Jochem rekent af

Huilend en snikkend komt Jochem langzaam weer onder de dekens vandaan. Nog nooit had hij zijn vader zo kwaad gezien als gisteravond. Zelfs zijn zusje en mama schrokken er van op. Papa was woest op hem.

Vrolijk was hij die dag thuisgekomen, zich voorbereidend op een beetje huiswerk en daarna lekker gamen. Hij had nu enig respect opgebouwd en was daar tevreden mee. Zijn ouders lieten hem met rust, want zolang de punten op school goed waren mocht hij naar hartelust spelen. Jochems leven leek de goede kant op te gaan, tot die ene avond...

Mama was al op hem afgekomen bij de voordeur en vroeg bedenkelijk, "Wat heb je gedaan schat?" Jochem begreep niet wat mama bedoelde, maar zag vanachter haar schouder papa al op zich afstormen. Owww shit. Dit zag er niet goed uit. Als papa boos was zag je altijd van die grote ogen en zijn wenkbrauwen trillen. Nu trilden ze als een machinegeweer dat net een honderdvoudige multikill achter de rug had.

In papa's linkerhand stak een klein briefje omhoog dat prompt in zijn gezicht geduwd werd. "WAT IS DIT!?", klonk het hard. Jochem las "VISA € 50,00 Nintendo GmbH" en daaronder een totaalafrekening van 56 euro. Nog voordat hij kon antwoorden werd het briefje al uit zijn handen gegrist. "Waar denk jij mee bezig te zijn!?", schreeuwde het door de woonkamer.

"Jochem schat, je...", begon mama. "STEELT GELD!!!", maakte papa de zin af. "Was één spel niet goed genoeg voor meneer!?", brieste zijn vader verder. "ZES-EN-VIJF-TIG EU-RO WEG!", ging het verder. Bij elke lettergreep ramde zijn vader een vuist op de eettafel.

Niemand zei iets. Zijn vader hijgde na van deze immense krachtinspanning terwijl mama en zusje stilzwijgend Jochem aankeken. "Ik wilde het terugbetalen", klonk het pieperig uit zijn stem. "En hoe had meneer gedacht dat te doen?", kwam als ijzig antwoord terug. Jochem wist het niet. "Naar je kamer. NU!", wees zijn vader richting de trap. "En laat ik niet merken dat je ook maar één spel aan het doen bent!" werd hem nog toegroepen terwijl hij snuffend en snikkend te trap op rende. "Je straf krijg je later te horen."

Drie uur later voelt Jochem zich koud en hongerig. Zijn plan is één groot fiasco geworden. Papa is woest op hem en zijn andere familieleden kijken hem vol medelijden aan. Arme Jochem. Waar ging het mis?

"Je hebt het er zelf naar gemaakt jongen", klinkt het vanachter de deur. "Als je het gevraagd had, dan had ik het je geld misschien best geleend, maar je koos ervoor om het te stelen", gaat de al wat rustigere stem van zijn vader verder terwijl de deur opengaat. Een bord met eten wordt op het nachtkastje gelegd, maar Jochem durft er niets van te nemen. Hij kijkt zijn vader angstig aan.

"Eet op en kom dan naar beneden. We gaan je iets geven." Geven? Dat had Jochem nou nooit verwacht! Terwijl zijn vader weer naar beneden loopt begint Jochem aan zijn voedsel. Na een minuutje of tien loopt hij langzaam weer naar beneden waar de hele familie nog aan tafel zit. Zijn ouders kijken hem strak en eensgezind aan. Op tafel ligt een doosje in kadoverpakking. "Pak maar uit, maar laat het plastic er om heen zitten." zegt papa. Vol verbazing pakt hij het kadootje voorzichtig uit. De allernieuwste game voor zijn console! De game die hij zo graag wilde hebben! Jochem snapt er niks meer van. Vol ongeloof kijkt hij zijn ouders aan.

"We hebben samen met de hele familie bij elkaar gezeten, want iedereen wilde je iets leuks geven voor de Kerst", zegt papa, "Je deed zo je best op school en je was zo goed in alles. We hebben allemaal samen gedaan om je dit te kunnen geven met kerst...", zucht zijn moeder. "En toen deed je dit!", roept zijn vader met het VISA papiertje zwaaiend in zijn hand. Jochem legt de game neer en kijkt schaamtevol naar de grond. "Dus...", zegt zijn vader terwijl hij de game van de tafel pakt,"... hebben we een probleem. Wel een game, maar geen geld." Hij kijkt Jochem doordringend aan, "Hoe lossen we dit op?" Jochem heeft geen idee.

"Kunnen we je vertrouwen schat?", spreekt zijn moeder weer. Jochem knikt heftig van ja! Hij schaamt zich de oren van zijn kop, maar hij wil laten zien dat hij wel betrouwbaar is. "Dan weet je wat je moet doen jongen", zegt zijn vader. Jochem krijgt de game terug samen met het kassabonnetje. De woorden RETOUR ALLEEN MET KASSABON zijn onderstreept.

Jochem knikt.