn of haar pijn het meest acute probleem in de wereld. Met kiespijn heb je schijt aan de eurocrisis en eis je het liefst dat minister Jan Kees de Jager een paar miljoen uittrekt voor jouw privétandarts. Als je kind ernstig ziek is, zou je met liefde een dubbele premie gaan betalen, als dit het leven van je kind zou redden. Vanuit een acute situatie een oordeel vellen over ons zorgstelsel, is dus niet altijd even slim.

Ik denk dat iedereen hetzelfde ideale zorgstelsel voor ogen heeft: “Iedereen wordt meteen geholpen en de kosten spelen geen rol meer.”
Een mooi ideaal, maar niet haalbaar. Zeker niet in tijden van bezuinigingen. Ook een zwaar links, socialistisch kabinet zou op dit moment stevig moeten hakken in alles waar een socialistische heilstaat voor zou moeten staan. Maar zelfs in betere tijden zou het lastig zijn om voor iedere Nederlander een huisarts, tandarts, fysiotherapeut, hartchirurg en internist in de startblokken te laten staan. Het blijft altijd zoeken naar een realistische middenweg.

Dan blijf je nog met het verschil tussen Spoedeisende Hulp en de tandarts zitten. Waarom helpen ze je met het één wel acuut en met het andere probleem niet?

Tja. Een hartaanval, een gebroken arm, een mes in je rug of een slagaderlijke bloeding in je nek zijn zaken waar niemand vraagtekens bij kan zetten. Een arts kan niet de vraag stellen of dat het mes wel ver genoeg in je rug zit om echt een ernstig probleem te zijn.

Maar hoe ernstig is jouw kiespijn? Ben jij echt suïcidaal of trek je gewoon graag negatieve aandacht? Heeft je kind ADHD of is het gewoon een kutkind? Heb je echt therapie nodig of moet je gewoon wat meer bewegen met je luie reet?
Dit zijn soms discutabele problemen. Misschien niet voor de patiënt, maar verdomde lastig voor degenen die de ernst moet beoordelen. Juist daarom zal hier vaak geen acute actie op volgen. Als er voor tandheelkunde geen restricties zouden bestaan, zaten de wachtkamers vol zitten met mensen die voor een weekendje stappen hun tandplak nog even willen laten verwijderen.

Maar nogmaals. Daar heb je geen boodschap aan, als je bek verrekte zeer doet.