Waar men kloek en fier van aard vreemde praal veracht

In de rubriek Plat Haags nemen ArchEnemy, TheGrandWazoo en Driek Oplopers op zondagmiddag het Nederlandse politieke landschap onder de loep. Driek vanuit zijn gezellige studeerkamer met een liter koffie, ArchEnemy vanuit zijn ziekbed met een berg medicijnen en TheGrandWazoo vanuit het gemoedelijke Limburg.

Beste Driek,

Sorry dat ik niet gebeld heb. Het spijt me dat alle mails onbeantwoord bleven. Ik had inderdaad even moeten reageren op je private message. Maar vergeef me; ik ben net wakker. Een dikke week heb ik in een roes geleefd. Dat was ook wel nodig na de verkiezingsuitslag. Gelukkig is mijn stad er nog enigszins goed vanaf gekomen. Maar in de rest van de provincie zegeviert de PVV. Ik zat die avond naar de televisie te kijken, maar het drong eigenlijk niet echt tot me door. De stille hoop dat mijn geliefde provincie zich niet voor een tweede keer zou vergissen werd bruut en zonder mededogen verscheurd. Hier zat ik weer, hoofdschuddend het percentage neo-fascisten te lezen van de, voor de NOS net iets te hippe, touchscreen. En alweer de verbazing bij Vaals. Het plaatsje dat lekker in slaap is gesust. Waar de laatste neger in 1945 gespot werd. Maar helemaal eng werd het toen Laurence Stassen haar speech deed. Eigenlijk was de aankondiging nog een tikkeltje erger. Een man met een vlassig snorretje riep in het Limburgs 'onze Limburgse' Laurence op het podium. Ze stak zelfs op het podium maar net boven de menigte uit en natuurlijk stond de sterke leider achter haar. Zijn haviksogen heel zorgvuldig op het volk gericht. Wat Laurence zei was eigenlijk niet belangrijk. Het wachten was op Geert. En daar kwam het weer. Het moment waar ik al de hele avond zo bang voor was. 'We geven Limburg terug aan de Limburgers'.

Waren we het kwijt dan? Het Limburg dat Geert me wil geven is niet mijn Limburg dus geef het in godsnaam niet terug, ik was het niet kwijt! Mensen in de zaal juichen. Er klonk carnavalsmuziek. Muziek waar ik ieder jaar weer reikhalzend naar uit kijk. Omdat de vastelaovendsmuziek hier van een heel andere orde is. De teksten kunnen scherp zijn, de muziek zelfs origineel. Het is de enige tijd van het jaar dat we de macht een spiegel voorhouden. Dat is de kern van vastelaovend. En dat klinkt door in de muziek, in de beleving van het hele feest. Maar nu klinkt de muziek eng. Nu zijn het niet de liederen van vreugde, van festina lente. Nu klinkt het als marsmuziek van de bekrompen Limburger die zich helemaal afsluit van alle verstand en enger nog, zich afzet tegen alles wat niet Limburgs is. Er klinkt gejuich in de zaal en mijn zin in een dikke week roes was in één keer over. Ik wil hier niet bij horen. Met een knoop in mijn maag kruip ik in bed en luister ik naar de zware maar vredige ademhaling van mijn vrouw. Voor een moment ben ik getroost.

Midden in nacht word ik wakker. Maar natuurlijk! Het stond al jaren in de sterren geschreven dat Limburg massaal op de neo-fascisten gingen stemmen. Lees er het Limburgs Volkslied er maar op na: Waar men kloek en fier van aard vreemde praal veracht. Meteen ga ik achter de laptop zitten en google of ik het misschien verzonnen heb. Nee. Ik heb het niet verzonnen. Het staat er echt. Slapen kan niet meer. Ik zwengel Twitter aan en zoek op #Limburg. Ik lees weer wat ik verwacht. Ze willen mijn provincie het liefst aan België schenken, een waterstofbom erop gooien, de Limburger zelfs uitroeien. Het staat er letterlijk. Ik kan ze bijna geen ongelijk geven, maar  ik weet ook dat het slechts primaire, boze gevoelens zijn.

De volgende ochtend lees ik op het internet nog meer reacties. De hoop dat de agressie en de primaire reacties uit de bovenste regionen van de verschillende fora verdwenen zouden zijn, werd helaas niet ingewilligd. Nog steeds moest de provincie verkocht worden en alle Limburgers het land uit. En dan wordt het me duidelijk dat al deze reacties op geen enkel punt verschillen met de domme gedachtegang van de PVV. Primaire onderbuikgevoelens. Het demoniseren van een volk, een groep mensen wegzetten. Het gebeurt nu keihard met de Limburger zoals de PVV dat met de moslim doet. We zijn allemaal volslagen gek geworden. Links en rechts. Geen nuance meer. Dan komt mijn vrouw de kamer binnen. Ze heeft zich verkleed als een oude vrouw. Vandaag is het dag dat de vrouwen alleen op stap gaan. Dat begint al om elf minuten over elf. De mannen mogen onder geen beding aanwezig zijn. Een fantastisch gegeven als je weet dat zoiets vroeger tamelijk anarchistisch was ten opzichte van de man-en-vrouw-verhouding. Ik zie dat ze geniet. Ze geeft me een kus en loopt de deur uit. Nog steeds heb ik geen zin. Geen roes voor mij dit jaar.

Het is zaterdagochtend. De ochtend voor vastelaovend. Mijn masker hangt aan de stoel in de woonkamer. Buiten loopt de eerste 'joekskepel' de straat op. De eerste valse trompet schalt. Ik probeer mijn hoofd erbij te houden, maar het lukt me niet. Ik kan het niet laten. Overal begint het te kriebelen. Ik storm de slaapkamer binnen, haal mijn vastelaovendspak uit de kast, zet mijn bizarre masker op, spring in de trein en vier de opening van de vastelaovend in Venlo. Bakermat van de PVV. Als er een spiegel voorgehouden moet worden, dan is het wel daar en vandaag.

Het is dinsdag. De vastelaovend zit er bijna op. Vier dagen lang heb ik de roes weer meegemaakt. Een roes die niet uit te leggen is. Behalve als je Limburger bent. Ik durf dit te zeggen. Daar is niets extreem rechts aan. Ik zie de mensenmassa op het Vrijthof in Maastricht, een deinende kleurenpracht op de markt van Gulpen. Hier en daar zie ik een traan, want de roes is zo meteen verbroken. Nog een paar uurtjes. Mensen houden elkaar vast. De mensen praten, zingen en lachen. Maar kennen elkaar niet. Ze hebben een masker op. Iedereen is vreemd. De volgende dag herkennen ze elkaar niet meer. Maar Limburg is één. Rijk, arm, jong of oud. Ik zie een oude vrouw van in de negentig met een jongeman in de armen genieten van alle pracht en praal. Nog even en dan is het sprookje weer voorbij. Zijn we bang voor mensen met een masker, mensen die we niet kennen. Laat ik daarom nog even dromen. Even mijn ogen sluiten en denken aan de euforie en de kleurenpracht. Denken aan de verschillen en hoe de mensen ermee omgaan.

Echt, Driek. Daar kunnen de Amsterdammers nog wat van leren.

Pestoer lop in e duuvelskleid, de borger es aajd wief
En dee preutse vaan d'n hook met e bloet bovelief
En eederein lop oet de maot, herremeniekes euveral
Confettie dwarrelt door de straot jao dat is carneval

(Van Eijsde tot de Mookerhei - The Walkers)

And we all need some light now
We all need some light now
Yes, we all need some light now
Turn on your light
And wash the darkness away

(Transatlantic)