@Kankerbitch kga je poppen

Uit de eerste landelijke tevredenheidsenquête van de brancheorganisatie voor het voortgezet onderwijs blijkt dat de leerling zich in het algemeen veilig voelt op school. Zowel de leerlingen als de ouders geven hun school een acht als cijfer voor de veiligheid.
En dat terwijl het kabinet wil dat incidenten op scholen verplicht geregistreerd worden om zo de veiligheid te verbeteren.
Lachen dus.

Natuurlijk voelen de meeste leerlingen zich veilig op school. Daar krijgen ze les, daar zijn de leraren en soms beveiligers om alles in de gaten te houden. Er zijn vaak detectiepoortjes. Er zijn vrienden en vriendinnen die kunnen helpen. De echte problemen doen zich juist voor buiten schooltijd.

Ook in de tijd dat ik op school zat werd er gepest. Ook toen waren er groepjes leerlingen die andere leerlingen in elkaar wilden slaan. Dus dat is van alle tijden. Maar tegenwoordig is het heviger en frequenter. Het verschil zit hem in de hedendaagse communicatiemiddelen. Terwijl de ouders hun smartphones en BlackBerry’s gebruiken om uit te vinden of er een goed restaurant in de buurt is als ze ergens een zakelijke afspraak hebben gehad, gebruikt hun kroost ze voornamelijk om te pingen en te twitteren.
Niets mis mee, zul je zeggen. Dat dacht je maar. Dat is het nu net. Jongeren zijn volledig oncontroleerbaar geworden.
 
De schoolbel gaat. Jeroen pakt zijn spullen en staat op. Hij loopt de klas uit en wil naar buiten, maar in de gang trekt Bas hem aan zijn jasje.
“Je kunt maar beter wachten met weggaan, of even je ouders bellen of iemand je kan halen.”
“Hoezo?” vraagt Jeroen verbaasd.
“Je hebt vanmorgen toch Sanne staan vingeren in de wc? Dat heeft ze tegen Nico gezegd en je weet dat hij op Sanne geilt.”
“Wat een kankerbitch. Maar waarom moet ik dan wachten met weggaan? Wil die lul me soms slaan. Hij heeft niks met Sanne, jonge. Ze moet die kankerlul niet eens. Ze geilt gewoon op mij.”
“Hier, lees deze tweet dan maar eens.” Hij houdt zijn BlackBerry voor Jeroens gezicht. Jeroen leest:

NikkieX -- Boss
wie gaat straks mee kkjeroen killen

“Je hebt mazzel dat ik die kankerlul toevallig ook volg om zijn zus. Anders was je straks misschien dood geweest.
Na het lezen van Nico’s oproep pakt Jeroen zijn BlackBerry en begint meteen mensen uit zijn contactlijst te pingen.
“Als die fucking kankermongool een fittie wil dan kan dat.”

Binnen een paar minuten is alles geregeld. Nog geen kwartier later filmt Bas hoe twee groepen jongens met elkaar aan het matten zijn. Jeroen wordt door Nico bijna aan gort geslagen. Het filmpje wordt voorzien van een lekkere harde rap en op YouTube geplaatst. De hele school weet ervan, maar de ouders en de leraren weten niets. Of ze zouden het filmpje bij toeval moeten ontdekken. Jeroen zegt dat hij met de fiets is gevallen en andere gewonden hebben eenzelfde soort verhaal.
Bij de rellen in Londen speelde BlackBerry Messenger een grote rol.
Twitter en Facebook zijn nog redelijk te volgen door de politie, maar pingen gaat beveiligd en versleuteld en is dus veel moeilijker na te trekken.
Pingen is dus HET middel voor jongeren om vechtpartijen te organiseren.
Het komt nogal eens voor dat scholieren via BlackBerry Messenger afspreken om buiten schooltijd een bepaalde scholier in elkaar te gaan slaan. Daar hoeft niet eens een reden voor te zijn zoals bij Jeroen wel het geval was. Het kan om een scholier gaan die zich niet aan een bepaalde groep andere scholieren wil aanpassen, of om eentje die regelmatig al gepest wordt. Of om een scholier die afgeperst wordt door een groepje andere scholieren.
Ouders weten dat soort dingen vaak niet eens en het gebeurt ook buiten het gezichtsveld van de school.
Maar zijn Twitter en BlackBerry Messenger nu de schuld dat dit soort dingen plaatsvinden?
Nee, natuurlijk niet.

Volgende week is de week van de opvoeding.
Volgens mij begint het daar. Kinderen moeten moreel besef en een geweten van huis uit meekrijgen. Als dat gebeurt, dan ben je al een heel eind.
Maar niet alleen dat is nodig.
Als je dochter of zoon de hele dag aan het pingen is dan is er iets goed fout in de communicatie. En dan bedoel ik niet de communicatie via haar of zijn BlackBerry.
Ik las onlangs een stukje van een man die klaagde dat zijn dochter niet meer aanspreekbaar was omdat ze alleen maar op haar BlackBerry zat te staren en aan het pingen was. Ook tijdens de vakantie lag dochterlief de hele dag op de stretcher te pingen. Het kwam zelfs voor dat ze tijdens een verjaardagspartijtje zat te pingen met iemand die een paar meter verderop zat.
Ik denk dan: ligt dat nu aan die dochter, aan de BlackBerry of aan de ouders?