Cohen versus Rutte

Zijn de standpunten, of is de frontman van een politieke partij het belangrijkste waar kiezers hun stem op baseren? Dat is dé hamvraag voor opiniepeilers, maar ook voor politici zelf. De periode voorafgaand aan de verkiezingen op 9 juni is namelijk een tactisch steekspel waar de partij met het meeste inzicht in de psyche van de kiezer wint. Momenteel heb je twee uitersten. Aan de ene kant heb je Job Cohen die na de bekendmaking dat hij fractievoorzitter van de PvdA zou worden, steeg in de peilingen naar 33 zetels. En aan de andere kant heb je Mark Rutte die in de laatste weken steeg naar 32 zetels in de peilingen. Slim beleid ten opzichte van de crisis ligt hieraan ten grondslag, want de persoon Mark Rutte zelf is nou niet bepaald een inspirerend politicus. Studentikoos is denk ik de juiste omschrijving. Anders zou hij bij zijn aanstelling in 2006 ook flink zijn gestegen in de peilingen, net als dat met Cohen nu het geval is.

Met deze constatering zeg ik eigenlijk dat mensen die op de VVD stemmen, verstandig stemmen en PvdA-stemmers alleen maar kijken naar de buitenkant. Veel PvdA-stemmers baseren hun stem namelijk op één persoon en VVD-stemmers op de standpunten van die partij. Dit is niet juist, want de stemmers waar de VVD en de PvdA om strijden zijn de zogenaamde zwevende kiezers. De VVD haalt simpelweg kiezers weg bij CDA en PVV. Kiezers verlaten het CDA, omdat ze vinden dat deze partij gefaald heeft in het kabinet. De PVV verlaat men daarentegen, omdat ze op economisch terrein zeer linkse standpunten hebben. Veel kiezers vinden dus dat Geert Wilders geen verstand van economie heeft en dus stapt men maar over naar de ‘veilige’ volkspartij van Rutte. De arbeiderspartij van Cohen haalt daarentegen veel stemmers weg bij de SP, omdat Agnes Kant een opgefokte buldog was zonder debatkwaliteiten en Emile Roemer komt over als de Nederlandse Kabouter Plop. Niet bepaald mensen aan wie je het dagelijkse bestuur van een land toevertrouwd. Cohen au contraire komt over als een zelfbewuste en betrouwbare man die wel op de centjes van het land let.

Het lijkt er dus op dat de VVD en de PvdA de zaakjes op orde hebben. Echter, 9 juni is nog ver weg en al staat een team tactisch nog zo goed, als één iemand verzaakt dan stort het hele kaartenhuis in elkaar. Met als gevolg dat de zwevende kiezer weer vertrekt naar een andere partij. Misschien hebben ze wel te vroeg gepiekt, maar daar komen we de komende weken achter. Kortom, de zwevende kiezer bepaalt wie de grootste wordt. Voor de partijen is het slechts een kwestie van timing om op 9 juni boven zichzelf uit te stijgen.