9-11: Donnie's konijn
Donnie zorgde altijd goed voor zijn witte konijn. Tijdens een lange herfstwandeling in het bos op een zondagochtend met zijn vader, vond hij het diertje ziek tussen een hoopje bladeren. Het konijntje hinkte wat en er kwam bloed uit z'n linkeroog. Donnie tilde het voorzichtig op en hield het beestje dicht tegen zich aangedrukt. Pa haalde z'n zakdoek tevoorschijn om het bloeden te stelpen. Voorzichtig liepen ze terug naar huis, terwijl de herfstzon langzaam achter de krom gebogen bomen zakte. Het konijntje werd bij thuiskomst op de keukentafel gelegd. Een dierenarts bellen leek niet nodig; het beestje leek redelijk gezond en was vooral geschrokken van een gebeurtenis waar Donnie en zijn vader alleen maar naar konden gissen. Aangevallen door een roofvogel? Achterna gezeten door een stel kwajongens? Het maakte allemaal niks meer uit. Donnie had het konijntje in zijn hart gesloten en besloot het dan ook goed te verzorgen. Vader bouwde een hokje en elke ochtend voordat Donnie naar school ging, maakte hij het paleisje schoon en gaf hij zijn zorgenkind vers voer. Na een jaar begon ook het pootje van konijn te genezen. Soms werd het dan uit z'n hokje gelaten, onder supervisie van Donnie. Niets mocht zijn grote liefde overkomen. Nadat hij het konijn twintig minuten liet rondhupsen in de grote tuin werd Donnie dan ook ongeduldig en vroeg hij vader angstig of konijn nu eindelijk weer z'n hok in mocht.
Op school was Donnie niet altijd bij de les. Had hij nou het hok wel of niet goed dichtgedaan? En zal het beest niet onderhand zelf de weg naar buiten hebben gevonden door het gaas kapot te knagen? Hij deed het dan bijna in zijn broek van angst. Als de schoolbel klonk, rende hij als een bezetene naar huis. Het verkeer, zijn vriendjes en de tijd konden hem niets meer schelen. Alles ging voor het konijn en het konijn ging voor alles.
Het was een koude dag in september toen Donnie met slaperige ogen thuiskwam. Zijn vader zat voor de tv een middag film te volgen. Donnie begreep niks van het schouwspel op tv. Hij zag mensen die elkaar uitscholden, een kind liep huilend door een ernstig vernielde woonkamer rond en er klonk dreigende muziek. Vader slaakte een diepe zucht en vroeg afwezig aan Donnie hoe zijn schooldag was. Zijn zoon wist echter niet veel te vertellen. Hij voelde zich wat rusteloos. Buiten regende het hard maar toch wou hij even naar het konijn toe. Hij verliet zachtjes de kamer, maar vader merkte hem niet eens meer op. Donnie trok zijn kleine laarsjes aan en deed de deur open. Het koude water plonsde recht z'n gezicht in. De wind was wild die dag. Zijn ogen waren haast verblind door het water dat opeens zijn vermoeide pupillen binnendrong. Het hok stond redelijk centraal in de tuin, maar Donnie kon ondanks de regen goed zien dat het wat verplaatst was. Niet veel - het betrof enkele centimeters - maar toch genoeg voor onraad. Zijn borst begon pijnlijk te steken en zijn beentjes werden zwaarder en zwaarder bij elke schrede die hij voortzette. Plots zag hij iemand naast het konijnenhok staan. Het was de buurjongen. Hij had een zwarte regenjas aan en zijn capuchon was helemaal over zijn hoofd heen getrokken. Donnie zag dat-ie geen laarzen aanhad, maar op blote voeten liep. Hij vond zijn buurjongen altijd al een beetje gek. Soms zag-ie hem op straat gekke kunstjes uithalen voor z'n oudere vriendjes. Dan stak de mafkees zijn eigen schoenen in de fik of gooide hij met stenen naar oude vrouwen die op de fiets voorbij kwamen. Ze moesten daar dan heel erg om lachen. Donnie begreep helemaal niets van al die wreedheid. En nu de buurjongen daar zo stond, op blote voeten en helemaal verpakt in een regenjas, kreeg hij het enorm benauwd. Hij aarzelde dan ook geen moment en liep stevig, maar vol pijn in zijn lichaam, naar het konijnenhok.
Daar lag het beest, doordrenkt in bloed, met het hoofdje naast het wollige lichaam. Het mes lag nog op het natte dakje. Een bliksemflits raakte Donnie's hart en leek zijn leven te veranderen ...
TheGrandWazoo
9/11/07