HalloHeiligeMaartenThanksChanoekaSinterKerstdiner

Neuskleuter
Mmm, het is bijna december. Een heerlijk knusse tijd om volledig te besteden aan vrienden en familie. De temperatuur daalt, het is lang donker. Brandende kaarsjes, adventkalenders, tafels vol eten en snoep, lekker onder een deken duiken met die man of vrouw van je dromen. Zie je het ook zo zitten met die feestdagen? Ik inmiddels niet meer. Wat een tijdrovende bezigheid!

Vorige maand kreeg ik al een klein voorproefje. Sint Maarten stond voor mijn deur. Maar dan in de vorm van een schattig bruinharig meisje met grote reebruine ogen. Mijn buurmeisje herinnerde mij aan mijn zomerse belofte om haar eens te helpen knutselen. Ze wilde een oranje lampionnetje voor Sint Maarten. Na even zuchten ging ik met haar mee naar de stad voor knutselspullen, crêpepapier, vouwblaadjes, lijm, nietjes, een stok, en voor de veiligheid maar een lichtje op batterijen.

Buurmeisje zat met haar handen in de lijm, ik knipte alles op formaat en deed de technische dingen. Toen de lijm ook in haar haar kwam en ik het er vanaf knipte om het arme meisje te bevrijden van de tafel, huilde ze zo hard dat ik haar troostte door te zeggen dat ik wel mee zou lopen die avond. Dus daar stond ik in de kou met vier buurtkinderen aan mijn arm, die deur voor deur de vreselijkste klanken uitstootten. De rillingen liepen over mijn rug, maar de bewoners herkenden het toch voldoende als liedje om hen snoep te geven. En denk maar niet dat het dankbare jonge grut ooit van delen heeft gehoord, dus ik hield er zelf niets aan over behalve blaren op mijn voeten en een lamme arm.

Net als ik denk dat ik al het knutselwerk weer heb gehad, is het tijd voor Sinterklaas. Ik kan moeilijk nee zeggen tegen gezellige dingen, dus nu moet ik een surprise maken voor oom Bart en voor Tineke van de studentenvereniging. Ik ga dus weer op pad. Winkels afstruinen, schoenzolen kapot lopen, middenin een regenplas staan, pepernoten kopen, autoblaadje scoren, gestrest vrienden bellen om te vragen wat Tineke ook alweer wou, mam bellen om te vragen welke maat sokken oom Bart heeft, met het schaamrood op de kaken oubollige grijze sokken kopen, vrienden bellen om te vragen welke cd Tineke nog niet had, tegen een vieze oude man opbotsen, hem een lul noemen en erachter komen dat het mijn baas was en uit de laatste winkel gezet worden omdat ik totaal overstuur bij de chocoladeletters schreeuwde: “Het is niet eerlijk! Je bent fout! Ja! Fout!”

Thuis kan ik ook maar niet tot rust komen. Ondanks mijn kruidige winterthee en een netjes geordend bureau lukt het maar niet. De overgebleven vouwblaadjes en crêpepapier van Sint Maarten staren me aan, de rollen toiletpapier halen hun neus op en het Sinterpakpapier straalt een grote maagdelijkheid uit. In het gevecht met de knutselspullen zet de lijm me uiteindelijk schaakmat, waardoor alleen de schaar mijn haar nog kan bevrijden uit het compleet ineengezakte hoopje surprise. Als woordengoochelaar zet ik mijn hoop op het gedicht, maar hoe moet ik in hemelsnaam weten wie die Tineke ook alweer was? En hoe kan ik nou áárdige dingen bedenken over oom Bart?

Gelukkig heb ik nog een week de tijd… Ik kan niet wachten tot Sinterklaas weer voorbij is. Even tot rust komen, weer gewoon gezellig doen, lekker knus op de bank, filmpje erbij, lekker eten. Eten…

Oh nee. Kerst. Ik moet nog kerstinkopen doen voor mijn ouders, bedenken wat mijn zusje leuk vindt, bereidingswijze voor kalkoen zoeken, sokken kopen, kerstkransjes maken, kerstkaarten kopen, adressen zoeken, kaarten schrijven, brievenbus bestormen, kerstboom opzetten, het onding behangen met lichtjes van vorig jaar waarvan de helft het niet meer doet, mozaïekjes maken van alle gesneuvelde kerstballen, de overgebleven ballen in de boom verspreiden, nieuwe kerstslingers kopen, kerstsokken ophangen, mijn filmcollectie uitbreiden voor we weer vastzitten aan Annie en The Sound of Music, kerstcd’s zoeken waarop Céline Dion niet meeblèèrt, vriend overtuigen dat hij écht mee moet naar mijn ouders, opa en oma proberen te behagen in een bliksembezoek, kerstcadeaus inpakken, alles vervoeren naar mijn ouders, kerstcadeaus rangschikken onder de boom, kalkoen bereiden, kerstmutsen opzetten en na al die chocoladeletters proberen of ik nog steeds in mijn nette jurk pas voor het kerstdiner…

Waar ben ik nou in hemelsnaam mee bezig? Adem in, adem uit. Waarom moeten we zo moeilijk doen elk jaar? Al die feestdagen vallen bijna samen. Ik stel voor dat we alles samenvoegen tot één gezellig winters geheel. Voor de meeste dagen krijgen we niet eens vrij, dus dat gaat toch niet ten koste van vrije dagen. Weet je wat? We betrekken zelfs de dagen die we anders niet vieren. Halloween, Allerheiligen, Sint Maarten, Thanksgiving, Chanoeka. We maken er een groot feest van en vieren alles tegelijk. Maar dan simpeler. Weg met de cadeautjes, gewoon gezellig en uitgebreid eten. En we noemen het feest het HalloHeiligeMaartenThanksChanoekaSinterKerstdiner. Geen drukte, alleen uitgebreid praten met leuke mensen om ons heen. Maar wél met een traditionele kalkoen. Nog even dat recept zoeken… Dan komt het wel goed, want zo’n gedoe zal dat allemaal wel niet zijn. Toch?

Ik ga het binnenkort uitproberen met wat vrienden. Maar voor nu wens ik iedereen alvast een vrolijk HalloHeiligeMaartenThanksChanoekaSinterKerstdiner!