Als de kogelregen gestopt is

Er is heel wat geschreven over onze eigen supermoordenaar uit Alphen aan de Rijn. Ik ga het niet hebben over een reden, want die is er gewoon niet. Ik wil het graag hebben over mensen zoals Koos Cuijpers, een persoon die beweert dat er wellicht mensen gered hadden kunnen worden als ze beter voorbereid waren. Fightstuff, zo heet zijn bedrijf. Je kunt er via allerlei technieken zoals Kubotan, gevecht met een sleutelhanger, of Krav Maga een vechtsport van Israëlische oorsprong. Vooral de Mosat was er een groot beoefenaar van. Je hoeft alleen maar te wijzen en je tegenstander flikkert al dood tegen de vlakte. Dus Koos heeft wel gelijk, maar Koos begrijpt niet zo goed waar hij mee bezig is. Met name het stukje empathisch vermogen om gebeurtenissen zoals in Alphen aan de Rijn goed in te schatten, is er totaal niet. Maakt niet uit wat je aanbiedt, Koos, je timing is zwaar klote. En dat jij wel verwacht dat de wereld over je heen valt, is nog arroganter dan gewoon arrogant. Je bent een bijzonder schepsel.

Er is niets dat kan verklaren waarom Tristan deed wat hij deed. We kunnen vermoedens uitspreken, de beste psychologen erop loslaten en nog zullen wij in het duister tasten, omdat hij zichzelf met een kogelvest nog aan toch door zijn hoofd geschoten heeft. Niets lijkt logisch. Waarom een kogelvest? Heb je de dood van anderen, die jij waar hebt kunnen nemen in hun ogen, niet kunnen verdragen? Had je liever de confrontatie met de politie willen aangaan, vandaar het kogelvrije vest? Je wilde het zo lang mogelijk uithouden. Maar je hebt de dood in onschuldige ogen gezien. Je moet geweten hebben wat je gedaan hebt nog voordat je jezelf door je kop schoot.

Koos Cuijpers is een aasgier. Hij cirkelde boven het verdriet met maar één missie, die absolute oplossing. Je te kunnen weren tegen mensen als Tristan van der Vlis. Maar niemand, helemaal niemand is ooit sneller geweest dan een afgevuurde kogel uit welk wapen dan ook. Koos, het is goed dat jij er zelf niet gestaan hebt. Veronderstel dat je jezelf tot aan de tanden bewapend zou hebben met de mooiste en krachtigste lichamelijke verdedigingstactieken en hij had een paar kogels op je afgevuurd van tien meter afstand? Je had niet eens bij hem kunnen komen. En hij zou bedreven genoeg zijn geweest je van zo’n afstand gemakkelijk om te leggen. Het is onzinnig wat je zegt. Dat er wellicht mensenlevens gered hadden kunnen worden. Alleen een God had levens kunnen redden en juist die was afwezig deze dag.

Altijd zijn er mensen die handig gebruik maken van de spelende emoties bij grote groepen medemensen. De players zijn verschoond van welke ethische normen en waarden dan ook. Ethiek is lastig als je snel geld wilt verdienen. Ethiek is voor filosofen, laat die er maar wat over roeptoeteren. En de een is nog niet van mijn flatscreen of de ander schuift alweer aan. Allemaal zijn het experts. Allemaal weten ze wat er de laatste momenten in Tristans verwrongen geest heeft afgespeeld. En allemaal verdienen ze. Allemaal. Maar er zijn geen juiste woorden, laat staan oplossingen. Er zijn een kaars en een bosje bloemen, plus een stille tocht. Dat is alles en dat is juist.

We stillen ons verdriet in de wetenschap dat het er altijd is geweest. We kijken de eerste maanden goed om ons heen: wie is een krankzinnige en wie niet? We weten het niet. De koorknaap van vierhoog achter met godvrezende ouders kan het volgende schepsel zijn dat uw dochter zonder enige emotie neerknalt. De politieagent die al tien jaar naast u woont, kan uw dochter vermoorden tijdens een eenzijdig seksspel.

We struikelen tegenwoordig in Amsterdam over de tegels waar een verhoogd lieveheersbeestje in zit. ‘Daar heeft iemand het leven gelaten door zinloos geweld’. Dat is wat ik denk, maar niemand weet meer wie en waarom. Na een paar maanden zullen ook wij weer zeggen:”Zinloze moorden in de Ridderhof in Alphen aan de Rijn? Wanneer was dat, wie deed dat?” Er wordt een extra grote tegel gemaakt die een speciale plek krijgt voor het Ridderhof. Het lieveheersbeestje zal er fier uitsteken. Mensen zullen er zelfs omheen moeten lopen. Er zal niets veranderen, alleen het verdriet is iedere keer weer anders, intenser vooral.