Klotedromen - ADD Deel 3

Twee weken terug ben ik naar aanleiding van het feit dat bij mij officieel ADD is vastgesteld, gestart met een serie columns over mijn bevindingen.
Voor de voorgaande columns: deel 1 en deel 2.

Ik zit inmiddels op de ”normale” dosis van drie keer tien milligram Ritalin per dag. Eerste vraag: “Merk ik er al iets van?”
Lastige vraag.

De werking van Ritalin duurt vier uur. Met daarin een piek na anderhalf uur. Voor een werkdag start ik daarom om 6:00 uur met de eerste. Rond 10:00 uur de tweede. Om 14:00 uur de laatste. Dan zit ik dus tot een uur of zes in de avond gebeiteld. Daarna kan ik verder lui op de bank. In theorie zou ik dan gedurende de productiefste uren meer focus moeten kunnen houden op de belangrijke taken, zonder dat ik te veel af word geleid door tien andere zaken die in mijn hoofd spelen. Het klinkt mij heel rustig in de oren. Ik weet nog niet of het goed voelt, maar het klinkt rustig.

Ik voel me nu juist opgejaagd. Dat hoort in principe bij de start met Ritalin. Maar ik heb er ook al wel een tijdje een zooitje van gemaakt. Hoewel ik er alles aan deed om mijn projecten op de rails te houden, liet ik toch steeds maar weer losse lijntjes liggen. Met als gevolg dat ik nu al even achter de feiten aan blijf lopen. Voel ik me dan gejaagd door de medicatie of omdat deze situatie gewoon ieder mens wel stevig in de stress zou jagen? Of mag ik toch de afwezigheid van medicatie als reden opvoeren voor mijn onvermogen om tot op heden de zaken echt in de hand te houden?

De kip en het ei denk ik. Achteraf zal ik een en ander pas in het juiste verband gaan zien. Of niet. Dat is het vervelende aan zo’n periode, waarin je moet bepalen welke kant je precies op moet of wilt. Om leren gaan met nieuwe inzichten in jezelf.

Graag zou ik van anderen horen, hoe ze zo’n eerste periode hebben ervaren. Niet zozeer om daar een oordeel mee te vormen of een oordeel over te hebben. Het interessante is juist dat iedereen anders omgaat met dezelfde aandoening. Attention Deficit Disorder is een aanwijsbare afwijking in de hersenen. Iedere methode of therapie die helpt om de focus op taken te verhogen, moet een verbetering in het dagelijks leven opleveren. Alleen is ieder karakter anders. En dan blijft de vraag of iedereen wel zo graag iets wil veranderen.

Sommige dingen kan ik aan- en uit zetten in mijn hoofd. Het is iets wat ik heb geleerd in de jaren dat ik werkelijk in de diepe shit zat. Hoe diep en zwart het ook was. Ook zonder drank of andere domme dingen, kon en kan ik vervelende zaken volmaakt vergeten. Tijdelijk dan. Het lijkt een soort overlevingsmechanisme. Als je constant aan je problemen denkt, word je gek. Als je er nooit aan denkt, los je ze nooit op.

Misschien een tip van mijn kant dan. Creatief tijdverdrijf. Het maakt niet uit wat. Schrijven. Tekenen. Schilderen. Boetseren. Muziek maken. Allemaal ideale middelen om zonder al te veel kosten en zonder dat er zaken de mist in gaan, even je hoofd wat rust te gunnen. Daarna kun je weer aan de slag om zaken op te lossen.