Rudolf, de roemruchtige wolf roept zijn roedel bijeen.

Jaren geleden passeerde er op social media die foto van een mooi uitgestrekt sneeuwlandschap met een grote roedel van twintig wolven elkaar mooi in lijn volgend. Je kreeg een stukje uitleg erbij strokend met het bovenaanzicht je kreeg van een op stap zijnde roedel. Voorop liepen de twee zwaksten, zij bepaalden het tempo van de groep want anders zouden ze achterop geraken. Achter de voorste twee zwaksten liepen een viertal sterke fitte wolven, klaar om alles wat gevaar betekende en hun pad passeerde aan te vallen en desnoods te verschalken. Achterop, een tiental meter van zijn roedel, liep het alphamannetje alles in het oog houdende, met daarvoor zijn sterkste wolven, vijf in dit geval. Alles tussen de voorste en achterste sterksten vormde de rest van de roedel, de jongen en de kleinere vrouwtjes.

Jaren later is heel dat stukje verklarende uitleg bij die prachtige foto totaal achterhaald, het is niet waar. Wolven besparen energie door een spoor te trekken in de sneeuw. De zwaksten deze zware spoortrekkende taak geven zou vanuit het wolf perspectief niet logisch zijn. De reden de achterste wolf achterop geraakt is, is onbepaald, misschien was hij prooi op het spoor of deed hij even zijn behoefde, misschien had deze wolf effectief moeite met het tempo van de groep. Wolven volgen elkaar in lijn door de sneeuw zonder een bepaalde hiërarchie binnenin de roedel, ze lopen op gevoel. Het was een mooie foto aangevuld met een mooi strookje fake news. Het is de wereld rondgegaan en tot in België geraakt, tot op mijn wall en dat toen Facebook nog relatief vrij was van de heersende advertentiegerichte algoritmes.

Ergens dezelfde periode, op en al twee jaar later, verscheen er op ieders wall een filmpje, een stukje documentaire van ongeveer vijf minuten, ook over wolven en hun herintroductie in Yellowstonepark in de US ergens 1995. Ik krijg nog steeds kippenvel het filmpje bekijkend wat tot op heden niet als fake news is gerapporteerd. De gevolgen de herintroductie van de verdwenen wolf in Yellowstonepark had en nog steeds heeft, gaat een stukje verder dan wat je jezelf hierbij kunt voorstellen. Eigenlijk duid het op het feit welk de gevolgen zijn wanneer de ‘top of the foodchain’ terug in zijn natuurlijke habitat wordt geïntroduceerd. Indien er geen katachtigen zijn groter dan de wolf binnen zijn territorium, zijn wolven ‘the top of the foodchain’, en dat werden ze ook terug bij hun introductie in 1995 in Yellowstone Park, waar de beer ook leeft en beren hoeven geen wolven te vrezen, maar gaan toch liever de andere kant op als een ‘pack’ zijn pad passeert.

De wolf heeft verregaande positieve gevolgen voor het ecosysteem. Tot ieders verbazing zorgde hun herintroductie ook voor geologische veranderingen. De wolven veranderden de loop, de stroom en het gedrag van de rivier. Het door de jaren heen gestaag gestegen aantal rendieren die ongestoord de met gras gevulde open landschappen hadden om te kunnen grazen, stonden plots open en bloot prooi te wezen voor de wolven. Grote kuddes rendieren zochten gedwongen andere, veiligere oorden op en gingen elders. Hun kalveren en de verzwakte rendieren die achterop geraakten richting vers gras, vielen ten prooi. Dit bracht evenwicht in het daarvoor ongeschonden en te groot geworden rendierenbestand. Door het wegtrekken van de rendieren kregen de op de eerder steeds bezette oevers jonge bomen terug de kans groot te worden. Daar waar jonge scheuten ooit platgetrapt en opgepeuzeld werden, waren de rendieren verdwenen en op een paar jaar tijd ontstonden er bossen langs de oevers waar anders open vlakten het landschap versierden met gras en jonge scheuten. De oevers langs de rivier, nu met jonge bomen bezet, versterkten zich. Deze jonge bomen trokken bevers aan die graag een boompje lusten en daarmee ook hun dammen maakten, waardoor er poolen gevormd werden met daarin nieuwe ecosystemen. Kikkers en andere amfibieën kregen natuurlijke stuwmeren van de bevers cadeau met ruimte waar hun jong konden groeien. En dit aanbod van voedsel trok op zijn plaats weer rondtrekkende vogels aan. Ondertussen verschalkten de wolven het teveel aan coyotes waardoor het aantal konijnen, muizen en wezels steeg, waardoor op zijn beurt het aantal roofvogels de hoogte in ging. Enzovoort enzovoort. 

