Australië
Laatst liep ik van de stad naar huis, ik had wat junkvoer bij de grote M gehaald omdat op zondag verder alles dicht is en ik geen tijd had gehad om eten te halen. Om thuis te komen moet ik langs een pleintje waar zich nogal wat vervelende (en zichzelf vervelende) jongeren ophouden. Ik zou ook om kunnen lopen, maar ja, waarom zou je dat doen? We leven toch in een vrij land? Angst heb ik niet en zelfvertouwen genoeg, een aantal jaren aikido en teakwondo leken mij voldoende om niet van de eerste de beste snotaap een pak rammel te ontvangen.
De ramadan was weer voorbij want de hangende jongeren hadden blijkbaar toestemming om weer te eten. "Hey sukkel, geef die eten eens aan ons." Inmiddels hadden drie scooters zonder kentekenplaten de doorgang geblokkeerd. Een weg terug was er ook niet, want de jongeren hadden inmiddels een kring om mij heen gevormd. "Geef hier, of je krijgt klappen", was het dringende advies.
Nu ben ik niet de beroerdste en als mensen echt honger hebben of lijden dan zou ik het eten ook nog wel af willen geven. Vandaag had ik echter zelf nogal honger en de uitpuilende gouden kettingen en nieuwe scooters leken mij ook niet echt wijzen op verregaande armoede. De jongeren achter mij waren inmiddels aan het lachen en ik zag de eerste fluim al naast mij landen. Ze bleken er nogal plezier in te hebben.
Nu zijn er meerdere manieren om te reageren op dergelijke situaties:
1: Je kan proberen te vluchten; dit leek vrijwel onmogelijk, de doorgang was versperd en het cordon van bontkragen was redelijk goed georganiseerd, bovendien was de cavalerie te scooter waarschijnlijk snel genoeg om mij in mijn vlucht weer in te halen. Bovendien zou dit waarschijnlijk uitlopen in een achtervolging, en naar huis wil je dan in zo'n geval niet, want dan weten ze waar je woont.
2: Je gaat ervoor. Je kiest de sterkste en stoerste uit de groep en geeft die een flink pak rammel in de hoop dat de nalopers dan niet meer durven. Ook dit leek me niet echt een slimme optie, ze zagen er namelijk allemaal vrij sterk en afgetraind uit, volgens mij kwamen ze net terug van kickboxtraining. Bovendien had ik nog een lege maag en dan komt zo'n kick toch wel hard aan.
3. Je probeert een grap te maken in de hoop dat ze enig medeleven met je krijgen en je alsnog laten gaan. Dit leek me de enige verstanidge optie op dat moment. Maar ja, verzin maar eens een goede multiculti-grap. Ik ben tenslotte geen "Raymann is laat" en bovendien zou de grap nog wel eens verkeerd aan kunnen komen waardoor mijn situatie zou verslechteren. De grap was dus ook geen optie.
4. Bleef dus nog maar een optie over en dat was het eten toch maar af te geven. Weliswaar met tegenzin, maar ja, dan maar een pizza bellen.
Ik geef het eten af zonder iets te zeggen. Vervolgens word de zak leeggegooid en een van de scooters probeert een soort van stunt over de zak met eten te maken. Meneer de coureur was blijkbaar nog de kameel uit de woestijn gewend want de scooter schoot onder zijn benen vandaan en belandde een paar meter verderop in de bosjes. De rood aangelopen Jos Verstappen in spé kruipt overeind en komt woest mijn kant op gelopen.
Zijn 'vrienden' lachen hem inmiddels uit. Ik doe mijn best om geen glimlach op mijn gezicht te laten verschijnen.
En verhip! Er komt een politieagent aangereden op een motor. De agent stapt af en loopt op ons af. De kring die rond mij gevormd was is opgelost en ik merk dat ik vooraan sta.
"Van wie is die zak rotzooi op de grond?" vraagt de agent op strenge toon.
"Van hem meneer de agent", zegt een van de bontkragen op een overdreven beleefde toon.
Ondertussen maken de bontkragen zich uit de voeten op hun kentekenloze scooters. De agent schenkt hier verder geen aandacht aan. Wel aan de zak met rotzooi op de grond.
"Dat wordt een bon meneer," zegt de agent tegen mij. Een fractie van een seconde wil ik de agent nog uitleggen wat er gebeurd is, maar hij heeft het bonnenboekje al in zijn handen...
P.S.: heeft er iemand misschien nog informatie over emigreren naar Australië?