Ik verveel me

Ik verveel me. Stierlijk. Moet ik jou hier dan mee lastigvallen? Ja, inderdaad; vette pech. Op dit moment ben jij mijn remedie tegen de verveling. Hoef je geen eer te vinden hoor, nee. Dat is het ook niet echt. Mag wel, overigens. Wil je je heel graag geëerd voelen doordat je mijn anti-verveel tactiek bent? Ga je gang. Ik hou je niet tegen; sterker nog, ik moedig je aan! Jij blij, want je voelt je gewaardeerd. Ik blij, want ik heb iets te doen. Iedereen blij!

Verveling is echt heel erg lastig. De meeste mensen beschouwen verveling als iets wat voorkomt in een moment dat je even niets te doen hebt. Als je verveling zó ziet, dan is het heel erg makkelijk op te lossen: ga iets doen. Pak een boek, neem de fiets, doe boodschappen, kijk een film, ruim je kamer op, was af. En vooral niet zeuren.

Echt vervelen is anders. Dan hoef je niet eens niets te doen te hebben; ik zou op dit moment eigenlijk moeten studeren voor mijn tentamen van komende vrijdag. Of iets anders nuttigs moeten doen. Maar het kenmerk van écht vervelen is juist waar ik last van heb: geen zin. Ik heb écht geen zin aan dat vreselijke tentamen te leren. Aan de andere kant, mijn leesboek kan me ook niet echt boeien op dit moment. Het is wel heel leuk hoor, The Ultimate Hitchhiker’s Guide van Douglas Adams -afgelopen dinsdag was overigens Towelday, uit herinnering aan hem, maar dat terzijde. Extreem absurd en grappig geschreven. Hou je van droge humor, dan is dit echt een aanrader. Maar ik ben nu even niet in de mood voor droge humor, dus dat wordt hem ook niet. De films op mijn computer heb ik al gezien en het internet bij m’n ouders thuis is te langzaam om snel een nieuwe te downloaden; bovendien kan ik niet bedenken welke – nog tips, lezer? Mijn broertje is zijn chagrijnigheid aan het afreageren op zijn Playstation 3. Hij heeft namelijk verloren met voetbal. Ik ben wezen kijken; ze speelden als zandzakken en dat weet hij. Ze hebben verloren van de onderste in de competitie en dat bijt hem. Maar de spelcomputer van mijn broertje én de televisie zijn op deze manier buiten mijn bereik; hij mishandelt ze met Call Of Duty nummer zoveel. Mijn zusje en ik delen een Nintendo DS. Daar is zij nu op aan het spelen. Ik heb Family Guy net aangezet, maar ik heb dat de afgelopen dagen iets te vaak gezien. Voor gedichtjes heb ik geen inspiratie. Er is maar één persoon op msn waar ik mee kan praten. Ik zit al over mijn abonnement heen deze maand dus sms'en is ook geen optie. Je zult nu waarschijnlijk denken: “Wat een zeikerd.” Klopt! Maar ik mag dat.

Het trucje is om, als je je echt kapot verveelt, net datgene te vinden dat je wel wilt doen. Want dat is er heus. Ik heb het gevonden; ik wilde een column schrijven en ik ben nu een aardig eindje op weg om dat daadwerkelijk te doen als ik zo wat naar boven scroll. Een leuke bijkomstigheid is dat ik ook weet dat ik, als dit schrijfseltje eenmaal gepost is, jou, de lezer, vermaak. Of verveel natuurlijk, en mocht dat het geval zijn, mijn excuses. Dat was niet de bedoeling.

Soms helpt het om even iets te doen wat je anders nooit zo snel zou doen. Afwassen, bijvoorbeeld. Of doe iets dat nog heel lang moest, maar waar je steeds de tijd niet voor nam. Afwassen, bijvoorbeeld. Of doe iets wat je eigenlijk helemaal niet leuk vindt. Dan is de rest daarna ineens wel leuk om te doen. Een goed voorbeeld is afwassen. Drie keer raden wat ik meestal ga doen als ik me verveel.

Probleem: Deze column is bijna af. Ik heb geen inspiratie voor nog een column. Hier bij m’n vader thuis is er geen afwas; we hebben een machine. En mijn overige opties heb ik hierboven al vermoord. Hè bah. Ik verveel me.