Ge dicht je erop los! Deel 1

De mensen schrijven te weinig. Moest je weten hoe therapeutisch schrijven werkt, je zou beginnen een dagboek bijhouden. En soms meer dan een dagboek alleen. Ik ken niemand buiten mezelf die nog openlijk met poëzie bezig is. Er is zeker niemand die ik persoonlijk ken die nog poëzie schrijft. 

Ik schrijf al lang poëzie en ik geef jullie zomaar twee van mijn gedichten cadeau. Misschien wel een reden waarom ik "Ge dicht je erop los!" schrijf is omdat één van de twee volgende gedichten gepubliceerd werd na deelname aan de 14e poëziewedstrijd van Poëmtata Oostende in de bundel 'Hoeveel is wolk plus wolk?'. En het mooie was... alvorens de uitslag van de wedstrijd gekend was, kreeg ik reeds bericht dat mijn ingezonden gedicht sowieso gepubliceerd zou worden in de bundel uitgebracht in navolging op de wedstrijd. Ik moest niet meer eerste, tweede of derde zijn, ik had toen al gewonnen. Deze ongekende underdog werd in zijn eerste schot op doel gescout nog voor de bal de netten raakte. Mijn dag kon niet meer stuk.  En een andere reden, waarom ik gedichten wil delen, is omdat woorden zo mooi kunnen zijn.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          

Van Ooit Naar Altijd

Ooit zat hier een oude man

Die geleefd had en verdiept

Had nagedacht met een zicht

 Reikend van oever tot oever

Omringd door water en

Goede mensen om zich heen

Staarde hij in de verte

Bewust van zijn omgeving

Vol schoonheid en kracht

Glijdend door het universum

Een streep trekkend van

Gelukzaligheid in een bel

Daar enkel gebeurt wat

Hij acht en wil en wenst

Waar hij waarheid naar echtheid

Omtovert

Voor altijd

Zolang hij maar gelukkig was

Ooit zit jij hier

Geleefd verdiept

Een ver zicht

Verrijkend geluk

Oneerlijkheid zoek

Altijd als je wilt

Zolang je maar gelukkig bent

                                                            HR

Planeetje hoe heet je weer

Ik kom van een andere planeet

Heb geen flauw idee hoe die heet

Dit is wat de mensen mij vertellen

Als ik weer hun toekomst kan voorspellen

En vind ik je dan heel aangenaam

Mag je vast en zeker ’n keertje meegaan

Je moet wel in mijn ruimteschipje kruipen

Dus voor je schrik krijgt en gaat stuipen

’t Is maar kort en we kunnen niet verdwalen

Want we varen op de zonnestralen

Tijd terwijl spelen we een spel of kunnen

De naam van mijn planeetje achterhalen

                                                                                HR