Tong's culinaire recensie # 7

Als Culinair-journalist is het niet altijd het gezondste voedsel dat je binnen krijgt. Het zorgt er ook niet voor dat je een lijntje hebt zoals Martin Brozius ooit in de jaren 70. Voelde me de laatste tijd dan ook een beetje opgezwollen, slapjes en snel moe. Naar de huisarts geweest, die vertelde me dat ik een verminderde weerstand had en tegen ziekte aanleunde. Ik moest er snel iets aan gaan doen.

Meer bewegen het liefst door te gaan sporten, gezonder en gevarieerder eten en dagelijks genoeg vocht tot me nemen. Dat was niet aan dovenmans oren gericht zou Vincent Bijlo zeggen. De volgende dag me onmiddellijk aangemeld bij Damvereniging De Harde Schijf. Ik was liever gaan schaken, maar mocht niet te hard van stapel lopen. Dan zijn vier lopers net iets teveel van het goede. Nu nog gevarieerder eten en genoeg drinken. Ik liet mijn fantasie gaan en kwam tot de conclusie dat wokken de ideale combinatie zou zijn van de drie opties die ik van mijn huisarts meekreeg. Gevarieerder eten dan in een Wokrestaurant is bijna onmogelijk. Je hebt vaak zoveel keus dat als je eenmaal thuis bent en in het zakje kijkt waarin je de restjes hebt bewaard, het lijkt alsof je langs de deuren bent geweest tijdens Sint-Maarten. Kan natuurlijk ook komen door de lampions in Chinese restaurants.

Het aparte van een Wokrestaurant is dat het een soort lopend buffet is en dat zou dan een mooie combinatie zijn. Je beweegt terwijl je gevarieerd eet. Ik op pad naar Bommelwok, lopend natuurlijk. Daar waar ik vroeger met de fiets zou zijn gegaan. Eerst gebeld of ik moest reserveren. Dat bleek niet nodig volgens de lieve stem aan de telefoon Eigenlijk verbazingwekkend dat er zoveel Chinezen de doodstraf krijgen. Het lijkt wel alsof alleen de lieve Chinezen emigreren. Zoals altijd probeerde ik gelijk met een grapje het ijs te breken en vroeg aan de aller-charmantste serveerster of ik er ook uit de muur kon eten. Haar opmerking dat uit de muur eten in Zaltbommel alleen bij Cafetaria Tigo kan gaf me de indruk dat het kwartje niet was gevallen. Ondertussen werd ik naar een mooi gedekte tafel geleid. Of ik iets wilde drinken, vroeg de serveerster. Omdat ik voldoende moest drinken bestelde ik een pul bier. De stoute schoenen aangetrokken en op weg naar de mooi gestalde voederbakken. Bord en bestek gepakt en me aangesloten bij de rij andere gasten.

Het is in een Wok-restaurant altijd moeilijk kiezen, er is zoveel keus dat je gaat twijfelen. Maar je kunt niet te lang aarzelen dan krijg je filevorming. Dus God zegene de greep en je pleurt her en der lukraak iets op je bord. Eenmaal aan tafel vraag je jezelf soms af wat het nou eigenlijk is wat je naar binnen gaat werken. Ditmaal bleek ik de juiste keuzes te hebben gemaakt, alles was herkenbaar. Nu nog kijken of het eetbaar is. En of het eetbaar was. De nasi was lekker pittig, de Chinese garnalenkroketjes om op te vreten, de mini loempiaatjes vol tauché en groentes. Dus ik kreeg ook mijn vitaminen-C binnen.

Eenmaal bordje leeggegeten bestelde ik nog een pul bier. Aan mijn vochthuishouding zal het herstel niet liggen. Op naar de tweede ronde. Voelde me wel een beetje dizzy, beetje wankel. Te snel opgestaan denk ik. Nieuw schoon bord en nieuw bestek. Het leuke van een Wok-restaurant is dat je ook eens onder de mensen komt. Beetje socialiseren kan voor mij geen kwaad. Zo raakte ik in gesprek met de broer van Henk de Vries. Hij was een fervent wokker en beval me verschillende lekkernijen aan. Op een gegeven moment schrok ik wel, ik dacht dat er brand was .Ik liep al naar de brandblusser toen ik merkte dat het de kok was die aan het flamberen sloeg. Aan tafel begon mijn tweede expeditie. En weer was alles geweldig. De kip kakelde zowat vrijwillig mijn mond in, de gamba's vochten onderling voor een plekje op mijn vork, de patatjes waren niet te zout en op z'n Hollands gefrituurd. Bordje eenmaal leeggegeten bestelde ik nog een pul bier. Voldaan leunde ik achterover en liet een grote boer.

Gasten aan de aanpalende tafel keken verbouwereerd op. Maar die weten niks van de Chinese cultuur. Bommel had het weer voor elkaar. Ik stond op en was nog meer dizzy dan eerder die avond. Moet toch eens afleren te snel op te staan. Ik bestelde voordat ik zou gaan afrekenen nog één pulletje bier aan de toog. Je moet immers altijd goed luisteren naar je huisarts. Het was niet prijzig, het was de moeite waard geweest. Wankelend liep ik naar huis. Toch iets te veel gegeten denk ik. Me rot rennen zoals Martin Brozius zat er op dat moment nog niet in. Maar ik ben op de goede weg. Een acht en een half.

tong80