Een kopstootje?

Er is deze week weer heel wat gevoetbald. Zowel in de Champions Leage als in de Europa Leage. Onze Nederlandse ploegen deden goede zaken, dus al dat gelul over een Mickey Mouse competitie moet maar eens ophouden. Natuurlijk, we zijn niet meer actief in de Champions Leage, maar waarschijnlijk wel met drie ploegen straks bij de laatste zestien van de EL. De Champions Leage wordt al jarenlang beheerst door dezelfde ploegen. Ploegen die over het algemeen veel meer schulden hebben dan de Nederlandse ploegen, maar daardoor wel over de beste spelers van de wereld beschikken.
Vier van die ploegen heb ik deze week in actie gezien. En het viel me niet mee.
Dinsdag heb ik AC Milan tegen de Spurs bekeken en woensdag uiteraard Arsenal tegen Barcelona. Eerlijk gezegd vond ik zondag Roda tegen Ajax een leukere wedstrijd om naar te kijken, zeker als je die wedstrijd vergelijkt met AC Milan tegen de Spurs.

De eerste helft van die wedstrijd was volkomen kut en de tweede helft was alleen maar leuk vanwege de emotie bij de spelers.
Als er dan toch geen reet aan het voetbal zelf is, dan vind ik het wel leuk als er tenminste iets anders gebeurt op het veld, dat de moeite van het kijken waard is. En er gebeurde wel het een en ander. Vooral tussen zeikerdje Crouch en heethoofd Gattuso. Ik zal de doodschop van Flamini maar even buiten beschouwing laten. Het lijkt me trouwens leuk om eens een team te zien, waarin Flamini en Gattuso samenspelen met Nigel de Jong, maar dit terzijde.

Het gaat me om Gattuso.
Niet iedereen zal het er mee eens zijn, maar ik vind Gattuso nog altijd een fantastische speler.
Een man die vanuit het hart speelt en daardoor ook wel eens te emotioneel wordt op het veld.
Een speler met karakter zoals ze bij een ploeg als Ajax goed zouden kunnen gebruiken. Iemand die voorop gaat in de strijd en nooit opgeeft. Daar hoort ook bij dat je eventueel tot het gaatje gaat. Hij zal in de competitie een goed koppel vormen met van Bommel want dat is ook zo’n soort speler. Ik denk dat ze aan het einde van de competitie voldoende kaarten hebben om te klaverjassen.
Maar een ploeg heeft zulke spelers nodig, want ze kunnen de wedstrijd doen kantelen als het slecht gaat. Dit keer was dat echter niet het geval.
Als je de kranten leest en op internet de filmpjes bekijkt, dan gaat het nog maar om één ding: de ‘kopstoot’ van Gattuso aan Joe Jordan na afloop van de wedstrijd.

Ik heb in de jaren zestig in een band gespeeld en we hadden een contract met de ‘Beatcorner’ in Den Haag. Dat was een kroeg in de Schilderswijk en we speelden daar iedere zaterdagavond. En iedere zaterdagavond was er bonje. Je kon je klok er op gelijk zetten, tegen twaalf uur was iedereen zo dronken dat er ruzie ontstond. Dan begonnen mensen met flessen te gooien en op de vuist te gaan. Wij speelden dan altijd meteen ons eigen nummer ‘listen my friend’, maar dat hielp nooit.
De Beatcorner had echter een uitsmijter. Alex, heette hij. Geen lekkere jongen, want hij was aardig actief in de Haagse onderwereld, maar het was een goede uitsmijter.
Als Alex zijn bril afzette, dan kwam hij in actie en dan gaf hij zijn doelwit altijd als eerste een kopstoot. Dat was over het algemeen al meer dan genoeg. Het slachtoffer bloedde meteen hevig aan zijn voorhoofd en ging meestal voor acht tellen neer.

Joe Jordan bleef gewoon doorlullen tegen Gattuso na die ‘kopstoot’.
Het was dus eigenlijk een aaitje met het voorhoofd van Gennaro. Logisch, want je kunt beter geen echte ruzie krijgen met Jordan. Als voetballer was hij minstens zo hard als Gattuso.
Ik hoop trouwens niet dat Gennaro thuis zijn vrouw heeft geslagen, want zij is Schots, net als Jordan.
Als Jordan nog als voetballer in het veld had gestaan, dan zou hij na die kopstoot zeker kermend neer zijn gegaan en dan had Gattuso meteen een rode kaart gekregen, want zo werkt dat in het voetbal.

Harry Redknapp, de trainer van de Spurs, denkt niet dat Jordan iets onoorbaars heeft gezegd of geroepen tegen Gattuso.
Ik denk het ook niet. Gattuso hoorde gewoon stemmen in zijn hoofd en die zeiden tegen hem dat hij die klootzak van een Jordan op zijn bek moest gaan slaan. En dat deed Gennaro vervolgens.
Als je Gattuso afschildert als een driftkikker die zich niet kan gedragen op het veld dan heb je op zich gelijk. Maar die driftkikker is wel wereldkampioen geworden met Italië in 2006. Hij was de motor van het elftal. En dat is hij heel vaak. Hij gaat voorop in de strijd en dat inspireert het hele team. Dan is het wat goedkoop om alleen maar naar zijn gedrag te kijken. Juist zulke spelers heb je nodig in je team. Het probleem is alleen dat ze door de tegenstanders ook vaak zo getreiterd worden dat ze zichzelf vergeten, want die tegenstanders weten heus we dat zulke spelers licht ontvlambaar zijn. Er is dus altijd een provocatie nodig om Gattuso zover te krijgen dat hij door het lint gaat. Over die provocaties lees je vervolgens niets en ze worden ook bij de eventuele strafbepaling buiten het onderzoek gelaten.

Ik hoop dat er bij de UEFA ook mensen zijn, die een soort van Alex hebben gekend, die echte kopstoten uitdeelde. Dat moet haast wel, want de UEFA heeft genoeg banden met de Maffia om te weten wat een echte kopstoot is.

Voor mij als kijker was het trouwens leuker om naar te kijken dan de wedstrijd zelf. Er gebeurde tenminste wat.
Ik heb er na de wedstrijd zelfs een drankje op genomen. Een kopstootje uiteraard.