Politiek & Politesse
Gisteren was de eerste dag van de Algemene Politieke Beschouwingen (APB) waarbij de oppositie zich mocht uitspreken over de plannen van het kabinet voor komend jaar. Het viel te verwachten dat er fel tegen de kabinetsplannen in zou worden gegaan, de een gaat daar wat verder in dan de ander. Pieter van Geel van het CDA constateerde een ‘feminisering’ van de beschouwingen aangezien er vijf vrouwelijke fractievoorzitters hun betoog zouden houden en wenste hierbij de drie debutanten van hen veel succes. Dat is gedrag wat een volksvertegenwoordiger siert.
Mark Rutte van de VVD maakte een amicale indruk bij zijn betoog, zonder het oog op de politieke inhoud te verliezen. Enig flirtgedrag met Femke Halsema van Groen Links zij hem dan vergeven.
De VVD presenteerde bovendien een opmerkelijke begroting die buiten het huidige politieke denken treedt. Het probleem bij zo’n begroting is echter wel dat dit waarschijnlijk onduidelijkheden oproept bij diegenen die niet in staat waren zijn volledige betoog te volgen. Bezuinigen op onder andere de zorg en sociale zekerheid zouden bij velen in het verkeerde keelgat kunnen schieten, ware het niet dat de VVD dit geld anders wil besteden dan tot nu toe door de afgelopen kabinetten is gedaan. Zij staan voor een inkrimping van de omvang van de overheid, in reactie op het groeiende paternalisme van de laatste jaren en om het doorschieten van de verzorgingsstaat te voorkomen. Deze besparing maakt een algehele belastingverlaging mogelijk.
Waar Van Geel nog een net gebaar maakte bij zijn betoog was er weinig ‘net’ aan het optreden van de heer Wilders. Zijn betoog werd gekenmerkt door het opnoemen van een aaneenschakeling van kwalijke incidenten, die volgens hem de islamisering van Nederland typeren. Het is knip en plakwerk à la ‘Fitna’, ondertiteld met oneliners zoals: “We raken ons land kwijt aan de Marokkaanse straatterroristen”.
Zijn betoog stuitte niet alleen op de publieke tribune op weerstand. Alexander Pechtold van D66 wees Wilders op het feit dat hij nu reeds twee jaar hamert op de kloof tussen autochtoon en allochtoon Nederland maar dat hij juist een van de factoren is die daarmee bijdraagt aan deze kloof. Femke Halsema wees Wilders er bovendien op dat hij allerlei voorvallen aanhaalt zoals de situatie in Gouda (waar een buschauffeur werd overvallen door Marokkaanse jongeren) maar aangezien hij niet mee doet aan de gemeenteraadsverkiezingen staat hij erg veraf van de gemeentelijke problematiek die hij steeds aanhaalt. Oplossingen zijn in dit geval namelijk eerder te bewerkstelligen op lokaal dan op landelijk niveau.
Nu is het geen nieuw feit dat de heer Wilders geen ruwe taal schuwt om zijn punt te maken. De meerwaarde van de quote uit Elsevier: “Over tien jaar zijn wij hier de baas en dan flikkeren wij die kanker koningin het land uit” zie ik niet. De uitspraak komt uit een interview met een Marokkaanse jongen wat Wilders aanhaalde om aan te tonen dat ons land wordt overgenomen door allochtonen als we niet oppassen. Dit soort taal (om over de inhoudelijke redenering nog maar te zwijgen) hoort naar mijn mening niet thuis in de Tweede Kamer. Het is het spreekwoordelijke vloeken in de kerk, waarbij het mediabelang voorgaat op de politieke boodschap.
De tijd dat ministers werden aangesproken met excellentie is al lang verleden tijd maar dat wil niet zeggen dat de hedendaagse afkalving van formele omgangsvormen een vanzelfsprekende natuurlijke ontwikkeling is. De oproep van Kamervoorzitter Verbeet voor respect in de Kamer was dan ook meer dan terecht. Het is echter opmerkelijk dat zij deze oproep überhaupt dient te doen. De verruwing van het debat in de Tweede Kamer neemt zorgelijke vormen aan en het is een ontwikkeling die goed in de gaten gehouden dient te worden. Debatten op het scherpst van de snede worden gesierd door eloquentie en inhoudelijke argumenten, niet door onnodig kwetsend, ruw en zwartgallig populisme.