Wel sinds kort heeft België drie wolven met elks een naam. In Vlaanderen zit er een koppel en in Wallonië zit er een mannetje. In Nederland zijn er ongeveer twaalf wolven. Benieuw hoelang ze de boze boeren hun hagel kunnen ontlopen. We zouden trots moeten zijn dat de natuur ons terug wolven brengt, maar ik schaam me echter dood dat deze zoveel prikkeldraad moet tegenkomen en wegen waar monsters met lichtgevende ogen aan de macht zijn. Heel de wolf zijn territorium is doorweven met wegen, banen, straten en autostrades. Alsook omheiningen, schrikdraad en boeren die met hun geweer in de aanslag het aantal wolven beperkt houd. Ik zou hier als wolf al lang weggetrokken zijn. Bijna alle hun jong worden overhoop gereden door auto’s, iets ze niet kennen. Of ze worden gedood door het toedoen van de mens omdat deze bang heeft zijn schapen of kippen te verliezen. Dit doet me denken aan Japan waar de jaarlijkse jacht op dolfijnen nog steeds bestaat. De Japanners geloven dat dolfijnen hun vis opeten. Japanners doden dolfijnen vanuit het geloof dat deze hun visvangst zouden verlagen, terwijl dolfijnen net die schakel zijn nodig om het visbestand in ere te houden.

Op het einde van de korte documentaire over wolven en Yellowstone wordt duidelijk dat de wolf zijn intrede zo dusdanig was dat ze de loop van de rivieren veranderden. Ze veranderden het ecosysteem, maar nog gekker voor woorden, ze veranderen het landschap, de geologie en de geografie daar waar ze leefden. Dr Sir David Attenborough leert ons dat we dringend de biodiversiteit van ons moedertje natuur in stand moeten leren houden. Hij verteld ons dat wij zorgen dat we essentiële schakels van het ecosysteem verloren laten gaan. De wolf die in mijn ogen een van de mooiste schakels zijn en tevens een mooi voorbeeld van een verdwenen schakel die net door zijn herintroductie datgene laat zien waar Sir David op doelde, het behoud van de biodiversiteit nodig om de wereld niet in Mad Max achtige sferen te laten eindigen. Wolven zijn hard maar rechtvaardig, leven naar gevoel en dwingen respect af, ze zijn essentieel en hun aanwezigheid houd iedereen scherp.

Excuseer me mijn fantasie, voor zij die niet in wolven geloven, maar hier heb je hem toch. Wij moeten ervoor zorgen dat de wolven, of elders ‘the top of the foodchain’ hun natuur terugkrijgen. Een groot stuk, groter dan je jezelf kunt voorstellen, afgeschermd van de mens en gereserveerd enkel voor alles wat niets met de mens te maken heeft, een plaats waar we de natuur haar ding laten doen. Waar hele dorpen en mooie huizen soms verdwijnen bij de bouw van een stuwdam en waar tevens honderden vierkante kilometers van ‘onze’ grond verdwijnt, zouden we één groot natuurgebied moeten voorzien, verbonden over heel Europa, overbrugt op plaatsen waar nodig, zoals in Nederland reeds gebeurt. Respect. En de reden hiervoor is, in de meeste hun oren als nonsens klinkende praat, omdat ik geloof in een wat voor mij één van de slimste mensen ter wereld moet zijn deze moment. De eerder vernoemde Sir. David Attenborough. Misschien is hij de grootste fake news verspreider ter wereld, maar in mijn ogen spreekt hij de waarheid, wij moeten de biodiversiteit verzekeren in een wereld die wij met een zwaar geweten richting ongekende oorden aan het sturen zijn. Het wordt er niet beter op, dat verzeker ik u, het kan in de ommekeer alleen maar beter worden. Daarvoor zijn er wolven nodig, eerlijke wolven, en veel, veel meer dan het aantal waar we nu de wereld mee moeten verdedigen. 

Ik ben Rudolf gedoopt, ik ben ter wereld gekomen als een roemruchtige wolf en ik ben niet de eerste wolf binnenin, ik ben de vierde, al vier generaties lang houden ik, mijn vader, grootvader en overgrootvader deze naam in stand. Wij vormen roedels die respect afdwingen, wij vormen roedels waar liefde, respect en doorzetting kernwoorden zijn. Ik ben een wolf en wolven zijn nodig voor het behoud van de wereld we in leven. Zonder wolven sterft op de duur alles uit. Ik probeer mijn roedel uit te breiden, met zij die respect verdienen en dit kunnen afdwingen, de anderen gaan eruit en die mogen het zelf uitzoeken. En soms levert dit een wolf af die geleerd heeft uit het ‘lone wolf’ bestaan, maar de meeste wolven die alleen komen te staan, sterven, creperen en worden door een horde coyotes levend opgepeuzeld. Ik ben geen lone wolf meer, ik heb ben alleen geweest, afgezien, gestreden en geleerd om net die roemruchtige wolf te worden. Ik heb geleerd een roedel te vormen waar je beter voor uit de weg gaat, een roedel die alles oppeuzelt wat deze van hun doel laat afwijken. Ik heb dit alles geleerd door zowel ‘leader of the pack’ te zijn en evengoed de lone wolf.. Een lone wolf die huilde in zijn eenzaam bestaan. Ik heb geleerd dat wolven die geleerd hebben hun naam betekenis te geven, gerechtvaardigd zijn respect af te dwingen en dit verdienen. En dat ben ik, Rudolf de roemruchtige wolf.