Mijn obsessie met Oblivion

Het ligt allemaal aan mijn manier van spelen. Ik heb helaas weinig tijd; naast een volle werkweek, een huishouden en de tijd die het eindredacteurschap me kost wil ik 's avonds ook nog wel eens naar een concert, TV kijken of een keer vroeg naar bed. Aangezien mijn man ook graag games speelt komt het er meestal op neer dat hij dat 's avonds doet en ik overdag tussen de werkzaamheden door. Vrouwen zijn goed in multitasken; de lunchpauze is dan ook uitermate geschikt om even een uur op de hometrainer zittend, terwijl de wasmachine draait en de WC-reiniger lekker intrekt, een spelletje te spelen. Games als Animal Crossing, We Love Katamari, Beyond Good and Evil en Shadow of Memories zijn daarvoor zeer geschikt omdat ze relatief weinig actie in de vorm van snelle en ingewikkelde knoppencombinaties vergen. Veel tekst lezen, wat vissen of puzzelen, lange stukken lopen (of rollen) en af en toe wat meer actie zijn prima te combineren met een stukje flink doorfietsen.

Oblivion is mijn nieuwste hometrainerspel. Terwijl op het scherm mijn personage rondloopt, op zoek naar vijanden en bijzondere planten, werk ik aan mijn conditie. Maar het duurt me op deze manier te lang. Ik heb het spel nu een uur of twintig gespeeld en ik heb nog maar één quest afgerond. Dat ligt niet aan het spel, dat ligt aan mij. Het probleem is, dat ik alles wil zien, maar dan ook letterlijk alles. De detailkaart moet helemaal ingevuld worden, zonder ook maar één witte vlek. In die twintig uur heb ik de volledige City Isle in kaart gebracht (inclusief alle riolen en grotten) en ben ik via de noordkant van Lake Rumare en de Upper Niben naar de brug met de Yellow Road gelopen (onderweg uiteraard alle grotten en ruïnes uitmoordend en leegrovend) en vervolgens via de Yellow Road weer terug naar Lake Rumare. Die kaart moet helemaal af. Ik wil niks missen.

Bijkomend probleem is, dat ik niks kan laten liggen. Dwangmatig verzamel ik alles wat ik tegenkom, ook de goedkope troep die een ander zou laten vallen. Binnen de kortste keren krijg ik weer "you are over-encumbered" in beeld. Maar in plaats van wat verroeste mesjes en waardeloze bijltjes te droppen en verder te lopen ga ik terug naar de ingang van de grot en fasttravel ik naar een marktkoopman om een en ander te verkopen. Terug naar de grot en weer een stukje verder om er na een tijdje weer achter te komen dat ik alweer te veel spullen heb opgepakt. Ik kan ook geen afscheid nemen van spullen die ik niet op dat moment nodig heb, maar misschien later wel (Misschien heb ik die appels straks nog nodig in een quest? Misschien komen die paddestoelen nog van pas als ik me straks meer op alchemie ga focussen? Misschien kan ik wel wat met die Statue als ik wat meer de magic-kant op wil?) en hoewel ik mezelf goed genoeg ken om te weten dat het er nooit van zal komen om mijn personage daadwerkelijk in een andere richting te specialiseren, kan ik me er toch niet goed toe zetten om de 'mogelijk ooit bruikbare' dingen te verkopen.

Oblivion is niet het enige spel dat ik zo obsessief speel. Ook bij Morrowind moest de hele kaart verkend worden. Ik moet alle muntjes, sterren, Legoblokjes en encyclopediebladen verzamelen. Als mijn man en ik samen een co-op action-RPG spelen ergert hij zich rot aan mij als ik voor de tachtigste keer aankondig dat ik terug wil 'portallen' naar de winkel om loot te verkopen. Voor hem zijn die paar rotcenten de tijd en de moeite niet waard. Eigenlijk weet ik al lang dat grote spellen met zo veel vrijheid als de Elder Scroll serie niks voor mij zijn. Ik speel ze toch nooit uit. Ik begin er vol enthousiasme aan en zo lang ik ze speel vind ik het geweldig, maar na een tijdje begint het tot me door te dringen hoe veel tijd het me gaat kosten om mijn doel te verwezenlijken, en dan gaat de lol er van af. Dan eindigt het spel uiteindelijk onuitgespeeld in de kast. En toch keek ik al maanden tevoren uit naar Oblivion en heb ik de Limited Edition gepreorderd. Hell, ik heb er zelfs een Xbox 360 voor aangeschaft. Ik ben op dit moment nog lang niet uitgekeken op Oblivion, maar ik weet nu al dat het gaat gebeuren. Ik heb al 32 Nirnroot-plantjes verzameld en ik weet nog niet eens wat ik er mee moet. Ja, naar een alchemist brengen ergens in Skingrad. Maar daar ben ik in dit tempo pas in december... en tegen die tijd ligt Oblivion zeker onuitgespeeld in de kast.