Moord in Aerdenhout (15)
Margreet snelde naar de steen, ze had het witte omhulsel al als papier herkend. Maddy wilde het oppakken, Margreet weerhield haar met zachte hand.
"Alleen met handschoenen, Maddy. We willen het bewijs niet vervuilen", zei Margreet terwijl ze snel haar dunne, rubberen handschoenen aandeed. Ze ontvouwde het a A4tje. En begon met lezen:
"De vraag en het antwoord zijn vastgebonden aan de steen die in een stil meer, dat jouw omgeving symboliseert, gaat vallen. De rimpels zullen tot ver reiken en iedereen in je omgeving besmetten, Mason. Jouw leven zal nooit meer hetzelfde worden. Ik ben je dochter, het gevolg van een van je snelste vluggertjes ooit.
Weet je nog: Abu Dhabi drieëndertig jaar geleden? Je was in de kracht van je leven. Mijn moeder, een kamermeisje van achttien, had totaal geen verweer tegen je geld en daarmee samenhangende macht. Zij wilde haar baan niet kwijt, het betaalde goed voor een kamermeisje in een van de duurste hotels van Abu Dhabi. Ik hoef je vast niet meer te vertellen waarom je daar was. Weet je nog? Je moest daar persoonlijk een vrouw afkopen. Ze stond erop dat jij dit persoonlijk zou doen, anders zou ze naar de pers gaan. En toen verkrachtte je mijn moeder in de vroege ochtend. Mijn moeder had stijl, ze verborg haar verdriet en pijn voor haar familie. En pijn deed het. Het moet ook bij jou de nodige pijn aan je lul veroorzaakt hebben. Zij zat onder het bloed.
Beest.
Ze waste zich in de kamer ernaast, een kamer die ze nog moest schoonmaken, verborg de bebloede handdoeken zorgvuldig. Ze heeft het mij allemaal zeer gedetailleerd verteld toen ik zestien jaar oud was. Toen ik eenentwintig was en in haar ogen volwassen, pleegde zij alsnog zelfmoord uit schaamte en dat is de reden waarom jij dit leest. Ik heb dit hele circus twaalf jaar voorbereid. Dus doe geen moeite mijn plan te doorzien of mij te vinden. Je kent mijn plan niet en mijn verblijfplaatsen niet, maar vanaf nu is jouw leven geregisseerd, door mij. En het scenario zal je langzaam duidelijk worden. Je zal tot in je essentie voelen wat je gedaan hebt en hoe de dode geesten uit jouw verleden je achterna gaan zitten.
Tot ziens.
Het was stil, minutenlang. Clark keek, net als zijn vader, strak vooruit. Maddy keek naar buiten en leek geen enkele emotie te willen laten zien. Het viel Margreet op terwijl ze opbelde naar een van haar collega's om de brief en de steen op sporen te laten controleren. De brief leek een afdruk vanuit een inkjetprinter. Ze zou de brief ook aan een forensisch psycholoog geven in de hoop de gedragsafwijking van de daders te achterhalen. Ze kwam direct binnen, gehaast. Er werd niemand voorgesteld. Zij las de brief uitvoerig nadat Margreet haar die had overhandigd.
"Een diepe persoonlijke haat. Het zou inderdaad uw dochter kunnen zijn. Ik ben bang dat het afwachten wordt wat de volgende stappen zullen zijn van deze dader. Naar Amerika gaan zou het kunnen versnellen omdat ik denk dat ze haar of hun goede dekmantel niet in twee landen hebben. Maar het zou ook gevaarlijk kunnen zijn. Stel je laat het via de media lekken dat je weer naar de States gaat, het scenario zou op zeker aangepast moeten worden. Een plan B, zullen we maar zeggen, dat betekent dat je of direct vermoord, dan wel geconfronteerd wordt." Margreet had haar twijfels.
"Ik denk het niet. We hebben nog geen enkel spoor, we weten niets. Ik denk dat ze het op scherp zal spelen, ook al vertrekken ze naar de States. Als je twaalf jaar kunt voorbereiden, dan maak je dit soort fouten niet."
"Klopt, maar je kunt de mogelijkheid niet uitsluiten. Zeg eerlijk: het moet nog maar blijken of ze tegen deze druk kan", zei de forensisch psychologe.
"Ze? U gaat ervan uit dat het toch echt een ze is?" zei Clark koel.
"Inderdaad, je kunt naar mijn mening alleen zo volhardend zijn als je haat diep is, en persoonlijk. Het enige dat overblijft om haar scenario te beïnvloeden is zoete broodjes bakken. Met andere woorden: zoek een zo eerlijk mogelijke toenadering via de media. Nodig haar uit."
"Jullie denken dat ze daar intrapt?" zei Maddy plotseling fel. Het hoofd van Mason maakte een snelle beweging naar zijn vrouw. Niemand zei iets.
"Het gaat er niet om of iemand er intrapt, het gaat erom een goede strategie te hebben en niet te wachten op je eigen doodvonnis", stelde Margreet rustig vast. "Maar nog wat", ging Margreet verder terwijl ze op het naamplaatje van de forensisch psychologe keek. "Vertel nog eens over mogelijk scenario's, mevrouw Albers. Sorry dat ik u nog niet ken, er zijn zo veel nieuwe collega's aangenomen de laatste tijd."
"Maakt niet uit, Margreet", ze glimlachte haar jonge witte tanden bloot. Haar korte lichtblonde haar maakte haar kittig. Ze bezat een natuurlijke schoonheid, met haar zesentwintig lentes. "Ik zou het hele verhaal willen horen, met name van Mason, de hele tijd dat je vast gezeten hebt. Ik heb het meeste op het nieuws gevolgd, maar dat is niet altijd objectief."
"Ik kan je uitvoerig inlichten", zei Mason. De twinkeling in zijn ogen leek Maddy te irriteren.
"Graag. Op basis van deze brief en met wat ik weet van het nieuws en een vluchtige inkijk in het dossier tijdens mijn rit hier naartoe, zijn er nogal wat scenario's te bedenken. Ze lijkt steeds goed op de hoogte te zijn waar iedereen is, dat valt mij op. Dat betekent dat er iemand in Masons directe omgeving praat. En dan nog wat: wie is die vrouw die jij persoonlijk moest afkopen in Abu Dhabi?" Margreet keek Maddy aan, Clark, Margreet, Maddy keek Margreet ook aan. Mason keek zijn vrouw aan.
